Η αναβολή αποδεικνύεται το υποκοριστικό μου. Η συγκεκριμένη ανάρτηση είναι στην αναμονή εδώ και ένα δίμηνο περίπου. Ο λόγος; Εκτός από το προφανές...δηλαδή αναβλητικότητα...δεν έχω την παραμικρή ιδέα.
Το θέμα της;
Ένα νούμερο. -30-
Και τι με αυτό θα μου πεις; Εύλογη απορία.
Λοιπόν το θέμα έχει ως εξής. Προ ενός μήνα και σχεδόν δυο βδομάδων περίπου έγινα και επίσημα 30.
Πρώτη σκέψη: Ωραίος αριθμός. Έχει το 3 που είναι ο αγαπημένος μου αριθμός (ένεκα της Αριανάρας) και το 0 που μου δίνει την αισιόδοξη αίσθηση της εκκίνησης...(απομεινάρι μιας αισιοδοξίας που ευτυχώς δε λέει να με εγκαταλείψει).
Μετέπειτα σκέψεις; Χαμός. Άπειρες. 30. Που πάω; Τι κάνω; Γιατί το κάνω; Μου αρέσει αυτό που κάνω; Και αν δε μου αρέσει για πάντα;
Θα ακολουθήσω την επίλυση προβλημάτων που μαθαίναμε στο δημοτικό.
Πρόβλημα: 30.
Σκέψη: Εντάξει, ένα νούμερο είναι. Και εγώ νούμερο είμαι.
Σοβαρά τώρα.
Είμαι ακόμη Λονδίνο...εδώ και αρκετά χρόνια, μετρώντας αντίστροφα σαν κατάδικος για να γυρίσω πίσω. Ζεστή σκέψη αυτή. Αλλά τι είναι το πίσω; Ναι εντάξει η Αθήνα. Αλλά τι υπάρχει για μένα εκεί εκτός από την οικογένεια μου και 2-3 φίλους; Εκεί που πάω να τα σκεφτώ όλα σοβαρά...να μια βλακειούλα ξεπηδάει από το μυαλό μου και σκέφτομαι άλλα. Να δεις που το βλαμμένο το μυαλό μου επίτηδες το κάνει για να πάρω καμιά απόφαση έτσι στην ψύχρα, να όπως όταν αποφάσισα να έρθω Λονδίνο.
Όπως και να έχει, αυτό που σκέφτομαι είναι πως είναι αστείο αλλά και τρομακτικό...αγχωτικό αλλά και αναζωογονητικό σαν την αρχή ενός νέου έρωτα το να σκέφτεσαι πως μια ηλικία..ένας αριθμός στην ουσία είναι ενδεχομένως το ορόσημο για να κάνεις κάτι.
Να αρχίσεις κάτι...
Να τελειώσεις κάτι...
Να ξαναπιάσεις κάτι που άφησες...
Να κάνεις και κάτι ακόμα...
Ή και να μην κάνεις τίποτα...
Να εμένα για παράδειγμα τα 30 μάλλον σημαίνουν επιστροφή στα πάτρια. Λίγος συντονισμός και λίγη ανασυγκρότηση γιατί τόσα χρόνια έξω έχουν γίνει όλα κάπως ασαφή.
Είναι φοβερό πράγμα πως όταν ζεις κάπου που δε σου αρέσει ή σε συνθήκες που δε σου αρέσουν ο οργανισμός ενεργοποιεί αυτόματα μηχανισμούς προστασίας. Για παράδειγμα σε μένα που το Λονδίνο δεν προσφέρει καθόλου ελκυστικό τρόπο ζωής, ο οργανισμός μου με έκανε να το βλέπω όλο αυτό το διάστημα σαν παρένθεση.
Σα να μπήκα σε μια παρένθεση φεύγοντας από την Αθήνα και τώρα έρχεται σιγά σιγά η ώρα να την κλείσω και να συνεχίσω την πρόταση. Μια πρόταση ωστόσο που και ο Θουκυδίδης θα ζήλευε. Τόσο μεγάλη που νομίζω ξέχασα τι έλεγα στην αρχή. Αλλά δεν είναι από τις προτάσεις που μπορείς να κόψεις σε μικρότερες βάζοντας εδώ και εκεί τελείες. Αυτή η πρόταση επιδέχθηκε μόνο κάποια κόμματα, άνω τέλειες και πολλά αποσιωπητικά (αν και δεν είναι δόκιμο σημείο στίξης εν μέσω πρότασης, στη δίκη μου περίπτωση αποδείχθηκε σε ύψιστο πρωταγωνιστή).
Και μάλλον στο ῾σωτήριο῾( ; ) έτος των 30 μένει να δούμε το παρακάτω...
Λύση: ...
Υ.Γ.: 30 χρονών και 14 ημερών...
