ΣΧΕΔΟΝ 5 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

Is anybody in?
5 χρόνια μετά
Αν έχει μείνει κανείς θα μου κάνει εντύπωση.

30 και 14!

Η αναβολή αποδεικνύεται το υποκοριστικό μου. Η συγκεκριμένη ανάρτηση είναι στην αναμονή εδώ και ένα δίμηνο περίπου. Ο λόγος; Εκτός από το προφανές...δηλαδή αναβλητικότητα...δεν έχω την παραμικρή ιδέα.

Το θέμα της;

Ένα νούμερο. -30-

Και τι με αυτό θα μου πεις; Εύλογη απορία. 

Λοιπόν το θέμα έχει ως εξής. Προ ενός μήνα και σχεδόν δυο βδομάδων περίπου έγινα και επίσημα 30. 

Πρώτη σκέψη: Ωραίος αριθμός. Έχει το 3 που είναι ο αγαπημένος μου αριθμός (ένεκα της Αριανάρας) και το 0 που μου δίνει την αισιόδοξη αίσθηση της εκκίνησης...(απομεινάρι μιας αισιοδοξίας που ευτυχώς δε λέει να με εγκαταλείψει).

Μετέπειτα σκέψεις; Χαμός. Άπειρες. 30. Που πάω; Τι κάνω; Γιατί το κάνω; Μου αρέσει αυτό που κάνω; Και αν δε μου αρέσει για πάντα; 

Θα ακολουθήσω την επίλυση προβλημάτων που μαθαίναμε στο δημοτικό.

Πρόβλημα: 30.

Σκέψη: Εντάξει, ένα νούμερο είναι. Και εγώ νούμερο είμαι. 

Σοβαρά τώρα. 

Είμαι ακόμη Λονδίνο...εδώ και αρκετά χρόνια, μετρώντας αντίστροφα σαν κατάδικος για να γυρίσω πίσω. Ζεστή σκέψη αυτή. Αλλά τι είναι το πίσω; Ναι εντάξει η Αθήνα. Αλλά τι υπάρχει για μένα εκεί εκτός από την οικογένεια μου και 2-3 φίλους; Εκεί που πάω να τα σκεφτώ όλα σοβαρά...να μια βλακειούλα ξεπηδάει από το μυαλό μου και σκέφτομαι άλλα. Να δεις που το βλαμμένο το μυαλό μου επίτηδες το κάνει για να πάρω καμιά απόφαση έτσι στην ψύχρα, να όπως όταν αποφάσισα να έρθω Λονδίνο.

Όπως και να έχει, αυτό που σκέφτομαι είναι πως είναι αστείο αλλά και τρομακτικό...αγχωτικό αλλά και αναζωογονητικό σαν την αρχή ενός νέου έρωτα το να σκέφτεσαι πως μια ηλικία..ένας αριθμός στην ουσία είναι ενδεχομένως το ορόσημο για να κάνεις κάτι. 

Να αρχίσεις κάτι...

Να τελειώσεις κάτι...

Να ξαναπιάσεις κάτι που άφησες...

Να κάνεις και κάτι ακόμα...

Ή και να μην κάνεις τίποτα...

Να εμένα για παράδειγμα τα 30 μάλλον σημαίνουν επιστροφή στα πάτρια. Λίγος συντονισμός και λίγη ανασυγκρότηση γιατί τόσα χρόνια έξω έχουν γίνει όλα κάπως ασαφή. 

Είναι φοβερό πράγμα πως όταν ζεις κάπου που δε σου αρέσει ή σε συνθήκες που δε σου αρέσουν ο οργανισμός ενεργοποιεί αυτόματα μηχανισμούς προστασίας. Για παράδειγμα σε μένα που το Λονδίνο δεν προσφέρει καθόλου ελκυστικό τρόπο ζωής, ο οργανισμός μου με έκανε να το βλέπω όλο αυτό το διάστημα σαν παρένθεση. 

Σα να μπήκα σε μια παρένθεση φεύγοντας από την Αθήνα και τώρα έρχεται σιγά σιγά η ώρα να την κλείσω και να συνεχίσω την πρόταση. Μια πρόταση ωστόσο που και ο Θουκυδίδης θα ζήλευε. Τόσο μεγάλη που νομίζω ξέχασα τι έλεγα στην αρχή. Αλλά δεν είναι από τις προτάσεις που μπορείς να κόψεις σε μικρότερες βάζοντας εδώ και εκεί τελείες. Αυτή η πρόταση επιδέχθηκε μόνο κάποια κόμματα, άνω τέλειες και πολλά αποσιωπητικά (αν και δεν είναι δόκιμο σημείο στίξης εν μέσω πρότασης, στη δίκη μου περίπτωση αποδείχθηκε σε ύψιστο πρωταγωνιστή).

Και μάλλον στο ῾σωτήριο῾( ; ) έτος των 30 μένει να δούμε το παρακάτω...

Λύση: ...

Υ.Γ.: 30 χρονών και 14 ημερών...

ΦΑΚΕΛΟΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 'Η Η ΒΛΑΚΕΙΑ ΞΑΝΑΧΤΥΠΑ???

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια τέτοιες μέρες που μόνο οι πράξεις θα έπρεπε να σηκώνουν όλο το βάρος των περιστάσεων.
Εκλογές σήμερα και φευ...πιθανόν να επαληθευτεί για μια ακόμα φορά πως η δημοκρατία φοβάται να θυμηθεί, η γλώσσα φοβάται να πει και το μυαλό φοβάται να δράσει!

ΤΙ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ...???

"Η κουλτουρα μας είναι αυτή του άδειου βάζου.
Το συμβόλαιο του γάμου μας νοιάζει πιο πολυ από την αγάπη,
η κηδεία πιο πολύ από το θάνατο,
τα ρουχα πιο πολυ από το σώμα,
η μαζα πιο πολυ απο τους θεους."

Eduardo Galeano

Είναι πράγματι αξιοθαύμαστη η ευκολία με την οποια μπορουμε να βλέπουμε το ενα δέντρο ως όλο το δάσος, ενω παραλληλα να απομονώνουμε την ύπαρξη ενος δάσους σε ένα μοναχα δεντράκι. Αλλα προς αιτιολήγηση του αναιτιολόγητου; αυτή η οπτική είναι ελαφρως πιο εύκολη και δίνει και σε πολλά άφεση αμαρτιών...μεγάλο πράγμα στις μέρες μας!

Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΝΩΣΕΙ...???

Μου πήρε λίγες μέρες αλλά τελικά τα εντόπισα...

Ιδού μερικά από τα ελληνικά ή εμπνευσμένα από την Ελλάδα ποιήματα που ταξιδεύουν κατά μήκος και πλάτος όλου του υπόγειου Λονδίνου...ως ένδειξη τιμής από την Αγγλία για την ελληνική προεδρεια της Ευρωπαικής Ένωσης.

PANSOFIX...the almost English side of it!!! Ή ΑΛΛΙΩΣ ΚΑΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ!!!

Σήμερα μάλλον λόγω σχετικής κατοχής χρόνου στα χέρια μου, αποφάσισα να δημιουργήσω την Αγγλική εκδοχή του ιστολογίου ταύτου...

http://pansofixvol2.blogspot.co.uk/

Συμπέρασμα...είμαι επικίνδυνη όταν με αφήνουν με ελεύθερο χρόνο...

Λοιπόν το δημιούργησα και ελπίζω να το κρατήσω...διότι καμιά φορά  σκέφτομαι πως η Αγγλια εχει υπαρξει μεγαλη επιροη και πως αν δεν ερχόμουν εδώ θα ήμουν κάποια που δε θα αναγνώρισα...οπότε τιμής ένεκεν και οχι μόνο ελπίζω να τα λέμε και στα δύο...ούτως η άλλως δε θα εχουν πάντα την ίδια θεματολογία...

Αυτά...

P

ΌΛΑ ΕΊΝΑΙ ΘΈΜΑ ΟΠΤΙΚΉΣ. ..!!!

Είναι και αυτό ένα αξιοθέατο πια...ένα σημείο αναφοράς για το Λονδίνο. ..ο πύργος του τηλεπικοινωνιακου κολοσσού της BT είναι η θέα που αντικριζω από το παράθυρο του πανεπιστημίου μου...πάντα εκεί, πίσω απο αυτο το καταθληπτικό τζάμι, πάντα ενοχλητικά ακαλαισθητος, πάντα εκνευριστικά δυσαναλογος...

... αλλά ενα ελληνικο φραπεδακι μέσα στο ψοφόκρυο, στο Βυζάντιο στο Bayswater, δίνει μια ιδέα από ελληνικό καφενείο. ..με άρωμα ελληνικού καφέ και γλυκό του κουταλιού. ..

 

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΌ ΣΟΥΒΛΑΚΙ ΕΊΝΑΙ ΠΆΝΤΟΥ. ..

Το ελληνικό σουβλάκι είναι παντού. ..και μυρίζει Ελλάδα. ..κλαψ! !! 

Γυρνώντας από κάτι δουλίτσες. ...

μια στάση στο ελληνικό - αγγλικό σουβλατζιδικο...και νόμιζα ότι ήμουν. ..σπίτι! Αλλά και εδώ καλά είναι

ΠΕΡΙ ΦΟΒΟΥ

Με αφορμή την παγκόσμια επικαιρότητα, εν μέσω πολέμων, εμφυλίων διενέξεων, πείνας κακουχίας και οικονομικής καταβαράθρωσης, το απόσπασμα από το βιβλίο "Ένας κόσμος ανάποδα" του Eduardo Galeano, τα λέει όλα με το όνομα τους. Χωρίς τίποτα για σάλτσα...ωμή, αγνή καθαρή αλήθεια

"Όσοι εργάζονται, φοβούνται μήπως χάσουν τη δουλειά τους
Όσοι δεν εργάζονται, φοβούνται μήπως δε βρουν δουλειά

Όσοι δε φοβούνται την πείνα, φοβούνται το φαγητό

Οι οδηγοί φοβούνται να περπατήσουν και οι πεζοί φοβούνται μην τους πατήσουν τα αυτοκίνητα

Η δημοκρατία φοβάται να θυμηθεί και η γλώσσα φοβάται να μιλήσει

Οι πολίτες φοβούνται τους στρατιωτικούς και οι στρατιωτικοί φοβούνται την έλλειψη των όπλων και τα όπλα φοβούνται την έλλειψη πολέμων

Είναι ο καιρός του φόβου

Ο φόβος της γυναίκας απέναντι στην αντρική βία και ο φόβος του άντρα στη γυναίκα χωρίς φόβο

Φόβος για τους κλέφτες αλλά και φόβος για την αστυνομία

Φόβος στην πόρτα χωρίς κλειδαριά, στο χρόνο δίχως ρολόγια, στο παιδί δίχως τηλεόραση

Φόβος στη νύχτα δίχως χάπια για τον ύπνο και στη μέρα δίχως χάπια για το ξύπνημα

 Φόβος στο πλήθος, φόβος στη μοναξιά, φόβος για ότι έγινε και για ότι μπορεί να γίνει, φόβος στο θάνατο, φόβος στη ζωή"

Eduardo Galeano 
Ένας κόσμος ανάποδα

"Los que trabajan tienen miedo de perder el trabajo.

Los que no trabajan tienen miedo de no encontrar nunca trabajo.

Quien no tiene miedo al hambre, tiene miedo a la comida.

Los automovilistas tienen miedo de caminar y los peatones tienen miedo de ser atropellados.

La democracia tiene miedo de recordar y el lenguaje tiene miedo de decir.

Los civiles tienen miedo a los militares, y los militares tienen miedo a la falta de armas y las armas tienen miedo a la falta de guerras.

Es el tiempo del miedo.

Miedo de la mujer a la violencia del hombre y miedo del hombre a la mujer sin miedo.

Miedo a los ladrones, miedo a la policía

Miedo a la puerta sin cerradura, al tiempo sin relojes, al niño sin televisión, miedo a la noche sin pastillas para dormir y miedo al día sin pastillas para despertar.

Miedo a la multitud, miedo a la soledad, miedo a lo que fue y a lo que puede ser, miedo de morir, miedo de vivir."

Eduardo Galeano.

Patas Arriba.

La escuela del mundo al revés.

Υ.Γ.1: Η μετάφραση είναι δική μου...οπότε ελπίζω να τα πήγα καλά.

Υ.Γ.2: Πραγματικά αν είχα να προτείνω κάτι είναι αυτός ο συγγραφέας. Μοναδικός και για μένα πολύ σημαντική λογοτεχνική μορφή του 20ου και 21ου αιώνα. Το "Ένας κόσμος ανάποδα" είναι αποκάλυψη αλλά εξίσου ωραίο είναι και το "Καθρέφτες. Μία σχεδόν παγκόσμια ιστορία" αλλά και όχι μόνο.

SUNNY DAY!!!

VICTORIA EMBANKMENT

ROYAL COURT OF JUSTICE

Ηλιόλουστη μέρα σήμερα...ύστερα από πολλές μέρες κακοκαιρίας κυριολεκτικά και μεταφορικά! Σε ενα διάλειμα από τη δουλεια, ο ήλιος τα χρωμάτισε όλα!