Is Everybody In? Is Everybody In? The Ceremony Is About To Begin!!!

Σάββατο 28 Απριλίου 2012

"ΒΡΕΧΕΙ" ΕΚΛΟΓΕΣ!!!

Και επίσημα έχουμε μουχλιάσει...Στο Λονδίνο από το περασμένο Σάββατο βρέχει σχεδόν αδιαλείπτως...Ελάχιστες είναι οι ώρες που μέσα στη μέρα δε βρέχει...Και όταν λέμε βρέχει, βρέχει! Πράγμα που δε βοηθά και ιδιαίτερα το κρύωμά μου, το οποίο εξακολουθεί ακάθεκτο από την προηγούμενη βδομάδα. Δε λέω, τη λατρεύω τη βροχή και πραγματικά το να περπατάς και να βρέχει είναι μοναδικό. Ενώ ουσιαστικά περπατάς απλά στη βροχή, νιώθεις οτι κάνεις κάτι ιδιαίτερο...αλλά με ρέγουλα διότι κλείσαμε βδομάδα με ασταμάτητη βροχή! Έζησα κιόλας αυτό που λένε πως αν στην Αγγλία αρχίσει να βρέχει δε σταματάει αλλά εντάξει φτάνει...μπαίνει και Μάιος...

Στα της επικαιρότητας, σε μια βδομάδα εκλογές...Κυριακή κοντή γιορτή...και σαν ευσυνείδητη πολίτης (λέμε τώρα) είπα να δω τι μπορώ να κάνω για να ψηφίσω και εγώ εστω και από εδώ...Πρώτη σκέψη να τηλεφωνήσω στην Πρεσβεία...Εσάς σας απάντησαν? Διότι εμένα όχι...Έχω συνδεθεί με Κάιρο και περιμένω... Δεν γνωρίζω καν αν μπορώ να ψηφίσω αλλά αν μπορώ θέλω να το κάνω γιατί δε θέλω να αφήσω την τύχη μου σε κανένα, Πάνο ή μη, καμμένο πολιτικό...Αλλά ποιός ξέρει αν θα βρει απάντηση το ερώτημα για την διαδικασια...???

Πάντως εδώ που το συζητούσα με κάτι Άγγλους...όλοι λίγο πολύ μου είπαν...τι σκας? το πολύ πολύ δεν ψηφίζεις σιγα...εμείς στις εκλογές πάμε για μπύρες...Τι θέλω και εγώ και μπλέκω σε τέτοιες συζητήσεις...την πήρα την απάντηση στα μούτρα από ένα λαό με πλήρη απαξίωση σε ότι έχει να κάνει με τα πολιτικά του δικαιώματα, γειώθηκα και ησύχασα...Μήπως να πάω και εγώ για μπύρα? Μην τους κατακρίνω κιόλας χωρίς να το έχω ζήσει...Τι λέω Σαββατιάτικα....!!!!???

Όπως και να έχει το σίγουρο είναι οτι Προφανώς μας κοροϊδεύουν για να πάρουν την ψήφο μας, Προφανώς κάνουν σα λυσσασμένοι για να πάρουν τα ηνία μιας χώρας χωρίς να έχουν καμία βιώσιμη προδιαγεγραμένη πορεία για τους πολίτες της και Προφανώς υπάρχουν άνθρωποι που έτσι ελαφρά τη καρδία θα πάνε να αφήσουν μία ψήφο λες και τους βαραίνει την τσέπη...

Ο ήρωας του Sir Arthur Conan Doyle, Σέρλοκ Χόλμς, συνήθιζε να λέει κατά τις ερευνες του οτι δεν υπάρχει τίποτα πιο απατηλό από το προφανές.




Υ. Γ.: Και κάτι που ταιριάζει τόσο με τον καιρό εδώ αλλά και λίγο με την εκλογική επικαιρότητα..."There´s a calm before the storm"...από C.C.R. (Creedence Clearwater Revival) - Have You Ever Seen The Rain?

Κυριακή 22 Απριλίου 2012

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ (κατά τον Βέγγο)? ΠΡΟΣΕΓΓΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ!!!

Με πολύ στενοχώρια που έφυγα από τη μία, μα και με τη χαρά οτι σε λίγο καιρό θα επιστρέψω για το καλοκαίρι, γύρισα ξανά στο Λονδίνο και στις βαλίτσες μου, εκτός από τα πολεμοφόδια που τόσο γλυκά με προμήθευσε η μαμά μου, μετέφερα και ένα κρύωμα που δεν περιγράφεται... Με άκουσε ο πατέρας μου (γιατρός) και τρέχαμε σαν τους τρελούς να βρούμε αντιβιώσεις και Aerolin, διότι βήχω σαν τσιμινιέρα και μιλάω σαν μπουκωμένη εξάτμιση! 

Τέλοσπάντων, τακτοποιήθηκα και έχω αρχίσει το τρελό διάβασμα. Όμως κατά τη διάρκεια ενός διαλείματος διάβασα κάτι που μου άρεσε τόσο πολύ και στους δύσκολους καιρούς που περνάμε θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας γιατί σε γεμίζει με ελπίδα και αισιοδοξία. Είναι λοιπόν κάποια λόγια του αθάνατου Θανάση Βέγγου σε κάποιον:

"Έπρεπε να γεράσω, αγόρι μου, για να μάθω τι είναι ευτυχία.
Τελικά ευτυχία είναι ένα ζευγάρι χέρια, δύο χέρια...
Αυτά που θα σε αγκαλιάσουν, θα σε κρατήσουν, θα σε κοιμήσουν, θα σε περιποιηθούν, θα σου μαγειρέψουν, θα σε χαϊδέψουν και στο τέλος θα σου κλείσουν τα μάτια.
Τα πολλά χέρια απλά σε κατσιάζουν..."

Μα πόσο δίκιο είχε...αλλά και πόσο δύσκολο είναι αυτό που λέει? Είναι σα να σου δίνουν τη λύση του προβλήματος και εσύ να πρέπει να βρεις τη διαδικάσια. Αυτό κάποιες φορές είναι εύκολο και άλλες πάλι σα να λύνεις τετραπλά ολοκληρώματα! Μου θυμίζει πολύ τα προβλήματα μαθηματικών στο δημοτικό, που χωρίζονταν σε ΣΚΕΨΗ - ΛΥΣΗ - ΑΠΑΝΤΗΣΗ!

Αν θεωρητικά ξέρουμε το τελευταίο, πως κατοχυρώνουμε τα δύο πρώτα? Ιδού η απορία!!!

Υ. Γ.1: Το Λονδίνο είναι γεμάτο κάθε λογής καλλιτέχνες...Ένας από αυτούς βρίσκεται δίπλα στο London Eye και ζωγραφίζει τεράστιους πίνακες πάνω σε χάρτινες επιφάνειες που κολλάει στο έδαφος! Είναι πραγματικά μοναδικός και τα έργα του τόσο ατμοσφαικά, σχεδόν ζωντανά!!!

 



Υ. Γ.2: Νομίζω πως αυτό το τραγούδι της Tory Amos και το βιντεο κλιπ αποδεικνύουν του λόγου το αληθές...

Πέμπτη 19 Απριλίου 2012

ΑΧ ΑΥΤΗ Η ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ!!!

Καλησπέρα σε όλους και χρόνια πολλά! Βρίσκομαι ακόμα στην Ελλάδα, για λίγο ακόμα, και κοντοζυγώνει η επιστροφή στο Λονδίνο! Από τη μια χαίρομαι γιατί θα περάσει ο καιρός και θα έρθει το καλοκαίρι για να επιστρέψω πάλι, από την άλλη στενοχωριέμαι απίστευτα γιατί αφήνω το σπίτι μου και γενικά όλα όσα μου αρέσουν εδώ (και που να πάρει είναι πολλά). 

Ταυτόχρονα όμως καταπίνω και την ψυχή μου γιατί οι υπόλοιπες μέρες μέχρι τον Ιούνιο θα είναι ένας αγώνας δρόμου εξετάσεων διότι και μόνο στην ιδέα ότι μπορεί να χρειαστεί να επιστρέψω το καλοκαίρι για επαναληπτικές εξετάσεις παθαίνω τεταρταίο πυρετό... Αναφορικά με τις μέρες μου στην Αθήνα ήταν υπέροχες!... Είδα την οικογένειά μου και τους φίλους μου και ένιωσα όπως και τα Χριστούγεννα, σαν να μην έφυγα ποτέ, σαν απλά η Αγγλία να είναι μια παρένθεση, κάτι σα ζώνη του λυκόφωτος τώρα που το καλοσκέφτομαι! 

Βέβαια όλες αυτές τις μέρες έγιναν και πολλά. Ανακοινώθηκαν εκλογές, συνέλαβαν και φυλάκισαν τον Τσοχατζόπουλο, πέθανε ο Μητροπάνος! 

Για τις εκλογές έχω να πω πως αν και φαινομενικά έχουμε στα χέρια μας μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να δηλώσουμε την αγανάκτηση μας έμπρακτα, αφενός μεν δεν είμαι αισιόδοξη ότι θα το κάνουμε και αφετέρου δεν ξέρω ακόμα και αν το κάνουμε ποιο θα είναι το πρακτικό αντίκρυσμα! Θέλω να πω δηλαδή πως από τον άκρατο δικομματισμό έχουμε φτάσει σε ένα πολυκομματισμό από ενώσεις ανθρώπων που δεν ξέρω κατά πόσο είναι κόμματα, με σκόρπιες ιδέες και με προτάσεις που ακόμα και στις ιδανικότερες των συνθηκών ή στη σφαίρα της φαντασίας μοιάζουν απομακρυσμένες από την πραγματικότητα. 


Αναφορικά με τον Τσοχατζόπουλο, άλλη μια κακοστημένη παρωδία εκτυλίσσεται εδώ και λίγες μέρες με ενδεχόμενη κορύφωση λίγο μετά τις εκλογές! Είναι πραγματικά τραγικά αστείο το πόσο εύκολα μπορεί να νομίζουν κάποιοι ότι διυλίζοντας τον κώνωπα και καταπίνοντας την κάμηλο αποδίδουν δικαιοσύνη!  

Τέλος ο θάνατος του Μητροπάνου αποτελεί το θάνατο ενός έντιμου ανθρώπου, σεμνού και ταπεινού καλλιτέχνη που κατάφερνε να ζωγραφίζει εικόνες στα μυαλά μας με τα τραγούδια του χωρίς καν να το αντιλαμβάνεται και άρα να κορδώνεται για αυτό, ακόμα και σε ανθρώπους (όπως εγώ) που έχουν άλλες μουσικές συνήθειες και επιλογές.

Κατά βάση δηλαδή ακολούθησε το δρόμο της απλότητας. Σχετικά με αυτό, ο Ουγκώ έλεγε πως τα ζώα ζουν βασισμένα στην πραγματικότητα και οι άνθρωποι υπάρχουν βασισμένοι σε αυτό που μπορούν να βρουν αναζητώντας το ιδεατό. Τείνω να πιστεύω όλο και πιο δυνατά πλέον πως αυτό αναζητείται μόνο στην απλότητα!

Τετάρτη 11 Απριλίου 2012

ΠΙΣΩ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΜΟΥ!!! ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!

Καλησπέρα σε όλους... από ΑΘΗΝΑ!!! Επιτέλους εδώ και 4 μέρες επέστρεψα και νομίζω ότι όνειρο ζω... Δε χορταίνω το σπίτι μου και τους δικούς μου ανθρώπους. Αν και μόλις 4 μέρες εδώ νιώθω σα να μην έφυγα ποτέ, όλα έχουν μια φυσική ροή και το Λονδίνο στο μυαλό μου είναι κάτι σα μια μακρινή ανάμνηση! Θέλω να πω και να γράψω τόσα πολλά και για πολλά θέματα αλλά για την ώρα στέκεται αδύνατο να κάτσω ήσυχη για πολύ ώρα ώστε να τα βάλλω κάτω και να γράψω όσα θέλω να πω! 

Πάντως μια διαπίστωση θα κάνω. Το σπίτι είναι σπίτι και η πατρίδα είναι πατρίδα, ακόμα και αν διανύουμε δύσκολους και δυσοίωνους καιρούς, η ζέστη και η ηρεμία του σπιτιού σου δεν περιορίζεται, δεν ανταλλάσσεται και δεν μπορεί να εκτιμηθεί ποσοτικά!!!

Αυτή τη στιγμή, αυτό το τραγούδι περιγράφει τη χαρά μου που γύρισα...Sunny...

Τετάρτη 4 Απριλίου 2012

ΝΟΜΟΙ ΤΟΥ ΜΕΡΦΙ ΜΕΡΟΣ Β'... ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΣΙΓΟΥΡΑ ΜΟΥ ΓΥΡΙΣΕ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ!!!

Αυτή η ανάρτηση ξεκίνησε με όλη την καλή διάθεση μιας και ελάχιστες μέρες με χωρίζουν από την επιστροφή στην Αθήνα και όλα εδώ κινούνται με γνώμονα αυτή την ανεβασμένη διάθεση. Μέχρι και που πήγα χθες στο σπίτι του διάσημου ντετέκτιβ Σέρλοκ Χολμς, δημιούργημα του μεγάλου συγγραφέα Sir Arthur Conan Doyle, στη διάσημη οδό 221b Baker Street έβγαλα φωτογραφίες και ήθελα να σας τις δείξω. 

Αλλά οι άτιμοι οι νόμοι του Μέρφι αποδεικνύονται πανίσχυροι. Νόμος: Όταν έχεις καλή διάθεση και πιστεύεις ότι τίποτα δε μπορεί να στη χαλάσει, γελιέσαι γιατί τότε σίγουρα θα βρεθεί κάτι που θα στη χαλάσει. Και εγώ που το πιστεύω και ξέρω ότι τις περισσότερες φορές έτσι είναι, την πάτησα σαν ερασιτέχνης. Για να γίνω πιο σαφής, διάβαζα όπως κάνω καθημερινά, πρωτοσέλιδα εφημερίδων, αρθρογραφία από κάποιους αγαπημένους μου δημοσιογράφους και έκανα και μια βόλτα από blogs και sites. Ένα από αυτά τα sites ήταν και το Σαν Σήμερα, όπου στην πρώτη σελίδα του έχει μια νέα ψηφοφορία με θέμα: Ποιο κόμμα θα ψηφίσετε στις επικείμενες εκλογές; Στις επιλογές ήταν και η Χρυσή Αυγή αλλά είπα Σόφη κάνε ότι δεν το είδες και συνεχίζω για να ψηφίσω. 

Βλέποντας τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας έρχομαι αντιμέτωπη με μια πραγματικότητα πολύ σκοτεινή, διότι μέχρι στιγμής, πρώτο κόμμα στη συνείδηση των αγαπημένων συμπολιτών μου είναι η Χρυσή Αυγή με 16%. Για λίγο μου πέρασε μήπως πρόκειται για κακόγουστο και καθυστερημένο πρωταπριλιάτικο αστείο. Αλλά φαίνεται πως καθυστερημένη είμαι εγώ που πιστεύω σε πράγματα που γύρω μου βλέπω να σβήνουν και να πεθαίνουν. 

Από πότε οι Έλληνες ξέχασαν έτσι μονομιάς το παρελθόν τους? Και δε μιλάω μόνο για το λαμπρό αρχαίο κλασικό παρελθόν τους αλλά και για το νεότερο. Είναι δυνατόν αυτές οι τόσο συντηρητικές και δοσίλογες κυβερνήσεις που μας κυβερνούν να έχουν τόσο άμεσο και ταχύ αντίκτυπο στην ιδεολογία μας? Δυστυχώς πίστευα πως δεν είναι δυνατόν. Αχ βρε άτιμε Μέρφι...αδυσώπητοι είναι οι νόμοι σου! 

Εδώ στο Λονδίνο κάνοντας ένα δίκαιο σχετικά με τη συκοφαντική δυσφήμιση και τις  διαθέσιμες νομικές διόδους , διάβασα πως η συκοφαντική δυσφήμιση σταματάει να ισχύει όταν αυτός που συκοφαντείται πεθάνει. Αμέσως σκέφτηκα μα πως? Εμείς στην Ελλάδα από το σχολείο μαθαίναμε ότι οι άνθρωποι αξίζει να ζουν και να πεθαίνουν παλεύοντας για την υστεροφημία τους! Αλλά μάλλον η Ελλάδα αλλάζει και γίνεται κακή και σκοτεινή σκιά της! Όπως έλεγε και ο Χορν: " Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ, ΣΥΝΕΧΩΣ ΞΕΨΥΧΑΕΙ". Εμένα πάντως δε μου αρέσει αυτή η Ελλάδα, δε μου λέει κάτι, δε μου θυμίζει τίποτα γνώριμο, τίποτα οικείο! Πότε γίναμε ρατσιστές, εθνικιστές και ξενόφοβοι? Ας μου πει κάποιος? Πότε?  

Υ. Γ.1: Ειλικρινά ούτε ξέρω το λόγο που βάζω τις φωτογραφίες...δεν έχει νόημα! Αλλά σκέφτομαι ας υπάρχει κάτι όμορφο σε αυτή την ανάρτηση!




 
 

Υ. Γ.2: Πραγματικά νιώθω 1.000.000 μίλια μακριά...

Δευτέρα 2 Απριλίου 2012

ΜΕ ΤΟΣΑ ΨΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΝΤΥΘΗΚΑΝ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ!!!

Σαν σήμερα το 1805 γεννήθηκε ένας μεγάλος παραμυθάς, ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Πολλά από τα παραμύθια του δύσκολα τα θεωρείς μυθοπλασία γιατί ένα περίτεχνο πέπλο ρεαλισμού τα κάνει τόσο υπαρκτά αλλά και τόσο επίκαιρα. Ένα από τα παραμύθια του που διατηρεί τόσο στενή επαφή όχι μόνο με την πραγματικότητα αλλά με τη σύγχρονη πραγματικότητα είναι "Τα Καινούρια Ρούχα του Αυτοκράτορα". Και η ιστορία ξεκινάει...

"Μια φορά και έναν καιρό, ζούσε σε μια μακρινή χώρα ένας βασιλιάς που το μόνο που σκεφτόταν ήταν τα ρούχα του. Σπαταλούσε τα χρήματα της χώρας για να αγοράζει ολοένα και περισσότερα ρούχα. Είχε μια φορεσιά για κάθε ώρα της μέρας  και οι ράφτες του παλατιού δούλευαν ασταμάτητα ράβοντας συνέχεια καινούργια ρούχα.Η φήμη του αυτοκράτορα και η αδυναμία του για τα ρούχα  έφτασαν στα αυτιά δυο απατεώνων που αποφάσισαν να τον ξεγελάσουν και εκμεταλλευτούν την ματαιοδοξία του. Μια μέρα λοιπόν εμφανίστηκαν στο παλάτι και ζήτησαν ακρόαση από τον βασιλιά.«Καλησπέρα σου αυτοκράτορα μου, είμαστε δυο ξακουστοί ράφτες !Υφαίνουμε τα πιο όμορφα ρούχα που έχει δει ποτέ άνθρωπος. Είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να υφάνουμε ένα ύφασμα που όμοιο του δεν έχεις ξαναδεί...Όχι μόνο είναι το πιο λεπτό και το πιο ανάλαφρο του κόσμου, μα είναι και μαγικό...είναι αόρατο για τους κουτούς και για αυτούς που είναι ανάξιοι για τη θέση τους». Χμ, σκέφτηκε ο αυτοκράτορας, αυτά τα ρούχα είναι ότι πρέπει  για μένα. Αν τα φοράω θα μπορέσω να ανακαλύψω ποιος είναι άξιος για τη θέση του και ποιος όχι, ποιος είναι σοφός και ποιος κουτός..» 

Πήγε λοιπόν μαζί με τον υπουργό και τον αρχιστράτηγο να δει το περίφημο ύφασμα..
«Υπέροχο, τι χρώμα!»
είπε ο αρχιστράτηγος!
«Θεσπέσιο, τι σχέδιο!»
είπε ο υπουργός.
Ο βασιλιάς  τρομοκρατήθηκε. Είναι δυνατόν; αναρωτήθηκε. Δεν βλέπω τίποτα απολύτως!
«Το ύφασμα είναι θαυμάσιο» είπε μονομιάς,καθώς φοβήθηκε πως οι άλλοι μπορεί να καταλάβαιναν ότι δεν έβλεπε τίποτα.

 
Έτσι έδωσε στους δυο ράφτες ένα πουγκί με χρυσαφί και τη διαταγή να αρχίσουν αμέσως να υφαίνουν το μαγικό ύφασμα. Κάθε μέρα που περνούσε ζητούσαν όλο και περισσότερα χρήματα από τον αυτοκράτορα δήθεν για να αγοράσουν χρυσές κλωστές και μετάξι..
Ο αυτοκράτορας που περίμενε πως και πως τα καινούργια του ρούχα δεν δίσταζε καθόλου και τους έδινε κάθε μέρα όλο και περισσότερο χρυσάφι.
Ο καιρός περνούσε και αυτοί όλη μέρα κι όλη νύχτα ήτανε στους δυο αργαλειούς που όμως έμοιαζαν αδειανοί.Όλοι στην πόλη ήξεραν πια για το μαγικό ύφασμα και ανυπομονούσαν να δουν τον βασιλιά με τα καινούργια του ρούχα. «Θα θελα να ξέρω πως τα πάνε αυτοί οι δύο με το μαγικό ύφασμα» σκέφτηκε ο βασιλιάς, αλλά έπειτα θυμήθηκε πως όποιοι ήταν ανάξιοι  για τις θέσεις τους δεν μπορούσαν να δουν το ύφασμα.
 
Θεώρησε λοιπόν πως ήταν καλύτερα να μην διακινδύνευε ο ίδιος τη φήμη του. Καλύτερα να στείλω τον υπουργό στη θέση μου. Έτσι ο υπουργός πήγε στο δωμάτιο όπου είδε τους δυο ραφτάδες να δουλεύουν  μπροστά από δυο άδειους αργαλειούς.
«Ω θεέ μου! Δεν βλέπω τίποτα. Είμαι λοιπόν βλάκας και ανάξιος για τη θέση μου;»
Ο υπουργός πλησίασε τους δυο κατεργάρηδες αλλά δεν μπορούσε να δει τίποτα ,γιατί δεν υπήρχε τίποτα να δει,όμως φοβήθηκε πως όλοι θα καταλάβαιναν πως ήταν βλάκας και άχρηστος. Έτσι  απάντησε.. "Ω μα τι όμορφο, είναι πραγματικά υπέροχο! Τι σχέδια, τι χρώματα! Είμαι σίγουρος ότι ο βασιλιάς θα μείνει πολύ ικανοποιημένος". Ο βασιλιάς έστειλε έπειτα τον αρχιστράτηγο του  για να επιθεωρήσει τη δουλεία των δυο ραφτάδων. Όμως κι αυτός όπως ο υπουργός δεν μπόρεσε να δει τίποτα.
 
Επειδή όμως δεν ήθελε να νομίζουν πως είναι ανόητος ή ανίκανος, δεν είπε τίποτα παρά μόνο προσποιήθηκε πως θαύμαζε το ύφασμα και στο βασιλιά είπε πως ήταν υπέροχο. Πήγε τέλος ο βασιλιάς μαζί με τον υπουργό και τον αρχιστράτηγο να δει το περίφημο ύφασμα. Ο βασιλιάς  τρομοκρατήθηκε. "Είναι δυνατόν;" αναρωτήθηκε "Δεν βλέπω τίποτα απολύτως!" «Το ύφασμα είναι θαυμάσιο» είπε μονομιάς,καθώς φοβήθηκε πως οι άλλοι μπορεί να καταλάβαιναν ότι δεν έβλεπε τίποτα. Οι δυο κατεργάρηδες πήραν αμέσως τα μέτρα του βασιλιά και υποσχέθηκαν να δουλεύουν νύχτα και μέρα χωρίς σταμάτημα μέχρι να τελειώσουν τη φορεσιά.
 
Έκοβαν τον αέρα με μεγάλα ψαλιδιά και έραβαν με βελόνες δίχως κλωστή...ώσπου
«Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα είναι έτοιμα!!»
Ο βασιλιάς μπήκε στο δωμάτιο συνοδευόμενος από τους αυλικούς του. Οι δυο κατεργάρηδες σήκωσαν τα χέρια στον αέρα σαν κάτι να κρατούσαν και του παρουσίασαν τα ρούχα.
«Αυτό είναι το παντελόνι, αυτό είναι το παλτό, και αυτός ο μανδύας σας μεγαλειότατε. Ανάλαφρα σαν πούπουλο, ούτε καν θα τα νιώθετε όταν τα φοράτε.
Θα ήθελε η μεγαλειότητα σας να δοκιμάσει τη καινούργια φορεσιά;»ρώτησε ο ένας και υποκλίθηκε.
«Θα μας επιτρέψετε να σας βοηθήσουμε να ντυθείτε, εδώ σ' αυτόν τον καθρέφτη.»
 
Ο αυτοκράτορας έβγαλε τα ρούχα του και οι δυο κατεργάρηδες άρχισαν να τον ντύνουν με τα αόρατα ρούχα. Προσποιήθηκαν ότι έστρωναν τα μανίκια και πώς κούμπωναν το σακάκι.«Μα τι ταιριαστά τα ρούχα! Τα χρώματα είναι υπέροχα!» Αναφώνησαν ο αρχιστράτηγος και ο υπουργός μαζί. Ο αυτοκράτορας κοιτούσε και ξανακοιτούσε τον καθρέφτη αλλά δεν έβλεπε τίποτα και φοβήθηκε μην τον περάσουν για χαζό.«Τα καινούργια μου ρούχα είναι θαυμάσια, τι όμορφα που μου ταιριάζουν, τι καλοραμμένα, και το ύφασμα ανάλαφρο σαν πούπουλο! Σας απονέμω το παράσημο του Αρχιράφτη και σας δίνω για αμοιβή δυο πουγγιά χρυσάφι ακόμα». Ο αυτοκράτορας φορώντας την καινούργια του φορεσιά ξεκίνησε για τη μεγάλη παρέλαση.
 
Ο κόσμος είχε μαζευτεί στους δρόμους και περίμενε να δει τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα και το μαγικό ύφασμα που ξεχώριζε τους έξυπνους από τους κουτούς.
Η παρέλαση άρχισε και όλοι όσοι την παρακολουθούσαν φώναζαν δυνατά,από φόβο μην τους περάσουν για κουτούς: «Τι κομψά που είναι τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα!! Τι ταιριαστά! Τι ωραίος μανδύας!»
Κανείς δεν τολμούσε να  ομολογήσει πως δεν έβλεπε τίποτα γιατί αυτό θα σήμαινε είτε ότι ήταν ανόητος είτε άχρηστος για τη θέση του.
Ένα παιδάκι τότε παρατηρεί "Μα δε φοράει τίποτα." Ένα μουρμουρητό απλώθηκε στην ομήγυρη που σύντομα συνοδεύτηκε από φωνές και γέλια. «Το παιδί έχει δίκιο! Ο αυτοκράτορας είναι γυμνός! Είναι γυμνός!»
Ο βασιλιάς κατάλαβε πως το πλήθος είχε δίκιο.  Οι δυο ραφτάδες τον είχαν ξεγελάσει. Δεν τόλμησε όμως να το παραδεχτεί.
Σήκωσε το κεφάλι ψηλά και συνέχισε την παρέλαση μέχρι που κατακόκκινος από ντροπή και θυμό έφτασε στο παλάτι."

Υ. Γ. 1: Ειλικρινά πόσο πιο επίκαιρο και αληθινό θα μπορούσε να είναι ένα παραμύθι...Οξύμωρο!!! Ζούμε όλοι αυτό που περιγράφει τόσο κυνικά μα τόσο γλαφυρά ο Όσκαρ Ουάιλντ στο ομώνυμο βιβλίο του "Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟΥΣ". 

Υ. Γ. 2: Παραφράζοντας λίγο τα λόγια ενός σοφού καλλιτέχνη: "Τα παιδιά και οι τρελοί κόβουν το Γόρδιο δεσμό που οι άνθρωποι ξοδεύουν μια ζωή για να λύσουν."

Κυριακή 1 Απριλίου 2012

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!

Καλό μήνα σε όλους! !! Πρωταπριλιά σήμερα! Η μέρα που επιτρέπονται τα ψέματα και οι φάρσες? Ποιος να το έλεγε πως δυστυχώς αυτό έχει καταλήξει να είναι η παγκόσμια καθημερινή πραγματικότητα. Όπως και να έχει όμως αισιοδοξία και όλα καλά θα πάνε!

Επιτέλους ήρθε ο Απρίλης και το λέω αυτό διότι πλέον με χωρίζει μονοψήφιος αριθμός ημερών από την Ελλάδα...Ναι επιτέλους θα έρθω Αθήνα για τις διακοπές του Πάσχα και ειλικρινά δε χαίρομαι, πετάω! Μόνο αυτό σκέφτομαι και σβήνω τις μέρες σαν κατάδικος. Θα πάω επιτέλους σπίτι μου  και στη χώρα μου που όσο και να τυραννιέται από τις οικονομικοπολιτικές συνθήκες δεν χάνει για μένα την ομορφιά της.

 Αυτές τις μέρες που στο Λονδίνο είχε 21 βαθμούς διαπίστωσα πως ο λαός αυτός δεν είναι μίζερος και χωρίς καθημερινή ποιότητα ζωής λόγω του καιρού. Αυτό είναι ένα μεγάλο και βολικό για αυτούς ψέμα. Παίρνοντας ως δεδομένο ότι αμείβονται ασύγκριτα καλύτερα από πολλά Ευρωπαϊκά κράτη,  ο καιρός εν τέλει δεν είναι το άλλοθι τους για τη μίζερη καθημερινότητα που επιλέγουν να ζουν. Τρανό παράδειγμα οι μέρες που πέρασαν.

Έτυχε να βγω για βόλτα αρκετές φορές αυτές τις μέρες εκμεταλλευόμενη τον ήλιο και τη ζέστη και ενώ στο μυαλό μου λειτουργούσα ελληνικά, δηλαδή να χαρώ τον ήλιο και τον καθαρό αέρα κάνοντας δημιουργικά πράγματα...φαίνεται πως ήμουν ειλικρινά μια Ελληνίδα στο Λονδίνο...Ειλικρινά το μόνο που έβλεπες είναι μεθυσμένους Άγγλους να καταναλώνουν αρειμανίως μπύρες έξω από άθλιες pub, να ουρλιάζουν και να σπάνε ποτήρια και κανάτες στο δρόμο μπροστά σε περαστικούς. Δηλαδή στις 5 που σχόλαγαν όταν ο ήλιος ήταν τόσο λαμπερός, αυτό που σκέφτονταν είναι να πιούνε μέχρι να μη νιώθουν τίποτα και κατά τις 9 να γυρίσουν σπίτια τους να φάνε το έτοιμο γεύμα χείριστης ποιότητας που λίγο πριν αγόρασαν από το TESCO (που το πήραν και μισοτιμής γιατί σε μια μέρα θα έληγε τουτέστιν αθλιότητα) και να κοιμηθούν.

Άλλη λέξη δε μου έρχεται, παρά μιζέρια! Θέλω και προσπαθώ τόσο πολύ να τους καταλάβω και να τους συμπαθήσω αλλά πάντα καταλήγει μια ανέφικτη προσπάθεια για το μάταιο. Πραγματικά χαίρομαι τόσο που είμαι από την Ελλάδα γιατί όσο και αυτές οι δοσίλογες κυβερνήσεις να μας πουλήσουν και να προσπαθήσουν να μας ισοπεδώσουν δεν μπορούν να αφαιρέσουν ότι ξέρουμε πως είναι να ζεις, πραγματικά και ουσιαστικά, και όχι να "φυτοζωείς".

Υ. Γ.: Πολλές φορές εδώ που ζω νιώθω Εκτός τόπου και Χρόνου...


Και πάλι καλό και δημιουργικό μήνα σε όλους!