ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΟ ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ BAZAAR!!!

Τι Σαββατοκύριακο και αυτό...αυτός ο ήλιος απλά μαγικός! Έξω όλα φωνάζουν εκδρομή...αλλά δυστυχώς δεν προβλέπεται ακόμα. Τελοσπάντων, δε με παίρνει από κάτω και γι αυτό είπα να εκμεταλλευτώ την Κυριακή μου και να επισκεφθώ ένα μικρό πλην πολύ χαριτωμένο πασχαλινό bazaar. Το εν λόγω bazaar φιλοξενήθηκε σε μία αίθουσα του Δήμου Αμαρουσίου και διοργανώθηκε από το Σικιαρίδειο Ίδρυμα διαθέτοντας χειροτεχνήματα και έργα των εκπαιδευόμενων των εργαστηρίων του Ιδρύματος. Το bazaar ανήκει στο θεσμό "Ανοιξιάτικη Πνοή" και με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Υγείας (07/04), μέρος των εσόδων θα διατεθεί στο "Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης Ατόμων με Αναπηρία" και στο "Κέντρο Ημέρας για Άτομα που πάσχουν από τη νόσο Αλτσχάιμερ" του Δήμου Αμαρουσίου. Αν και δεν ήταν μεγάλο μπορούσες να βρεις κοσμήματα χειροποίητα (και με ημιπολύτιμους λίθους), πασχαλινά είδη, ζωγραφική σε ξύλο, πηλό, πέτρες, αγιογραφία και διάφορα αξεσουάρ.

Φυσικά και δεν έφυγα με άδεια χέρια...έβαλα και εγώ τον οβολό μου. Οι φωτογραφίες παρακάτω είναι για του λόγου το αληθές. Πάντως όλα ήταν υπέροχα και η επιλογή δύσκολη!

Σκουλαρίκια από κουμπιά & Σκουλαρίκια από λάβα!

Βότσαλα θαλασσινά ζωγραφισμένα στο χέρι (με μαγνήτη)

ΤΟΠΙΚΟ ΚΕΦΑΛΟΝΙΤΙΚΟ ΦΑΓΗΤΟ!!!

Το Σαββατοκύριακο της 25ης Μαρτίου επισκέφθηκα την πολυαγαπημένη μου Κεφαλλονιά. Ο καιρός ήταν υπέροχος, σχεδόν καλοκαιρινός...μαγεία για να μη τα πολυλογώ. Λόγω της ημέρας, που το έθιμο θέλει να τρώμε μπακαλιάρο, έφαγα μία εκδοχή του μπακαλιάρου που τυγχάνει να είναι και τοπικό φαγητό που αν και τόσα χρόνια εκεί, δεν δοκίμασα ποτέ. Το περί ου ο λόγος φαγητό είναι η κεφαλλονίτικη μπακαλιαρόπιτα, ένα πιάτο εκπληκτικής νοστιμιάς.

ΥΛΙΚΑ:

 

• 1,5 κιλό μπακαλιάρο

• 1 φλιτζάνι ρύζι

• 1 φλιτζάνι ελαιόλαδο

• 1 κουταλιά πελτέ

• σκόρδο, άνηθο ή μάραθο ψιλοκομμένα

• 2,5 φλιτζάνια ζωμό από τον μπακαλιάρο

ΥΛΙΚΑ (για το παραδοσιακό φύλλο):

• 3-4 κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις

• 1/2 κουταλάκι αλάτι

• 1/2 κούπα ελαιόλαδο

• 1/2 κούπα κρασί

• 2-3 κουταλιές της σούπας νερό

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ:

Ξαρμυρίζουμε τον μπακαλιάρο, και αφού τον ζεματίσουμε, τον αφήνουμε να κρυώσει, και αφαιρούμε την πέτσα και τα κόκαλα και τον ξεψαχνίζουμε.Σιγοβράζουμε το ρύζι, ώσπου να φουσκώσει, και στη συνέχεια σε μια λεκάνη το ανακατεύουμε με τον μπακαλιάρο και τα υπόλοιπα υλικά, προσθέτοντας και 1/2 κούπα νερό. Ανακατεύουμε σε μια λεκάνη τον μπακαλιάρο με τα υπόλοιπα υλικά. Στρώνουμε σε λαδωμένο ταψί το πρώτο φύλλο φροντίζοντας να περισσέψει στις άκρες. Ρίχνουμε τα υλικά και σκεπάζουμε με το δεύτερο φύλλο, γυρίζοντας προς τα μέσα και τις άκρες του πρώτου φύλλου. Ραντίζουμε με νερό και λάδι και ψήνουμε την πίτα στους 200°C για 1 ώρα περίπου.

Για το φύλλο:

Βάζουμε σε μια λεκάνη 3 κούπες αλεύρι κι ανοίγουμε στο κέντρο ένα λάκκο. Αφού ρίξουμε μέσα το αλάτι, το λάδι και το κρασί, ζυμώνουμε πολύ καλά , ώσπου να γίνει η ζύμη εύπλαστη και μαλακή. Αν χρειαστεί προσθέτουμε λίγο αλεύρι ακόμα. Στη συνέχεια, την αφήνουμε στην άκρη για 30'. Ανοίγουμε τη ζύμη σε δύο χοντρά φύλλα.

Υ. Γ. 1: Υπάρχει και άλλη παράξενη πίτα, ίσως λίγο πιο γνωστή, η χταποδόπιτα! Εκπληκτική και αυτή σε γεύση. 

Υ. Γ. 2: Καλό μήνα σε όλους!!!  

Υ. Γ. 3: Συνοδεύστε την πίτα αυτή με ένα από τα υπέροχα λευκά κρασιά, Robola ή San Gerasimo!

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΩΦΟΡΟ ΤΗΣ ΠΙΤΣΑΣ!!!

Σήμερα έχω πολύ όρεξη γενικά έχω πολύ καλή διάθεση. Οπότε είπα να συνδυάσω την όρεξη αυτή με την πάντα παρούσα όρεξη για ωραίο φαγητό. Σήμερα θα πάμε Ιταλία μέσα από την κουζίνα και θα φτιάξουμε δύο πίτσες. Μία της Νότιας Ιταλίας (πίτσα με μοτσαρέλα) και μία της Βόρειας (πίτσα με πατάτες).

ΥΛΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΥΜΗ:

• 2,5 φλ. τσαγιού αλεύρι
  

• 1 φακελάκι ξηρή μαγιά

• 1,5 – 2 φλ. τσαγιού χλιαρό νερό

• μισό κουταλάκι του γλυκού αλάτι

• 6 κουταλιές της σούπας λάδι

• πολύ λίγο ζάχαρη

 ΥΛΙΚΑ ΓΙΑ ΣΑΛΤΣΑ ΝΤΟΜΑΤΑΣ:

• 1/2 κουτάκι σάλτσα ντομάτας έτοιμη
• 2 κουταλιές της σούπας λάδι
• ρίγανη
• αλάτι - πιπέρι

ΥΛΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΤΣΑ ΜΕ ΜΟΤΣΑΡΕΛΑ

• 2 μεγάλες μοτσαρέλες κομμένες σε ροδέλες
• 2 ντομάτες κομμένες σε ροδέλες
• ρίγανη
• αλάτι - πιπέρι
  

ΥΛΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΤΣΑ ΜΕ ΠΑΤΑΤΑ

• 2-3 πατάτες κομμένες σε ροδέλες πολύ λεπτές
• 1 μοτσαρέλα κομμένη σε μικρά κομματάκια
• 6 φέτες μπέικον κομμένες σε μικρά κομματάκια
• αλάτι - πιπέρι
  

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ:

Κοσκινίζουμε το αλεύρι και κάνουμε μια λακκούβα στο κέντρο. Ρίχνουμε την μαγιά, το μισό χλιαρό νερό, το αλάτι, τη ζάχαρη και το λάδι και ζυμώνουμε προσθέτοντας σιγά – σιγά και το υπόλοιπο νερό, μέχρι η ζύμη να γίνει ελαστική και μάλλον σφιχτή και να μην κολλάει. Έπειτα, την χωρίζουμε σε δύο μέρη και την αφήνουμε σε χλιαρό μέρος να φουσκώσει σκεπασμένη με πετσέτα για 40 λεπτά. Αλευρώνουμε τον πάγκο και ανοίγουμε δύο δίσκους όσο τα ταψιά της πίτσας. Λαδώνουμε τα ταψιά και βάζουμε μέσα τη ζύμη.Στη συνέχεια, σε ένα μπολ ανακατεύουμε τη σάλτσα ντομάτας με το λάδι και προσθέτουμε ρίγανη αλάτι και πιπέρι και την ρίχνουμε πάνω από τη ζύμη για την πίτσα με μοτσαρέλα. Για την πίτσα με μοτσαρέλα, στρώνουμε τις ροδέλες της μοτσαρέλας και μετά της ντομάτας και μετά επάνω πάλι της μοτσαρέλας, προσθέτουμε αλάτι, πιπέρι και λίγο ρίγανη και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 220 βαθμούς για 20 λεπτά. Για την πίτσα με πατάτες, στρώνουμε τις ροδέλες από τις πατάτες και προσθέτουμε αλάτι και πιπέρι και βάζουμε να ψηθεί σε προθερμασμένο φούρνο στους 220 βαθμούς για 10 λεπτά. Μετά τα δέκα λεπτά βγάζουμε την πίτσα και προσθέτουμε τα κομματάκια μοτσαρέλας και μπέικον και ξαναψήνουμε για άλλα 10 λεπτά στην ίδια θερμοκρασία.

Υ. Γ. 1: Προσοχή πολύ θέλουν οι πατάτες, οι οποίες πρέπει να είναι πολύ λεπτοκομμένες, διαφορετικά δε θα ψηθούν.

Υ. Γ. 2: Τη σάλτσα ντομάτας φυσικά αν θέλετε μπορείτε να τη φτιάξετε μόνη/ος σας αρκεί να την αφήσετε στην κατσαρόλα μέχρι να μείνει χωρίς νερά να γίνει δηλαδή πηχτή για να μη χαλάσει τη ζύμη.

Εγώ έβαλα έτοιμη για οικονομία χρόνου και γιατί δεν έχω βρει πομοντόρο.

Υ. Γ. 3: Δε φοβάμαι μη δε φαγωθούν οι πίτσες φοβάμαι που θα μας πάνε με τόση κατανάλωση πίτσας.

Υ. Γ. 4: Ιδανική συνοδεία ένα ωραίο λευκό κρασάκι παγωμένο ή και κάποια μπύρα μια Warsteiner ας πούμε.

ΚΑΛΗ ΟΡΕΞΗ!

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕ ΜΥΣΤΙΚΑ!!!

Τόσες μέρες απούσα...και σήμερα δηλώνω παρόν. Δεν είχα πάει σε τόπους μακρινούς και ονειρεμένους εδώ ήμουν στη ρουτίνα της καθημερινότητας, η οποία ενίοτε σε συνεπαίρνει λίγο περισσότερο απ ότι συνήθως. Κάτι τέτοιο συνέβη και στην δική μου την περίπτωση. Βέβαια είναι αρκετές μέρες τώρα που ανοίγω τον υπολογιστή, μπαίνω στο blog μου (διαβάζω ανελλιπώς βέβαια τα αγαπημένα μου blogs), πατάω νέα ανάρτηση και κάθομαι μπροστά από την κενή σελίδα κοιτώντας τη, λες και θα γραφτεί ως δια μαγείας ό, τι έχω στο μυαλό μου, στην οθόνη. 

Βέβαια για να σας πω την αλήθεια αν κατά μαγικό τρόπο γινόταν copy-paste του μυαλού στον υπολογιστή θα επικρατούσε χάος ή καλύτερα το αδιαχώρητο. Η μία σκέψη θα γινόταν θύμα της άλλης σε ένα δρόμο με πολύ κίνηση, καμμένα φανάρια και τροχονόμο πουθενά. Τελοσπάντων, η ειλικρίνεια είναι λένε η καλύτερη όλων...έτσι είπα να γράψω ό, τι έχω στο μυαλό μου ακριβώς. Γιατί έτσι όπως το βλέπω στο προσεχές μέλλον δεν υπάρχει άλλη δίοδος για να ξεκολλήσω και να γράψω. Βέβαια αυτό λίγο στην πορεία άλλαξε καθώς η φίλη Mantarini με κάλεσε σε ένα παιχνίδι μυστικών και έτσι να μαι λοιπόν με τα 7 μυστικά μου!

1.  Ένα φοβερό και επτασφράγιστο μυστικό είναι πως κάποια βράδια, που τελευταία τώρα που το καλοσκέφτομαι αυτό συμβαίνει αρκετά συχνά, με πιάνει μια ακατανίκητη λιγουρίτσα για να καταστρέψω τα πάντα στο ψυγείο αλλά και σε κάθε ντουλάπι της κουζίνας. Μπορεί να φάω ελάχιστα μέσα στη μέρα αλλά το βράδυ τις περασμένες ώρες εκεί που κοιμάμαι αμέριμνη, ξυπνάω από αυτή την ακατανίκητη λαχτάρα για φαγάκι και λιχουδιές.
2. Έχω μια τρέλα με το χώρο μου, ο οποίος θέλω να είναι αδιαλείπτως σε τάξη...ειδάλλως είμαι ικανή να το σκέφτομαι ώρες επί ωρών μέχρι εν τέλει να τον τακτοποιήσω.
3. Έχω μία λατρεία και δεν ξέρω τι άλλη λέξη να βρω για την ομάδα μου...(Αρειανάρα μια ζωή) και είναι κάτι μοναδικό. Είμαι εκεί είτε ως φυσική παρουσία είτε από την τηλεόραση κάθε φορά που παίζει και καρδιοχτυπώ.
4. Λατρεύω τα γλυκά και τις σοκολάτες σε βαθμό κακουργήματος.
5. Όταν ήμουν μικρή καθόμουν πάνω από το κεφάλι της γιαγιάς μου και με φοβερή μαεστρία (όχι που να το παινευτώ) της έβγαζα τις φουρκέτες από τον κότσο και τις κάρφωνα στις γλάστρες χωρίς να πάρει μυρωδιά...ήταν το παιχνίδι μας και το μυστικό μας
   
6.  Έχω οδηγήσει μηχανάκι σε αλάνα (το παπάκι το είχε μία φίλη μου στο πρώτο έτος στο πανεπιστήμιο) και 10 δευτερόλεπτα αργότερα είχα τσακιστεί...ευτυχώς χέρια και πόδια οπότε καμουφλαρίστηκα γιατί η μαμά μου θα με είχε τρελάνει.
7. Η Κεφαλλονιά είναι το νησί μου. Δεν κατάγομαι από εκεί από τεχνικής φύσεως αλλά είναι το μέρος μου, εκεί που μου αρέσει, εκεί που θέλω να πηγαίνω όταν ξεφεύγω...και πολλά ακόμη.

Αυτά είναι ένα πολύ μικρό μέρος από τα μυστικά μου (τουλάχιστον αυτά που μπορώ να μοιραστώ). Τώρα πρέπει να καλέσω άλλους εφτά για να μοιραστούν αν θέλουν 7 μυστικά τους. Λοιπόν καλώ τις:

Πολυτεχνίτισσα, 

Δημιουργία,  

Eating Around,  

A Pink Dreamer

As Crisp As It Gets

mara's cook revolution

Tι θα φάμε σήμερα;

Καλό μας μήνα λοιπόν (αν και λίγο ετεροχρονισμένα)...και εις το επανιδείν!

127 ΩΡΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΘΕΩΡΙΑ ΖΩΗΣ!!!

Aυτές τις μέρες ψάχνω να βρω τι θέλω να ανεβάσω...έχω κάποια θέματα στα σκαριά...αλλά δεν είναι η ώρα τους ακόμη! Έτσι λοιπόν αποφάσισα να γράψω κάτι μικρό με αφορμή μια ταινία που είδα στο σινεμά την  Κυριακή. Η ταινία λέγεται 127 ώρες και πραγματεύεται μία αληθινή ιστορία ενός ορειβάτη που χωρίς ποτέ να δίνει λόγο, έκανε την επικίνδυνη αλλά "χορταστική" γι αυτόν ζωή του μεταξύ δουλειάς και αναρρίχησης-καταρρίχησης στα επικίνδυνα φαράγγια της Γιούτα. Ωστόσο, και επειδή ως γνωστόν κανείς δεν ξεφεύγει, τον τσάκωσε και αυτόν η ατυχία και βρέθηκε εγκλωβισμένος σε ένα φαράγγι για 5 μέρες σχεδόν, χωρίς κανείς να ξέρει που βρίσκεται...μόνος και σοβαρά τραυματισμένος.

Δε θα σας πω άλλες λεπτομέρειες για την ταινία ,κυρίως για όσους ενδιαφέρονται να τη δουν! Θα σταθώ ωστόσο σε ένα πράγμα που μου είχε κατακλείσει το μυαλό όσο την έβλεπα και όλες αυτές τις μέρες το φέρνω στο μυαλό μου. Και δεν είναι τίποτα άλλο από την εξής σκέψη. Ακόμα και όταν όλα τα πράγματα είναι μαύρα, ακόμα και όταν όλα δείχνουν μάταια, ακόμα και όταν όλα δείχνουν πως δεν υπάρχει ελπίδα...υπάρχει ελπίδα και τίποτα δεν τελείωσε.  Ο άνθρωπος έχει αδιανόητα μεγάλο περιθώριο δυνάμεων να εξαντλήσει, τόσο που κανείς μας δε φαντάζεται. Και αυτό είναι ότι πιο ελπιδοφόρο υπάρχει στη ζωή!

Υ. Γ.: Από εδώ και πέρα όπου και να πηγαίνω θα αφήνω ένα σημείωμα για το που βρίσκομαι και δε θα εκνευρίζομαι όταν οι δικοί μου θα με ρωτάνε που θα βρίσκομαι, γιατί πολλά πράγματα περνάνε από το χέρι μας. Και αν ακόμα δε μπορούμε να τα αποφύγουμε...μπορούμε ωστόσο να τα διευκολύνουμε!

ΑΝΘΙΣΑΝ ΟΙ ΑΜΥΓΔΑΛ(Ι)ΕΣ...+ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΜΕ MUFFIN ΛΕΜΟΝΙΟΥ!!!

Μια βδομάδα απουσίας και επιστρέφω σήμερα με μια ανάρτηση στην οποία αρχικά έχω να δηλώσω δημοσίως ότι δεν ξέρω αν οι αμυγδαλιές κοντά στα σπίτια σας άνθισαν φέτος, πάντως οι δικές μου αμυγδαλ(ι)ές από χθες το βράδυ άνθισαν για τα καλά. Στην κυριολεξία καταπίνω πέτρες... Οι αμυγδαλές μου έχουν πρηστεί κ κοκκινίσει απίστευτα. Αλλά δεν το βάζω κάτω έπ' ουδενί...Γι αυτό λοιπόν αποφάσισα να ανεβάσω το σημερινό απογευματινό μου γεύμα. Τουτέστιν, muffins λεμόνι, με καφεδάκι (ελληνικό μου ήρθε σήμερα να φτιάξω). Το λοιπόν και για να μη φλυαρώ να πως θα φτιάξετε υπέροχα και αρωματικά muffins λεμόνι.

ΥΛΙΚΑ:

• 2 και 3/4 κούπας αλεύρι για όλες τις χρήσεις
• 1 κ. γλυκού baking powder
• 1/2 κ. γλυκού σόδα
• 1/2 κ. γλυκού αλάτι
• 1/2 κούπα κρέμα γάλακτος με χαμηλά λιπαρά
• 1/4 κούπας φρέσκο γάλα με χαμηλά λιπαρά
• 1 και 1/2 κ. σούπας ξύσμα λεμονιού
• 4 κ. σούπας χυμό λεμονιού
• 3/4 κούπας μαργαρίνη soft
• 3/4 κούπας μέλι
• 1/4 κούπας ζάχαρη
• 3 αυγά

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ:

Αρχικά κοσκινίζουμε σε ένα μπολ το αλεύρι με το baking powder και τη σόδα και προσθέτουμε το αλάτι και ζάχαρη. Σε ένα άλλο μπολ, αναμιγνύουμε με σύρμα την κρέμα γάλακτος, το γάλα, το ξύσμα λεμονιού, το χυμό λεμονιού, τη μαργαρίνη, το μέλι και τα αυγά. Ανακατεύουμε καλά τα υγρά υλικά με το σύρμα, για να μην μείνει το μέλι στον πάτο του μπολ. Προσθέτουμε στο μπολ με τα υγρά υλικά, το μείγμα με το αλεύρι (τα στερεά υλικά δηλαδή), μοιράζουμε το μείγμα με κουτάλι σε βουτυρωμένες θήκες για muffins (μέχρι τα 2/3 της θήκης περίπου) και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς Κελσίου, για 20 - 30 λεπτά (μέχρι να βγαίνει στεγνή η οδοντογλυφίδα βυθίζοντας την).Τέλος τα βγάζουμε πάνω σε μία σχάρα και τα αφήνουμε να κρυώσουν και τότε πασπαλίζουμε με ζάχαρη άχνη.

Υ. Γ. 1: Τη συνταγή την δανείστηκα από το πολύ λαχταριστό site Συνταγές της Παρέας.

Υ. Γ. 2: Η φωτογραφία απεικονίζει τα ζουμπούλια που αγόρασα χθες σε ένα υπαίθριο ανθοπωλείο και χωρίς υπερβολή το άρωμά τους είναι μεθυστικό...τόσο μεθυστικό που παρόλο που είμαι και μπουκωμένη ακόμα τα μυρίζω!

ΛΥΣΗ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ!!! ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΣΕ ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΠΟΛΗ!!!

Η ιδέα για αυτή την ανάρτηση προήλθε από το ταξίδι μου στο μέρος που εικονίζεται στην παρακάτω  ανάρτηση με το κουίζ, με τη σκέψη να ακολουθήσει μια επεξηγηματική ανάρτηση. Ήγγικεν η ώρα! Η λύση στο κουίζ όπως σχεδόν όλοι βρήκατε είναι η προσφάτως αγαπημένη μου Καστοριά. Δε θα αναφερθώ για το πως και γιατί βρέθηκα εκεί...πάντως βρέθηκα και πέρασα υπέροχα. Η Καστοριά είναι μια παραμυθένια πόλη, ιδιαίτερα ποιητική και μοναδικά ατμοσφαιρική. Και για να είμαι ειλικρινής δε θα μπορούσε να είναι και διαφορετικά καθόσον κάτι η υπέροχη λίμνη, κάτι τα παραδοσιακά μακεδονίτικα νεοκλασικά και αρχοντικά, κάτι αυτός ο ομιχλώδης καιρός την κάνουν ένα τοπίο αρχικά ίσως κάπως απόκοσμο αλλά και ταυτόχρονα πολύ ιδιαίτερα μοναδικό και ενδιαφέρον για να ανακαλύψεις.

Δυστυχώς δεν πρόφτασα να τη γυρίσω ολόκληρη αλλά επιφυλάσσομαι και για περισσότερες επισκέψεις. Όμως έχω να δηλώσω ότι η Βόρεια παραλία και γενικά η Βόρεια πλευρά της πόλης της Καστοριάς είναι εκπληκτική. Τα σπίτια όπως ανέφερα παραπάνω είναι σχεδόν όλα παραδοσιακά, τα σοκάκια μικρά και στενά, τα γουναράδικα στέκουν στο ύψος τους με δυσκολίες ωστόσο. Τέλος αυτή η θεσπέσια λίμνη τυλιγμένη σε ένα ολόλευκο και πυκνό πέπλο παχιάς ομίχλης  κάνει το τοπίο χιτσκοκικό ενώ υπέροχοι κύκνοι και άλλα πουλιά ταξιδεύουν στα νερά της.

Αφού λοιπόν είπα ελάχιστα για το μέρος θα περάσω στην κυρίως ανάρτηση, η οποία αφορά σ' έναν υπέροχο ξενώνα μέσα στην πόλη της Καστοριάς, τον οποίο θα ήθελα να παρουσιάσω τόσο γιατί μου άρεσε πολύ οπτικά όσο και γιατί ο ιδιοκτήτης του μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις με την ευγένεια και την άριστη φιλοξενία του. Θα σας παρουσιάσω τον ξενώνα "Αλλαχού", που στα αρχαία ελληνικά θα πει αλλού. Πρόκειται λοιπόν για ένα παραδοσιακό ξενώνα που βρίσκεται στη βόρεια πλευρά της πόλης της Καστοριάς κοντά στο άλσος της Παναγιάς της Φανερωμένης. Είναι ένα νεοκλασικό οίκημα του 1926 που αποτέλεσε το πατρικό σπίτι του ιδιοκτήτη του, ο οποίος αποφάσισε να το αναπαλαιώσει με σκοπό να γίνει ένας κομψός ξενώνας. Και αυτό επετεύχθη το 2008 που αποπερατώθηκαν οι εργασίες και από εκείνο το Δεκέμβρη αυτός ο πολύ φιλόξενος ξενώνας άρχισε να υποδέχεται κόσμο.

Επιστρέφοντας στο οίκημα όπως προανέφερα είναι ένα νεοκλασικό πρόσφατα ανακαινισμένο με μεράκι και σεβασμό στη μακεδονίτικη αρχιτεκτονική. Καταφέρνει να ενώσει το κλασικό παρελθόν του ιδιοκτήτη με το μοντέρνο και κομψά λιτό στυλ του σήμερα. Διαθέτει 5 δίκλινα δωμάτια καθένα από τα οποία έχει διαφορετική διακόσμηση βασισμένη σε διάφορες τάσεις της αρχιτεκτονικής εσωτερικού χώρου. Και φυσικά δεν είναι απλά δίκλινα δωμάτια, αλλά έχουν και ταυτότητα. Κάθε δωμάτιο έχει το όνομα του και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο όνομα και διακόσμηση δένουν χρωματικά. Συγκεκριμένα, ο πάνω όροφος έχει τη μέλισσα, την πασχαλίτσα, το σκαθάρι και το βάτραχο και στο ισόγειο βρίσκεται η πεταλούδα. Στο ισόγειο επίσης, βρίσκεται η ρεσεψιόν και το όμορφο σαλόνι με τον άνετο δερμάτινο καναπέ, το μοντέρνο τζάκι και τα τρία μεγάλα παράθυρα που φέρνουν μυρωδιά από τα παλιά.

Και βέβαια θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μη μιλήσω και για το πρωινό, το οποίο σερβίρεται σε ένα τύπου αίθριο από τζαμαρίες στην πίσω πλευρά του κτίσματος. Λευκά τραπεζομάντιλα και όμορφα σερβίτσια είναι τα σύνεργα για ένα πολύ θρεπτικό και με ποικιλία πρωινό. Τέλος το "αλλαχού" ανήκει στα καταλύματα Α' κατηγορίας, ωστόσο οι τιμές του είναι πολύ προσιτές χωρίς καμία έκπτωση στην ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρει. Σε γενικές γραμμές είναι ένας ξενώνας που ο ιδιοκτήτης του σέβεται τον κόσμο που τον επιλέγει, και με τις υπηρεσίες που παρέχει αλλά και με την διάχυτη ευγένεια και εξυπηρετικότητα που τον διακρίνει.

Υ. Γ. 1: Νομίζω πως αξίζει να στηρίζουμε τέτοιους επαγγελματίες που δουλεύουν με γνώμονα την ευγένεια, τη διάθεση για δουλειά και την ειλικρίνεια για ο,τι προσφέρει, χωρίς άσκοπες φλυαρίες.

Υ. Γ. 2: Να ευχηθώ στον ιδιοκτήτη του να το καμαρώνει πάντα γεμάτο!

Υ. Γ. 3: Και κάτι λίγο πιο γενικό. Η Καστοριά είναι πραγματικά ένα μέρος που αξίζει να επισκεφθείτε.

Υ. Γ. 4: Προσωπικά σίγουρα θα επισκεφθώ σύντομα την αγαπημένη μου πλέον Καστοριά και φυσικά τον ξενώνα "αλλαχού", τον οποίο σκοπεύω να κάνω ορμητήριο μου για να γυρίσω τη Δυτική Μακεδονία.
Υ. Γ. 5: Χίλια μπράβο στους  πολυταξιδεμένους φίλους bloggers που βρήκαν αμέσως τη λύση στο κουίζ!









































 

ΚΟΥΙΖ!!!

Λοιπόν θα ακολουθήσει ένα κουίζ... Ο ευρών θα αμειφθεί με blogοεπαίνους και λοιπά κολακευτικά σχόλια... Και φυσικά για να μη με περάσετε για καμιά τρελή δεν το βάζω τυχαία το κουίζ...θα ακολουθήσει διευκρινιστική ανάρτηση που θα λύσει τυχόν απορίες. Αλλά για να μη σας ταλαιπωρώ άλλο, το κουίζ αφορά την ακόλουθη φωτογραφία:

Ποια πόλη της Ελλάδας είναι;

Υ. Γ.1: Θα δώσω μια βοήθεια λέγοντας ότι οι επιλογές σας θα πρέπει να ξεκινάνε από Στερεά Ελλάδα και πάνω!!!
Υ. Γ.2: Προκαλώ και απειλώ το πανελλήνιο...η ανάρτηση είναι προπομπός...η συνέχεια θα ακολουθήσει οσονούπω!!!

ΒΡΑΒΕΙΑ! ΚΑΙ ΝΕΑ ΑΠΟΝΟΜΗ ΒΡΑΒΕΙΟΥ ΘΕΤΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ!!!

Ήρθε η ώρα και για τα δικά μου βραβεία...Λοιπόν έλαβα τρία τη νέα χρονιά, ένα από τη φίλη μου Amoronia και τρία από τις φίλες Betty's Cuisine, georgiaxara και Mantarini.

Με τη σειρά μου και αφού ευχαριστήσω τα κορίτσια πολύ για την τιμή, θα δημιουργήσω ένα δικό μου βραβείο, το οποίο και θα δώσω σε 10 blogs. Βέβαια κάθε απονομή που σέβεται τον εαυτό της δεν μπορεί να γίνει σαν ένα απλό και τυχαίο γεγονός! Χρειάζεται γλυκό κέρασμα και κρασί...(θα ακολουθήσουν παρακάτω). Επιστρέφοντας στα βραβεία με πολύ χαρά δίνω αυτό το βραβείο (το οποίο δημιούργησα εγώ και θα το ονομάσω ΒΡΑΒΕΙΟ ΘΕΤΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ) .

στα εξής blogs:

1.  Μini Gourmet Cuisine (για τα απίστευτα πρωτότυπα κοσμήματα που φτιάχνει και τα οποία έχω και εγώ)
2. Taste Advisor (για ένα blog που κατ' εμέ έχει μία φοβερή φινέτσα)
3. Basketball My Favorite Sport (γιατί είναι μια ωδή στο μπάσκετ και δικαιολογεί απόλυτα τον τίτλο του)
4. Ταξίδι στις γεύσεις (γιατί όντως είναι ταξίδι γευστικό)
5. Και λοιπόν; Και συνεπώς; Και γι' αυτό; (γιατί  έχει αέρα Ιταλίας και είναι μοναδικός)
6. Donkey and the Carrot (γιατί μπαίνοντας στο blog αμέσως χαμογελάς)
7. As Crisp As It Gets (γιατί μπαίνοντας κάθε φορά κολλάω στην ανάρτηση)
8. Γλυκιές Ιστορίες (γιατί όντως εδώ όλες οι ιστορίες είναι γλυκές)
9. Δημιουργία (γιατί οι δημιουργίες είναι μία και μία)
10. Πολυτεχνίτισσα (γιατί είναι φοβερή Πολυτεχνίτισσα και τα χέρια της πιάνουν)

Και επειδή είναι βραβείο θετικής σκέψης, όσοι το έλαβαν έχουν τη δυνατότητα και εφόσον θέλουν να κάνουν μια θετική σκέψη και να τη μοιραστούν με τους άλλους στην επόμενη ανάρτηση τους και φυσικά αν θέλουν να το δώσουν ως βραβείο και αλλού.

Και τώρα τα κεράσματα...

Υ.Γ.: Αυτή η σεμνή τελετή έλαβε τέλος!!! Και εις άλλα με υγεία!!!

ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΜΕ ΤΑΛΙΑΤΕΛΕΣ ΜΕ ΜΑΝΙΤΑΡΙΑ ΚΑΙ ΜΠΕΙΚΟΝ!!!

Πρώτη ανάρτηση της χρονιάς και τριγυρνάνε πολλά θέματα στο κεφάλι μου... αλλά θα μείνω πιστή στην αρχική σκέψη για μια συνταγή που έφτιαξα αρκετές φορές κατά τη διάρκεια των γιορτών και άρεσε πολύ. Επίσης να ευχηθώ σε όλους μία πολύ καλή, υγιή, δημιουργική και τυχερή χρονιά! 

 

ΥΛΙΚΑ:

• 500gr ταλιατέλες

• 10 φέτες μπέικον

• 4 μεγάλα μανιτάρια champignon

• 1 ντομάτα φρέσκια

• αλάτι

• πιπέρι

• παρμεζάνα (για το πασπάλισμα)

• λάδι
  

• 1 σκελίδα σκόρδο

• 1/2 ποτηράκι του κρασιού λευκό κρασί

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ:

Αρχικά πλένουμε τα μανιτάρια πολύ καλά, τα κόβουμε σε λεπτές φέτες και κόβουμε και το μπέικον σε τετραγωνάκια. Σε ένα βαθύ τηγάνι ζεσταίνουμε το λάδι και εκεί ρίχνουμε τη σκελίδα σκόρδου και την αφήνουμε λίγο ώσπου να αρωματισθεί το λάδι. Έπειτα, βγάζουμε το σκόρδο και ρίχνουμε τα μανιτάρια να σοταριστούν μέχρι να σκουρύνει το χρώμα τους (προσθέτουμε αλάτι και πιπέρι) και μετά τα σβήνουμε με μισό ποτηράκι του κρασιού λευκό κρασί το οποίο αφήνουμε να εξατμιστεί και να δώσει το άρωμα του. Παράλληλα, σε ένα μικρό τηγάνι τηγανίζουμε το μπέικον και στη συνέχεια το ρίχνουμε πάνω από τα μανιτάρια. Ρίχνουμε και την τριμμένη φρέσκια ντομάτα και τα αφήνουμε λίγο να δέσουν τα υλικά. Σε μία κατσαρόλα βράζουμε τις ταλιατέλες, τις σουρώνουμε και τις ρίχνουμε μέσα στο τηγάνι με τα μανιτάρια και τα υπόλοιπα. Τελειώνουμε τη συνταγή με φρεσκοτριμμένη παρμεζάνα.

Υ. Γ. 1: Η πρώτη συνταγή της χρονιάς έλαβε τέλος και σας πληροφορώ πως είναι πεντανόστιμη!!!

Υ. Γ. 2: Την ίδια συνταγή έχω επιχειρήσει και με σπανάκι το οποίο τσιγαρίζουμε ώσπου να μαραθεί και κατά τα άλλα ακολουθούμε την παραπάνω συνταγή.