Is Everybody In? Is Everybody In? The Ceremony Is About To Begin!!!

Πέμπτη 14 Ιουνίου 2012

O GALLAGHER ΚΑΙ ΕΓΩ!!!

14 Ιουνίου 2012 - 14 Ιουνίου 1995...Σαν σήμερα έφυγε ένας πολύ μεγάλος μουσικός, ένας καλλιτέχνης που επιβεβαιώνει στο ακέραιο αυτή του την ιδιότητα. Το όνομά του...Rory Gallagher. Η σχέση μου μαζί του και με τη μουσική του ξεκίνησε πολλά χρονιά πριν, γύρω στα 12 όταν ο πατέρας μου μου μάθαινε για τη μουσική.

Καθόμασταν οι δυο μας στον καναπέ και μου μίλαγε για τη μουσική και τα συγκροτήματα που του άρεσαν καθώς και για τις συναυλίες που λάτρευε να πηγαίνει. Δε μου μίλαγε μόνο για ξένα συγκροτήματα...στο πικ απ βάζαμε δίσκους του Χατζιδάκι, του Λοΐζου, της Μούσχουρη...ωστόσο όλα εκείνα τα χρόνια θυμάμαι έντονα να ασχολούμαστε με τους Doors και με το Rory Gallagher.

Ο πατέρας μου μου μίλαγε για εκείνον με λόγια θαυμασμού. Μου μίλαγε για τη μοναδική και αυτοδίδακτη δεξιοτεχνία του στην κιθάρα, που κάθε φόρα που την κρεμούσε στο λαιμό του και την  ακουμπούσε, όλα θάμπωναν και σκοτείνιαζαν γύρω. Από την πρώτη στιγμή που άκουσα τον Gallagher χωρίς καν να καταλαβαίνω τι ακούω τα μάτια μου άστραφταν. Κάτι με κατέκλυζε ακούγοντας τη μουσική του. Κάτι που εξακολουθεί να συμβάινει και που ούτε τώρα ακόμη μπορώ να προσδιορίσω και να περιγράψω. 

Ο ήχος της Στρατοκάστερ κιθάρας του στα χέρια του...αυτός ο τόσο μαγικός ήχος με έκανε από τότε να νιώθω ότι είμαι παντού και ας είμαι μόνο σε μια γωνιά του καναπέ.  Ακούγοντας τον να παίζει μουσική και να τραγουδάει ήταν η πρώτη φορά που ονειρεύτηκα με τα μάτια ανοιχτά. Και συνεχίζω να το κάνω...Αυτά εξάλλου είναι τα καλύτερα και πιο ζωντανά όνειρα.

Μακάρι να μπορούσα να είχα πάει σε μια συναυλία του και μακάρι το 1981 να ήμουν γεννημένη και να μπορούσα να πάω στη συναυλία του στην Αθήνα. Ωστόσο ευτυχώς έχω τις εικόνες στο μυαλό μου όπως μου τις περιέγραφε ο πατέρας μου, ο οποίος ήταν εκεί και επίσης το δίσκο από εκείνη τη συναυλία με τίτλο Live in Athens.

Δε θα πω άλλα γιατί ο Gallagher για μένα δεν εξαντλείται σε καμία ανάρτηση. Μόνο θα πω ότι σε μένα λέει πολλά και σημαντικά και σημαίνει πολλά.

Υ. Γ.: Δεν υπάρχει τραγούδι του που δε λατρεύω. Ωστόσο τρία τραγούδια του, κάθε φορά που τα ακούω όλα αυτά τα χρόνια με κάνουν να νιώθω ότι είμαι εγώ και με βοηθούν να μην "ξεχνάω"...

4 σχόλια:

  1. Φοβερός μπλουζίστας. Ωραίες αναμνήσεις αυτές που περιγράφεις.

    Νικόλας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είχα βρεθεί κι εγώ στη συναυλία. Στο τέλος επεσαν δακρυγόνα και ακολούθησε άγριο κυνηγητό στους δρόμους της Νέας Φιλαδέλφειας.Αξέχαστος και πολυαγαπημένος.Εχουμε όλους τους δίσκους του.Μπράβο στον μπαμπά σε φιλώ Χρύσα

    ΑπάντησηΔιαγραφή