ΕΝΔΥΜΑ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΟΣ!!!

Σαν σήμερα πριν από πολλά χρόνια (για την ακρίβεια 135) γεννήθηκε μία μεγάλη συγγραφική προσωπικότητα που σημάδεψε με το έργο της και άφησε το αποτύπωμα της σε όσους έπονται. Και ο λόγος γίνεται για το Γερμανό συγγραφέα Τόμας Μαν. Ένας νομπελίστας συγγραφέας που πέρασε, ακούμπησε και κληροδότησε ένα έργο με μηνύματα πολιτικά, κοινωνικά, πολιτισμικά και ένας συγγραφέας που για τα γερμανικά δεδομένα και σε αντιστοιχία με την εποχή του κατέχει θέση σχεδόν ανάλογη με του Γκαίτε.

Στην εργογραφία του ανήκει πλήθος βιβλίων και μεταξύ αυτών το μνημειώδες έργο "Το Μαγικό Βουνό", η μυθική μετάθεση των πολιτικών, κοινωνικών και θρησκευτικών συζητήσεων της εποχής του Α Παγκοσμίου Πολέμου και ίσως κατά πολλούς την πιο ολοκληρωμένη εισαγωγή στον πολιτισμό μας, διότι στο μυθιστόρημα αυτό προαναγγέλλονται και εξετάζονται όλα τα θέματα που εξακολουθούν να τροφοδοτούν και σήμερα τους προβληματισμούς μας.

"Ο άνθρωπος δε ζει μόνο την προσωπική του ζωή σαν άτομο, μα, συνειδητά ή ασύνειδα, συμμετέχει και στη ζωή της εποχής του και των συγχρόνων του, κι αν ήτανε να θεωρήσει τις γενικές και απρόσωπες βάσεις της ύπαρξής του σαν άμεσα κι αυτονόητα δεδομένα και να ’ναι τόσο μακριά από την ιδέα ν’ ασκήσει πάνω τους την κριτική του... τότε είναι, σίγουρα, πολύ δυνατό, ότι θα νιώθει την ηθική του διάθεση ακαθόριστα επηρεασμένη από τις ελλείψεις τους." (απόσπασμα από "Το Μαγικό Βουνό).


Υ. Γ. 1: Είναι ο ίδιος που κάποτε πολύ εύστοχα διαπίστωσε ότι «Όταν λέμε Αλήθεια ταυτόχρονα λέμε και Λευτεριά και Δικαιοσύνη. Όταν πάλι μιλάμε για Λευτεριά και Δικαιοσύνη, εννοούμε την Αλήθεια.»

Υ. Γ. 2: Η σημερινή μέρα είναι και μια μέρα επετείου για το πιο γνωστό και πολυφορεμένο ρούχο, το τζιν παντελόνι. Σαν σήμερα λοιπόν, το 1850 ο Levi Strauss παρουσίασε το πρώτο τζιν παντελόνι. Οποία συγκίνηση για ένα ρούχο που έχει απευθυνθεί τόσο μαζικά σε όλους τους ανθρώπους και όπου για μερικούς αποτελεί στάση ζωής και για μερικούς άλλους δεύτερο δέρμα. Προσωπικά δε θα ξεχάσω ποτέ το πρώτο μου τζιν στο γυμνάσιο που ήταν Diesel και που όταν το έβαζα για πλύσιμο έπεφτα σε μαύρη θλίψη!!!

Υ. Γ. 3: Ίσως δεν είναι και πολύ ενδιαφέρον το θέμα, αλλά δεν μπορούσα να μην αναφέρω τον συγγραφέα που μόλις διάβασα το βιβλίο του "Το Μαγικό Βουνό" (ούτε και θυμάμαι πόσα χρόνια πριν), γύρισα στο τέλος για να βεβαιωθώ ότι δεν ζει και ότι τα γραφόμενά του δεν αντικατοπτρίζουν το σήμερα. Τόσο επίκαιρος!!!

"ΡΑΚΑΚΙ" ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΓΑΛΟΝΗΣΟ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΠΟΔΕΣ ΤΟΥ ΥΜΗΤΟΥ!!!

Πολύ πρόσφατα επισκέφτηκα μια ταβέρνα με νόημα γευστικό. Και το λέω αυτό γιατί πήγαμε χωρίς συστάσεις για το μέρος, απλά πήραμε το ρίσκο να δοκιμάσουμε μία νέα ταβέρνα και ανταμειφθήκαμε από το γευστικό και όχι μόνο αποτέλεσμα. Το μόνο γνωστό στοιχείο ήταν ότι πρόκειται για ταβερνάκι με κρητική κουζίνα και το όνομα αυτού "Ρακάκι". Το εν λόγω ταβερνάκι βρίσκεται στην Καισαριανή τουτέστιν δυσκολία στο παρκάρισμα. Παρακάμπτοντας αυτή την μικρή πλην δεδομένη λεπτομέρεια, το Ρακάκι είναι μια καθόλα κρητική ταβέρνα που τιμά το μέρος προέλευσης της κουζίνας της τόσο σε επίπεδο γαστρονομίας όσο και σε επίπεδο ατμόσφαιρας - περιβάλλοντος, καθώς όλα εκεί φωνάζουν Κρήτη. Ο χώρος είναι λιτός με κάποιους πίνακες που παραπέμπουν σε Κρήτη και κάποιους άλλους με πολύ έξυπνη θεματολογία από το making of, δηλαδή την κατασκευή της ταβέρνας. Τα τραπεζάκια λευκά λακαρισμένα και τα σερβίτσια θυμίζουν μαμαδίστικο σερβίτσιο με υπέροχα κλαδιά ελιάς.
Στο προκείμενο λοιπόν, το οποίο είναι το φαγητό. Το γεύμα θα ξεκινήσει με ρακές σε ωραία κεραμικά σφηνάκια, πράσινες μικρές ελιές και ψωμί ακουμπισμένο πάνω σε κλωνάρια φασκόμηλου. Και εδώ καταφθάνει ο κατάλογος, ο οποίος βρίθει από επιλογές σε κρύα και ζεστά ορεκτικά, σε σαλάτες, κυρίως πιάτα και γλυκά. Και επειδή υπάρχει ποικιλία, η απόφαση για το τι θα φάμε είναι δύσκολη, διότι κλασικά και standard τα θέλουμε όλα. Όμως η τσέπη μας και το πεπερασμένο στομάχι μας αποτελούν εμπόδια. Επομένως, αναγκαστικά επιλέξαμε από τα ορεκτικά που μας ξύπνησαν μάλλον το ενδιαφέρον και συγκεκριμένα, πήραμε μίνι κόκκινες πιπερίτσες γλυκές με γέμιση από τυρί λευκό (απλά θεϊκές), συνεχίσαμε με φάβα υπέροχα μαγειρεμένη, χοντροκομμένες και ροδοτηγανισμένες τηγανιτές πατάτες, χοχλιούς μπουμπουριστούς λουσμένους σε μια υπέροχη σάλτσα με κρασί, λάδι, μπόλικο ξύδι και super αρωματικό δενδρολίβανο. Συνεχίσαμε με μπεκρή μεζέ από πολύ μαλακό κρέας και τέλεια κόκκινη σάλτσα και κομμάτια από κόκκινες πιπεριές Φλωρίνης. Γενικά και για να μη μακρηγορώ ότι πήραμε ήταν ένα και ένα, γευστικό, μυρωδάτο και καλομαγειρεμένο. Και όπως πολλάκις έχουμε πει το φαγητό απογειώνεται με ένα ωραίο ποτήρι κρασί και εδώ στο Ρακάκι έχουν πολύ ωραίο κόκκινο κρασί χύμα. Για το κλείσιμο αυτού του λουκούλλειου γεύματος το Ρακάκι προσφέρει πολλές επιλογές σε επιδόρπια, ως επί το πλείστον κρητικές και πιο ειδικά σφακιανόπιτα με θυμαρίσιο μέλι, καλτσούνια με μυζήθρα και θυμαρίσιο μέλι, λασιθιώτικη μυζηθρόπιτα και άλλα... Κλείνοντας, από οικονομικής άποψης ήταν σε καλά επίπεδα, δηλαδή χοντρικά η αντιστοιχία είναι περίπου 17 ευρώ το άτομο.

Ρακάκι (info):
Διεύθυνση: Μοσχονησίων 2-4, Πλ. Καισαριανής
Τηλέφωνο: 2107237457


Υ. Γ. 1: Η ταβέρνα είναι η πραγματοποίηση του ονείρου δύο νέων παιδιών που έφτιαξαν από την αγάπη τους για τον τόπο τους και την κουζίνα του ένα χώρο ζεστό και φιλόξενο.

Υ. Γ. 2: Το Ρακάκι διαθέτει και τραπεζάκια στο πεζοδρόμιο για τους καλοκαιρινούς μήνες.

Υ. Γ. 3: Κλείνοντας θα δανειστώ τα λόγια που διάβασα στην πρώτη σελίδα του καταλόγου και πολύ μου άρεσαν. "Από την αρχαιότητα ακόμα ήταν κοινό μυστικό στους Θεούς, η διατροφική αξία της Κρήτης. Γι' αυτό και η Γαία έκρυψε το Δία από τον αδηφάγο Κρόνο: Για να τραφεί και να μεγαλώσει. Η ποικιλία των υλικών και η φαντασία των συνδυασμών αποθεώνουν τη γεύση και εξασφαλίζουν μία διατροφή υγιεινή και ισορροπημένη. Να λοιπόν γιατί οι Κρήτες έχουν άριστη υγεία και μακροζωία: είναι γιατί οι Θεοί τους ψιθύρισαν το μυστικό της αιωνιότητας".

ΜΠΙΣΚΟΤΑ ΓΕΜΙΣΤΑ ΜΕ ΣΟΚΟΛΑΤΑ!!!

Το πρωινό και το απογευματινό είναι δυο γεύματα ιερά για μένα, διότι ο καφές μου δεν μπορεί ποτέ να είναι ασυνόδευτος. Βάση της λογικής αυτής και κατά τη διάρκεια ενός απογεύματος ασταμάτητης και ατελέσφορης αναζήτησης σε ντουλάπια και ψυγείο για να βρω κάτι που θα κοσμήσει το πιατάκι δίπλα στον καφέ μου και στη συνέχεια θα γεμίσει το στομάχι μου κατέληξα στο εξής: Μπισκότα γεμιστά με σοκολάτα. Και επειδή δεν έχω συνταγή για αυτό είπα να επισκεφθώ κάποια από τα αγαπημένα μου blogs και sites για να ξεσηκώσω καμιά ιδέα. Ύστερα από ενδελεχή έρευνα δεν κατέληξα σε μία συνταγή αλλά είπα να κάνω κάτι νεωτεριστικό. Είπα λοιπόν να συνθέσω δύο συνταγές που μου άρεσαν εξίσου. Έτσι λοιπόν, η συνταγή που θα ακολουθήσει προήλθε από τη σύζευξη της συνταγής για μπισκότα που βρήκα στο blog Dinas's sweets και της συνταγής για τη γέμιση σοκολάτας που εντόπισα στο blog Συνταγές της καρδιάς.

ΥΛΙΚΑ (για τα μπισκότα):

• 60gr ζάχαρη άχνη
• 120gr βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου
• 150gr αλεύρι για όλες τις χρήσεις
• 30gr κακάο
• 1 αυγό

ΥΛΙΚΑ (για τη γέμιση σοκολάτας):

• 100gr σοκολάτα κουβερτούρα
• 50ml κρέμα γάλακτος
• 1 κουταλάκι του γλυκού βούτυρο

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ:

Αρχικά, χτυπάμε στο μίξερ το βούτυρο με τη ζάχαρη μέχρι να αφρατέψουν. Στη συνέχεια, ρίχνουμε σιγά σιγά το αλεύρι με το κακάο κοσκινισμένα και ζυμώνουμε με τα χέρια μας. Στο τέλος ρίχνουμε το αυγό και το ενσωματώνουμε. Η ζύμη πρέπει να είναι μαλακιά και να μην κολλάει στα χέρια και όταν φτάσει στο σημείο αυτό την βάζουμε στο ψυγείο για 20 λεπτά. Μόλις βγάλουμε τη ζύμη από το ψυγείο την ανοίγουμε ανάμεσα σε δύο λαδόκολλες με τον πλάστη σε πολύ λεπτό φύλλο και κόβουμε τη ζύμη πάνω στη λαδόκολλα με κουπατ, αφαιρούμε τη ζύμη που περισσεύει και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για 10 λεπτά. Για τη γέμιση, λιώνουμε την κουβερτούρα σε μπεν μαρί και στη συνέχεια, προσθέτουμε σιγά σιγά την κρέμα γάλακτος χλιαρή και το βούτυρο ανακατεύοντας για να ενσωματωθούν με τη σοκολάτα. Αφήνουμε τη γέμιση να κρυώσει λίγο και τέλος, ενώνουμε τα μπισκότα (αφού τα αφήσουμε να κρυώσουν) ανά δύο, βάζοντας μια γεμάτη κουταλιά γέμιση ανάμεσα.

Υ. Γ. 1: Οι δοσολογίες αυτές είναι για περίπου 20 μπισκότα γεμιστά.

Υ. Γ. 2: Πάντως είναι φοβερό ξεκινάς με ένα και λες άντε άλλο ένα...και σταματάς προοδευτικά όσο περνάει η μέρα στο προτελευταίο. Και τότε λες "Ε αφού έφαγα 19 ας φάω και το 20 να πλύνω και την πιατέλα!!!".

ΣΟΥΦΛΕ ΜΕ ΦΡΑΟΥΛΕΣ!!!

Έτσι όπως μπαίνει το καλοκαιράκι ήθελα να ανεβάσω κάτι σε αυτό το κλίμα. Κάτι γλυκό, δροσερό, εύκολο και που να μυρίζει καλοκαίρι. Και αυτό το κάτι δεν είναι άλλο από ένα γευστικότατο σουφλέ με φράουλες.

ΥΛΙΚΑ:

• 600gr φράουλες
• 200gr ζάχαρη άχνη
• 250ml κρέμα γάλακτος
• 5 ασπράδια αυγών
• 1 κουταλιά της σούπας λικέρ φράουλα

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ:

Αρχικά,καθαρίζουμε τις φράουλες, τις λιώνουμε στο μπλέντερ και τις βάζουμε σε μια κατσαρόλα με ελάχιστο νερό και τις βράζουμε σε δυνατή φωτιά για 2-3 λεπτά. Έπειτα, κατεβάζουμε από τη φωτιά, προσθέτουμε το λικέρ και αφήνουμε να κρυώσει. Σε ένα μπολ χτυπάμε την κρέμα γάλακτος (πολύ κρύα) σε σαντιγί και τη βάζουμε στο ψυγείο. Χτυπάμε τα ασπράδια σε μαρέγκα και στη συνέχεια προσθέτουμε λίγη λίγη τη ζάχαρη άχνη και ανακατεύουμε απαλά με ξύλινο κουτάλι. Ενσωματώνουμε το 1/3 της μαρέγκας στον πολτό της φράουλας, ανακατεύουμε απαλά και προσθέτουμε και την υπόλοιπη μαρέγκα και μετά και τη σαντιγί και συνεχίζουμε να ανακατεύουμε απαλά μέχρι να ομογενοποιηθεί το μείγμα.


Υ. Γ. 1: Μπορείτε να το σερβίρετε με κομμένες φράουλες και να πολτοποιήσετε και κάποιες για να περιχύσετε το γλυκό από πάνω.

Υ. Γ. 2: Αυτό το γλυκό είναι από το βιβλίο "Οι Γεύσεις στη Λογοτεχνία - Γαλλία" από τις εκδόσεις ΕΡΜΕΙΑΣ.

ΕΛΛΟΓΗ ΣΚΕΨΗ!!!

Σημείο των ημερών ή όχι δεν το γνωρίζω, πάντως όλοι διακατεχόμαστε από μια "επιδημία" σκέψης και περισυλλογής ή τουλάχιστον έτσι λέμε. Εγώ προσωπικά δεν ξέρω αν σκέφτομαι ή αν "σκέφτομαι" πάντως πιστεύω πως ζούμε αυτό που πολύ γλαφυρά αλλά απλά είχε κάποτε παρατηρήσει ένας μεγάλος συγγραφέας, πως δηλαδή βρισκόμαστε όλοι στον υπόνομο, αλλά μερικοί από μας κοιτάνε τ 'αστέρια. Και εγώ απλά αναρωτιέμαι πόσοι από μας έχουν το κουράγιο, τη δύναμη και την όρεξη να σηκώσουν το βλέμμα ψηλά και πόσοι απλά θα κοιτάξουν γύρω τους, που απαιτεί λιγότερο κόπο.

Υ. Γ. 1: Όπως κάθε επιδημία εξαπλώνεται έτσι και αυτή χρειάζεται ένα "καλό" εμβόλιο για να "ιαθεί". Στην περίπτωση μας ποιο θα είναι το σωτήριο τσίμπημα?

Υ. Γ. 2: Εσείς τι λετε?

Υ. Γ. 3: Αυτή η ταπεινή ανάρτηση προέκυψε ακούγοντας το παρακάτω τραγούδι (και κάποια άλλα)!

ΣΟΥΦΛΕ ΣΟΚΟΛΑΤΑΣ Ή ΣΟΚΟΛΑΤΟΜΑΝΙΑ!!!

Κατά καιρούς με πιάνει μια ακατάσχετη μανία για σοκολάτα, την οποία αν δεν ικανοποιήσω, ησυχία δε βρίσκω. Κατι ανάλογο μου συμβαίνει και τώρα και σκεπτόμενη ποιο θα είναι το γλυκο στο οποίο θα εκτονωθεί αυτή μου η διάθεση, αυτόματα στο μυαλό μου έλαμψε η ιδέα, σουφλέ σοκολάτας. Γιατί σε αυτές τις περιπτώσεις εφαρμόζω τα σοφα λόγια του Όσκαρ Ουάιλντ "Ο καλύτερος τρόπος ν' αντιστέκεσαι σε έναν πειρασμό, είναι να υποκύπτεις σ' αυτόν."

ΥΛΙΚΑ:

• 250 gr κουβερτούρα
• 150 gr αλεύρι για όλες τις χρήσεις
• 100gr βούτυρο (σε θερμοκρασία δωματίου)
• 5 αυγά
• 250 gr ζάχαρη

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ:

Αρχικά, σε ένα μπολ βάζουμε την κουβερτούρα και τη λιώνουμε σε μπεν μαρί. Αφού λιώσει, ρίχνουμε το βούτυρο και ανακατεύουμε μέχρι να ομογενοποιηθούν. Σε ένα άλλο μπολ χτυπάμε καλά τα αυγά με τη ζάχαρη και προσθέτουμε σιγά σιγά το αλεύρι. Στη συνεχεία, ρίχνουμε το μείγμα σοκολάτας-βουτύρου στο δεύτερο μπολ και ανακατεύουμε καλά. Έπειτα, βουτυρώνουμε και αλευρώνουμε τα φορμάκια και μοιράζουμε το μείγμα γεμίζοντάς τα μέχρι τη μέση. Τέλος, ψήνουμε σε καλά προθερμασμένο φούρνο για 12-13 λεπτά στους 180 βαθμούς.


Υ. Γ. 1: Συνοδεύεται τέλεια με παγωτό βανίλια ή σαντιγί και σιρόπι σοκολάτας.

Υ. Γ. 2: Τη συνταγή την πήρα από εδώ.

Υ. Γ. 3: Οι δοσολογίες βγάζουν 12-13 σουφλέ.

Υ. Γ. 4: Τα φορμάκια είναι από τον αγαπημένο μου Χατζηφωτίου (ζαχαροπλαστείο). Το κόστος τους είναι 2 ευρώ μαζί με τη σοκολατόπιτα που περιέχεται. Εγώ έχω κάνει σοβαρή επένδυση όπως καταλαβαίνετε από τον αριθμό των μπολ και έτσι και επωφελούμαι με τη σοκολατόπιτα και μου μένουν και τα κεραμικά μπολάκια για το σουφλέ που έφτιαξα τώρα. Ευτυχώς έχω καλό μεταβολισμό και σώζομαι (για την ώρα τουλάχιστον)!!!

ΓΥΡΙΖΩ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΜΟΥ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ...!!!

Και ενώ η Ελλάδα βράζει κοινωνικά και πολιτικά και αθώοι άνθρωποι πληρώνουν τα οικονομικά μέτρα με την ίδια τους τη ζωή, εγώ περπατώντας σήμερα στους δρόμους της Αθήνας προσπαθούσα να σκεφτώ και να ξεδιαλύνω ποια πράγματα εντέλει αξίζουν και ποια όχι. Χθες στην Αθήνα, στο άλλοτε λίκνο του πολιτισμού, συνέβη ένα ακόμη ειδεχθές έγκλημα, μια εν ψυχρώ δολοφονία 4 ανθρώπων -γιατί και το μωρό στην κοιλία της κοπέλας ζωή είχε- και αναρωτιέμαι συνεχώς που ζω! Μήπως έγινα ντόκτορ Σποκ και τηλεμεταφέρθηκα πίσω από τον ήλιο? Γιατί συμβαίνουν αυτά? Γιατί ενώ συμβαίνουν αυτά ξανά και ξανά μένουμε όλοι πάντα με τη βεβαιότητα ότι θα ξανασυμβούν?

Πολλά ερωτήματα και για να είμαι ειλικρινής δεν θέλω απαντήσεις, γιατί τα λόγια είναι ωραία αλλά είναι επίσης και πολύ ελαφριά και πάντα τα παίρνει ο αέρας. Τα πεπραγμένα πάντα μένουν. Πάντως επειδή το καλοσκέφτηκα νομίζω πως όλα αυτά που ζούμε δεν είναι αποτέλεσμα του φταιξίματος των άλλων. Είναι πάντα εύκολο να κατηγορείς τους άλλους και να βγάζεις την ουρά σου απ' έξω, είναι επίσης εύκολο να κρίνεις πάντα τους άλλους και σχεδόν ποτέ να μην κάνεις αυτοκριτική ή ακόμα και αν κάνεις αυτή να μην είναι τόσο σκληρή όσο η κριτική που ασκείς στους άλλους. Και αυτά που αναφέρω απευθύνονται σε όλες τις κατευθύνσεις (κυβερνήσεις, πολίτες...), γιατί όλοι σχεδόν μηδενός εξαιρουμένου ξεκινάμε από μία λάθος βάση. Επειδή ο εαυτός μας μας ανήκει έχουμε την λανθασμένη εντύπωση ότι και οι ζωές των άλλων ανθρώπων βρίσκονται στα χέρια μας, γενικά έχουμε μία εσφαλμένη αντίληψη περί ιδιοκτησίας όχι μόνο σε επίπεδο ανθρώπων αλλά και στο περιβάλλον με τον ίδιο ακριβώς τρόπο συμπεριφερόμαστε. Ξεχνάμε όμως όλοι κάτι, μπορεί πολλοί να δρουν καταπατώντας, νιώθοντας ασφαλείς πως τα έννομα μέσα θα κλείσουν τα μάτια. Ωστόσο, η ζωή και η φύση με τον ένα ή τον άλλο τρόπο υπακούουν σε μια μορφή δικαίου που κανέναν δεν αφήνει ατιμώρητο αργά ή γρήγορα.

Κλείνοντας, ο κοινός παρονομαστής όλα αυτά τα χρόνια είναι ένας. Πάντα οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα των νεώτερων χρόνων όσο συντηρητικές ή όσο προοδευτικές και αν ήταν κατάφερναν με εξαιρετική επιτυχία σε πολύ μικρό χρόνικό διάστημα να εδραιώσουν την αναρχία. Αυτά τα ολίγα από εμένα. Και επειδή επί τούτου δεν πέρασα μπροστά από το κτίριο της Marfin, το δικό μου λουλούδι στη μνήμη των παιδιών θα είναι διαδικτυακό από την έκθεση λουλουδιών στο Γουδί.

Υ. Γ. 1: Όπως προανέφερα πήγα στην έκθεση λουλουδιών στο Γουδί. Ένα πολύ μικρό μέρος των φωτογραφιών είναι παρακάτω για όσους ενδιαφέρονται. Στις φωτογραφίες εκτός των άλλων είναι και η φωτογραφία από την προτομή του Τάρας Σεβτσένκο που βρήκα μέσα στο πάρκο.

Υ. Γ. 2: Πόσο δίκιο είχε ο Αβραάμ Λίνκολν όταν έλεγε:

• «Όταν ο λαός διατηρεί τις αρετές του και την επαγρύπνησή του, καμιά κυβέρνηση, με οποιαδήποτε ακρότητα, αδυναμία και αστόχαστες πράξεις, μπορεί σοβαρά να τον βλάψει στο σύντομο διάστημα των τεσσάρων χρόνων.»

• «Η ανθρώπινη φύση δεν αλλάζει. Σε κάθε μεγάλη δοκιμασία θα βρούμε ανάμεσα στους ανθρώπους αδύνατους και ισχυρούς, ανόητους και σοφούς , καλούς και κακούς.»

Ας αναρωτηθούμε όλοι και ας δώσουμε λίγη αμάσητη τροφή στο μυαλό μας για επεξεργασία!

Η ΓΑΛΛΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΗ ΓΑΛΛΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ!!!

Αυτές τις μέρες διάβασα ένα πολύ ωραίο βιβλίο που συνδυάζει δυο πράγματα που προσωπικά αγαπώ πολύ, τη γαλλική λογοτεχνία και τη μαγειρική. Το βιβλίο ονομάζεται "Οι Γεύσεις στη Λογοτεχνία - Γαλλία" από τις εκδόσεις ΕΡΜΕΙΑΣ και αποτελείται από δύο μέρη. Το πρώτο μέρος του βιβλίου παρουσιάζει αποσπάσματα από τα βιβλία των μεγαλύτερων Γάλλων λογοτεχνών που έχουν σχέση με τη μαγειρική, ουσιαστικά είναι μια ανθολογία λογοτεχνικών κειμένων των μεγαλύτερων Γάλλων λογίων (Μπαλζάκ, Προυστ, Μωπασσάν, Ουγκώ, Ζολά, Σαρτρ κ.α.). Το δεύτερο μέρος του βιβλίου παρουσιάζει τις πιο αυθεντικές γαλλικές συνταγές κατά κατηγορίες (σούπες, ορεκτικά...κ.λ.π.). Είναι μια μικρή καταγραφή των πιο αντιπροσωπευτικών πιάτων της γαλλικής κουζίνας σε συνδυασμό με κάποια αποφθέγματα - παροιμίες των Γάλλων λογοτεχνών αναφορικά με τη γαστρονομία.

Εγώ σήμερα αποφάσισα να ανεβάσω ένα πολύ νόστιμο και απλό ορεκτικό που βρήκα σ' αυτό το βιβλίο, σουφλέ με τυρί.

ΥΛΙΚΑ:

• 200 gr τυρί έμμενταλ τριμμένο
• 1/2 lt γάλα
• 8-10 φέτες ψωμί του τοστ
• 4 αυγά
• 100 gr βούτυρο
• λίγο μοσχοκάρυδο
• αλάτι
• πιπέρι, μέχρι να ροδίσει.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ:

Αρχικά, ανακατεύουμε τους κρόκους των αυγών με το αλάτι, το μοσχοκάρυδο και το τυρί. Προσθέτουμε λίγο λίγο το γάλα και τα ασπράδια χτυπημένα σε μαρέγκα. Στη συνέχεια, τηγανίζουμε τις φέτες του ψωμιού σε βούτυρο, μέχρι να ροδίσουν και τις τοποθετούμε σε επάλληλες στρώσεις μέσα σε μια φόρμα για σουφλέ καλά βουτυρωμένη. Από πάνω ρίχνουμε λίγο μοσχοκάρυδο και το μείγμα των αυγών και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για 30-40 λεπτά, μέχρι να ροδίσει.


Υ. Γ. 1: Μπορείτε να γαρνίρετε το σουφλέ τυλίγοντας το με μία φέτα τηγανητό μπέικον.

Υ. Γ. 2: Αντί για καλή όρεξη θα σας πω μία πολύ ωραία γαλλική παροιμία, "Η όρεξη είναι η καλύτερη σάλτσα".

Υ. Γ. 3: Η φωτογραφία είναι από το βιβλίο.

Υ. Γ. 4: Καλή Πρωτομαγιά και καλό μήνα! Να φτιάξετε στεφάνια και να χαρείτε τη φύση ( σε όσους αρέσει το σπορ) !!! Εγώ το έφτιαξα το στεφάνι μου... Ιδού δια χειρός Pansofix!!!

ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΕΣ ΦΡΑΟΥΛΕΣ!!!

Ύστερα από απουσία μερικών ημερών είπα να επιστρέψω με μια ανάρτηση με βάση ένα από τα αγαπημένα μου φρούτα, τη φράουλα. Αυτό το Σαββατοκύριακο πήρα ίσως τις ωραιότερες φράουλες που έχω φάει ποτέ. Και μέσα στις μέρες αυτές τις κατανάλωσα με ποικίλους τρόπους.

Αρχικά, τις έφαγα σκέτες, έπειτα έριξα και λίγη ζάχαρη με λίγο κονιάκ. Αλλά σήμερα το μεσημέρι ήθελα γλυκό όχι σοκολάτα αλλά κάτι φρουτώδες και έτσι έφτιαξα δύο πανεύκολες προτάσεις για να αξιοποιήσετε τις φράουλες.

Η πρώτη εκδοχή είναι σαντιγί με φράουλες (τι πρωτότυπο)!

ΥΛΙΚΑ:

• 1 κουτάκι κρέμα γάλακτος φυτική
• 2 βανίλιες
  
• ζάχαρη άχνη (όσο θέλετε ανάλογα με το πόσο γλυκιά θέλετε τη σαντιγί)
• 1 σφηνάκι λικέρ αμαρέτο
• φράουλες (πλυμένες και καθαρισμένες)

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ:

Σε ένα μπολ χτυπάμε τη σαντιγί, τη ζάχαρη, τις βανίλιες και το αμαρέτο μέχρι να δέσουν και να σφίξουν σε σαντιγί. Τέλος από πάνω προσθέτουμε τις πλυμένες φράουλες.

Η δεύτερη εκδοχή είναι μία έμπνευση της στιγμής με τα περισσεύματα της σαντιγί!

ΥΛΙΚΑ:

• σαντιγί (όπως τη φτιάξαμε παραπάνω)
• μπισκότα πτι μπερ (ανάλογα με το πόση σαντιγί έχετε)
• 2 σφηνάκια αμαρέτο
• φράουλες (πλυμένες και καθαρισμένες)

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ:

Σε ένα μπολ βάζουμε τη σαντιγί και στο multi χτυπάμε μερικές από τις φράουλες μέχρι να γίνουν πολτός και έπειτα τις προσθέτουμε στη σαντιγί και με μία σπάτουλα και με αργές κινήσεις προς την ίδια φορά ανακατεύουμε για να αναμειχθούν. Στη συνέχεια, παίρνουμε τα μπισκότα πτι μπερ, τα βουτάμε στο αμαρέτο και στρώνουμε τον πάτο από ένα μπολάκι. Από πάνω ρίχνουμε λίγο από την φραουλένια σαντιγί και γαρνίρουμε με κομμένες φράουλες.

Και επειδή με έπιασε μεγάλος οίστρος έφτιαξα και κάτι για το βράδυ!

ΥΛΙΚΑ:

• φράουλες
  
• 1/2 μπανάνα
• 1/2 πορτοκάλι
• 1/4 μήλου
• 1/4 αχλαδιού
• 1 σφηνάκι ρούμι
• χυμός από ένα πορτοκάλι
  

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ:

Κόβουμε σε μικρά κυβάκια όλα τα φρούτα, στίβουμε το πορτοκάλι και σε ένα μπολ τα βάζουμε όλα, προσθέτουμε το ρούμι και τα αφήνουμε στο ψυγείο να παγώσουν και να κατεβάσουν τα φρούτα τα υγρά τους. Τέλος, σερβίρουμε σε ποτήρι για κοκτέιλ!!!



Υ. Γ. 1: Μεγάλη φραουλομανία μ' έπιασε.

Υ. Γ. 2: Αντί για πτι μπερ μπορείτε να χρησιμοποιήστε σαβαγιάρ ή μπισκότα μιράντα.

Υ. Γ. 3: Η απουσία των ημερών οφείλεται στην πικρή ήττα του Άρη το Σάββατο στον τελικό κυπέλλου, που πολύ βαριά το πήρα. Αλλά όσα έζησα το Σάββατο το βράδυ δεν ξεχνιούνται!!! Αχ ρε Αρειανάρα όσο με πληγώνεις, τόσο με πορώνεις!!!

ΠΟΛIΤΙΣΜΙΚΗ "ΑΝΟΙΞΗ"!!!

Σήμερα λίγο μετά την αλλαγή της μέρας (σ.σ. Παρασκευή) και ενώ δεν είχα σκοπό να ανεβάσω κάτι, μελετώντας ο,τι καινούριο συμβαίνει στην πόλη μέσω του Αθηνοράματος, ανακάλυψα δύο (κατ' εμέ) πολύ ενδιαφέρουσες δραστηριότητες τις οποίες θα πραγματοποιήσω τις προσεχείς μέρες. Αρχικά, ανακάλυψα πως στην Εθνική Πινακοθήκη θα "φιλοξενηθεί" ο Ερνέστο Τσίλλερ. Και τι εννοώ με αυτό! Η Εθνική Πινακοθήκη θα παρουσιάσει το σύνολο των σχεδίων (περ. 400), εγγράφων, επιστολών, τεκμηρίων και φωτογραφιών από το αρχείο Τσίλλερ της Εθνικής Πινακοθήκης, καθώς και σχέδια που φυλάσσονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές. Με λίγα λόγια θα δούμε συγκεντρωμένο ένα πολύ σημαντικό κομμάτι των πονημάτων ενός αρχιτέκτονα που αναμφισβήτητα σφράγισε την αρχιτεκτονική της περιόδου του Βασιλέως Γεωργίου Α', επηρεάζοντας με το έργο του την εποχή του.

Πληροφορίες:
Εθνική Πινακοθήκη, Βασ. Κωνσταντίνου 50, 2107235937-8.
Ώρες: Δευτ.-Σάβ. 9 π.μ.-3 μ.μ. Κυρ. 10 π.μ.-2 μ.μ.
Τιμή Εισιτηρίου: € 6.50, φοιτητικό € 3


Η δεύτερη δραστηριότητα που ανακάλυψα είναι ότι στις 28/04 ανοίγει τις πόρτες της η 56η Ανθοκομική Έκθεση Κηφισιάς, η οποία θα είναι αφιερωμένη στο Έτος Βιοποικιλότητας. Το πιο ιστορικό λουλουδιασμένο ραντεβού της πόλης επιστρέφει με 2.300 είδη φυτών, θεματικά περίπτερα, πολιτιστικές εκδηλώσεις και βιολογικά προϊόντα από το Αγροτουριστικό Πανηγύρι Επιδαύρου.

Πληροφορίες:
Άλσος Κηφισιάς, είσοδος από την πλευρά του σταθμού ΗΣΑΠ και από την Πλ. Πλατάνου
Εγκαίνια: Τετ. 28/4, 6.30 μ.μ. Μέχρι 16/5
Ώρες: Δευτ.-Κυρ. 10 π.μ.-10 μ.μ.
Τιμή Εισιτηρίου: Εισιτ. € 1,5
Λεπτομέρειες στο www.kifissia.gr

Υ. Γ. 1: Δυστυχώς τα παραπάνω απευθύνονται μόνο σε όσους μένουν Αθήνα, αλλά όταν πάω θα ανεβάσω φωτογραφίες για να μπορέσετε να τα δείτε όλοι.

Υ. Γ. 2: Η Ανθοκομική Έκθεση Κηφισιάς είναι παιδικό μου βίωμα. Πηγαίνω από 5 χρονών και δε θα ξεχάσω που πάντα μαζί με τα λουλούδια η μαμά μου μου αγόραζε και το κλασικό πλαστικό κουτάκι σε σχήμα καρδιάς με 4 γαρδένιες!!!

Υ. Γ. 3: Και τα δύο που ανέφερα παραπάνω είναι μια μορφή τέχνης. Ο Τσίλλερ της αρχιτεκτονικής, αλλά και η ανθοκομία είναι τέχνη γιατί όπως έλεγε και ο Μάρκος Αυρήλιος «Ποτέ η φύση δεν είναι κατώτερη απ’ την τέχνη.»