(LED) ZEPPELIN...ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΦΟΝΤΟ!!!

Άλλη μια πολύ συννεφιασμένη και κρύα μέρα στο Λονδίνο. Ξύπνησα νωρίς νωρίς λόγω δουλειάς...Πίνω καφέ, κάνω μπάνιο, ντύνομαι και φεύγω...Ανοίγω την εξώπορτα και νιώθω το κρύο τόσο έντονο που μια μικρή ανατριχίλα κάνει για λίγο την ανάσα μου να κομπιάσει...Ασυναίσθητα μιλάω φωναχτά στον εαυτό μου..."Που πας? Γύρνα πίσω στη ζέστη σου!" Δυστυχώς όμως έτσι είναι με τις δουλειές...πρέπει να τις κάνεις...είναι εξάλλου η ημερήσια υπενθύμιση οτι ανήκεις κάπου που οι υποχρεώσεις είναι κανόνας του παιχνιδιού...Περπατώντας λοιπόν στην ευθεία του σπιτιού μου μέχρι το μετρό και έχοντας στα αυτιά μου τα ακουστικά για να ακούω τη μουσική μου, σκεφτόμουν διάφορα...

"Άντε να περάσουν οι μέρες να πάω Αθήνα..."

"Κοίτα να δεις όλα τα σπίτια έχουν σκαλωσιές...κατασκευαστικός οίστρος λόγω Ολυμπιακών..."

"Τι αστείο που είναι να βλέπεις τα σπίτια να καπνίζουν...από το αέριο βλέπεις κάπου και που να ξεφεύγει μια τολύπη καπνού..."

"Αχ άντε να μπω στο μετρό να ζεσταθώ λιγάκι...Έπρεπε να πάρω και το κασκόλ μου..."

"Εκλεισα την καφετιέρα άραγε ή το φαντάστηκα?..."

"Τι ωραίο δέντρο αυτό...πάω στοίχημα οτι όταν έχει ήλιο οι ακτίνες του θα περνούν μέσα από το φύλλωμα σα σταγόνες φωτιάς..."

Κάπου μέσα σε αυτές και άλλες σκέψεις, ένας ήχος κατάφερε να ενοχλήσει τα πολύ όμορφα τραγούδια που άκουγα και τις σκέψεις μου...Λίγο ξεβολεμένη σηκώνω τα μάτια μου ψηλά (είναι μάλλον αντανακλαστική κίνηση...λες και στον ουρανό είναι όλες οι απαντήσεις, όλα τα όνειρα)...τίποτα όμως...ο ήχος εξακολουθούσε να ακούγεται και να πλησιάζει σε σημείο που με έκανε να σταματήσω και να κοιτάξω ψηλά κάνοντας μια, ανευ λογικής, σβούρα γύρω από τον εαυτό μου...

 

Και να...η αιτία της ξαφνικής αναταραχής! Το Αγγλικό Zeppelin έκανε την εμφάνιση του στους πολύ μελαγχολικούς λευκογκρί ουρανούς του Λονδίνου...Έχουμε Ολυμπιακούς βλέπετε...Όλα εδω το φωναζουν...οι σκαλωσιές στα σπίτια, τα έργα στους δρόμους, τα έργα στο μετρό, οι διαφημίσεις στην τηλεόραση, οι σοκολάτες Dairy Milk που έχουν δώσει πακτωλό χρημάτων για διαφήμιση και εισητήρια, και τώρα το Zeppelin...

Λες και δεν φτάνουν οι χιλιάδες κάμερες CCTV στο Λονδίνο που όλα τα βλέπουν και τα καταγράφουν, χρειάζεται και το θορυβώδες Zeppelin για την απειροελάχιστη πιθανότητα να ξεφύγεις από το διαπεραστικό, αγενές, γαλάζιο αγγλικό μάτι...μόνο που δεν είναι μόνο οτι σε παρακολουθεί...(αυτό το έχουμε πάρει απόφαση εξάλλου)...είναι που πρέπει αδιαλείπτως να σου χαλάει τη διάθεση αυτός ο διαπεραστικός ήχος της μηχανής του, υπενθυμίζοντας σου οτι και το βλέμμα να σηκώσεις ψηλά θα νιώσεις μία τέντα κακώς εννοούμενης ασφάλειας και όχι την αναφέρετη ελευθερία οτι σηκώνοντας το κεφάλι ψηλά έχεις τουλάχιστον τον ουρανό!

Γρήγορα βγάζω τη φωτογραφική από την τσάντα μου και βγάζω 2-3 φωτογραφίες...έπειτα την ξαναβάζω μέσα, ξαναβάζω τη μουσική μου, βάζω τα χέρια στις τσέπες και μπάινω στο μετρό...

Υ. Γ.1: Σήμερα το πρωί πίνοντας τον καφέ μου στο δωμάτιο και ακούγοντας μουσική μέχρι να φύγω...παρατήρησα ότι μάλλον διαθέτω την πιο ρομαντική ορχιδέα...με τα ανθισμένα λουλούδια της είναι σχεδόν έτοιμη να δημιουργήσει μια πλήρη καρδιά...

Υ. Γ.2: Νομίζω πως σε αυτή την αναρτηση κολλάνε οι Led Zeppelin...και συγκεκριμένα το παρακάτω τραγούδι...διότι όσο και να προσπαθούν...ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΤΟΝ ΠΑΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ!!!