Is Everybody In? Is Everybody In? The Ceremony Is About To Begin!!!

Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

Ο ΠΛΑΤΩΝΙΚΟΣ ΙΔΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΔΕΕΣ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ!!!

Μπήκα σήμερα στο μετρό, άρπαξα γρήγορα γρήγορα μια εφημερίδα και κατέβηκα τα σκαλιά. Κάθομαι και αρχίζω να διαβάζω ακούγοντας μουσική. Σελίδα 12...ρεπορτάζ για τις αιγυπτιακές εκλογές, τις πρώτες θεωρητικά ελεύθερες και δίκαιες εκλογές. Στη φωτογραφία του άρθρου, το δάχτυλο μιας Αιγύπτιας βαμμένο μπλε με μελάνι μετά την ψηφοφορία για να εξασφαλίσουν έτσι, λέει, το αδιάβλητο των εκλογών...

Συνειρμικά έρχεται στο μυαλό μου η περίοδος της λαϊκής αντικυβερνητικής εξέγερσης εναντίον ενός πολωμένου και αγκιλωμένου καθεστώτος.

Συνειρμικά σκέφτομαι τις δικές μας περσινές εξεγέρσεις. Τις ειρηνικές συναντήσεις στους δρόμους, με συνθήματα που είχαν νόημα αλλά κυρίως με ανθρώπους που στα μάτια τους έβλεπες τη σπίθα της δημιουργικής αγανάκτησης. Αυτό το συναίσθημα που σε κάνει να θες να ξεχυλίσεις και να τα παρασύρεις ολα μαζί σου, που σε κάνει να νιώθεις οτι αυτό που έχεις μέσα σου είναι τόσο έντονο που το κορμί σου δεν έχει τη δύναμη να το συγκρατήσει. Έτσι ένιωθα εγω στις πορείες. Αλλά έτσι έβλεπα και τους γύρω μου. Οπότε με ενα χαμόγελο έλεγα...ωραία είμαστε πολλοί οπότε σίγουρα υπάρχει ελπίδα και ορίζοντας.

Υπάρχει όμως? Αναρωτιέμαι. Ποιός ή τι ευθύνεται για αυτό το κατέβασμα των μηχανών?...που πήγε η δυναμική μας?...τίποτα δεν αλλάζει με την ακινησία...Άραγε τι είναι αυτό που άλλαξε τα πράγματα και συμπεριφερόμαστε σα να επαφιόμαστε σε κάτι που θα μας σώσει? Ειλικρινά ποιοί είδαν κάτι και δεν το λένε? Διαφορετικά γιατί τόση απάθεια?

Στη Φυσική στο σχολείο όταν μαθαίναμε για τη δράση, μαθαίναμε και για την αντίρροπη δύναμη, την αντίδραση. Οι πολιτικοί δρουν σχεδόν ερήμην μας και σίγουρα εναντίον μας αλλά εμείς γιατί δεν αντιδρούμε? 

Επίσης στο σχολείο μαθαίναμε στις Αρχές Φιλοσοφίας το "Cogito Ergo Sum" - "Σκέφτομαι άρα υπάρχω" του Descartes. Γιατί αφού το ξέρουμε το αποφεύγουμε? 

Βέβαια είναι γεγονός οτι μεταξύ δικαίου και αδίκου δεν υπάρχει ίση απόσταση και αυτό γιατί δεν υπάρχει ίση απόσταση μεταξύ αυτού που υποδουλώνει και αυτού που υποδουλώνεται. Είναι δεδομένο οτι αυτός που υποδουλώνει χαράσσει, αποφασίζει και επιβάλλει.

Είναι βλέπετε και αυτή η ρημάδα η Αναγέννηση που μας άφησε πολιτιστική προίκα την λατρεία στον Πλάτωνα. Χωρίς αυτό όλα αυτά θα ήταν απλά διαπιστώσεις μεταξύ τύρου και αχλάδου και οχι η πικρή διαπίστωση οτι η κλασική Ελλάδα κατόρθωσε να κληροδοτήσει υψηλές έννοιες καθώς και θεμελιώδη δικαιώματα και ιδανικά που εμείς διανύουμε την περίοδο που πασχίζουμε ακόμα να καταννοήσουμε πόσο μάλλον να διεκδικήσουμε - κατοχυρώσουμε.

Υ. Γ: Βέβαια υπάρχει και η οδός της επανάστασης...αλλά θέλει γερά στομάχια...ας ελπίσουμε στις 17 του Ιούνη να σημάνουν οι καμπάνες...


Don't you know
They're talking about a revolution
It sounds like a whisper
Don't you know
They're talking about a revolution
It sounds like a whisper

While they're standing in the welfare lines
Crying at the doorsteps of those armies of salvation
Wasting time in the unemployment lines
Sitting around waiting for a promotion

Poor people gonna rise up
And get their share
Poor people gonna rise up
And take what's theirs

Don't you know
You better run, run, run
Oh I said you better
Run, run, run

Because finally the tables are starting to turn
Talking' about a revolution

4 σχόλια:

  1. Νομίζω όλοι αναρωτιούνται το ίδιο ακριβώς. Και όλοι περιμένουν κάτι να γίνει, μια αρχή να γίνει, για να κάνουν την αρχή. Σαν να είναι όλοι τους σε θέση αναμονής. Stand by. Μόνο που όταν μένεις καιρό στο stand by κινδυνεύεις να καείς... Λατρεύω την Tracy... ας ελπίσουμε σε μια επανάσταση άλλου τύπου... Αποτελεσματικού :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χρειαζόμαστε να πιστέψουμε ξανά... Και πρώτα πρώτα σε μας τους ίδιους! Τέλειο το τραγούδι... Σε ευχαριστούμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ας πάρουμε όλοι τους δρόμους(οχι αλά Kerouac) και ας ελπίσουμε στο καλύτερο αύριο.Το έχουμε ανάγκη.
    \Καιο όταν ακούς και το τραγούδι της Chapman καταλαβαίνεις πλέον απόλυτα τι εννοεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή