ΗΡΑΚΛΗΣ ΠΟΥΑΡΟ VS MISS MARPLE / AGATHA VS AGATHA

Τον τελευταίο καιρό διακατέχομαι από μια ανυπέρβλητη διάθεση να λιώσω μπροστά στον υπολογιστή βλέποντας τις απίστευτες ιστορίες δύο πολύ αγαπημένων μου ηρώων, του φλεγματικού και comme il faut Βέλγου ντετέκτιβ που το μυαλό του βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά στην λύση μυστηρίων (με άλλα λόγια τον Ηρακλή Πουαρό) και της καλοκάγαθης πλην βιονικής ηλικιωμένης που εξιχνιάζει άλυτα μυστήρια (δηλαδή της Miss Marple).

Κάτι σε αυτούς τους ήρωες κάνει την ατμόσφαιρα των ταινιών που πρωταγωνιστούν μοναδική. Και βέβαια αυτό το κάτι είναι το πανέξυπνο και χωρίς κενά γράψιμο μιας γυναίκας που επάξια χαρακτηρίστηκε η "βασίλισσα του αστυνομικού μυστηρίου". Και στις δύο σειρές η πλοκή ξετυλίγεται με τρόπο ιδιαίτερο, χωρίς άσκοπες φλυαρίες. Η υπόθεση κάθε φορά είναι ξεχωριστή και πάντα η λύση του μυστηρίου έρχεται με φυσικό και αβίαστο τρόπο. Τίποτα καταιγιστικό, τίποτα βεβιασμένο! Και στις δυο σειρές όλα κυλάνε σαν ένα καλοκουρδισμένο ρολόι και με ένα μοναδικό τρόπο δεν αφήνουν το θεατή να βαρεθεί ούτε λεπτό.

Που κρύβεται το μυστικό σε αυτές τις δυο σειρές; Η δική μου γνώμη είναι πως το απλό είναι πάντα το πιο δύσκολο και συγχρόνως με ένα περίεργο τρόπο το πιο ενδιαφέρον. Και αυτό φαίνεται πως η συγγραφέας τους το γνώριζε καλά, επενδύοντας σε απλές ιστορίες διανθίζοντάς τες με ένα μακρύ πέπλο μυστηρίου, το οποίο ξετύλιγε με τον τρόπο που εκείνη ήθελε. Τέλος, δε θα ήθελα να ξεχάσω να πω έκτος από την πλοκή των σειρών αυτών, υπάρχει και κάτι ακόμα που μου δημιουργεί απίστευτο ενδιαφέρον. Και αυτό είναι τα εκπληκτικά ταξίδια που έκαναν οι δύο ήρωες με τα τρένα της εποχής. Νομίζω πως η ατμόσφαιρα των ταινιών απογειώνεται όταν βρίσκονται στα τρένα αυτά που αποπνέουν μια πολύ βρετανική αύρα, καθόλου ξιπασμένη.

Υ.Γ.1: Στο σταθμό των τρένων στο Ρουφ υπάρχει μια παλιά αμαξοστοιχία, στην οποία υπάρχει βαγόνι - εστιατόριο, βαγόνι - μπαρ, βαγόνι - θέατρο και λειτουργεί καθημερινά. Όταν πήγα νόμιζα πως είχε βγει από την ταινία...και πως την ώρα που θα τρώγαμε θα έπρεπε να λύσουμε κάποιο σκοτεινό μυστήριο!

Υ.Γ.2: Αφού τελείωσα με τη Miss Marple, ξεκίνησα με τον Ηρακλή Πουαρό (με άλλα λόγια κάποια βράδια της εβδομάδας ρίχνω άγκυρα στο σπίτι, μην κάνουμε και υπερβολές).