Ο ΗΛΙΟΣ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑΖΕΙ!!!

Σήμερα κανονικά είχα προγραμματίσει άλλη ανάρτηση αλλά αναβάλλεται μέχρι νεοτέρας. Ωστόσο θα σας παρουσιάσω το ντελίριο χαράς που έχει πιάσει τα Αγγλάκια από αυτή την παρατεταμένη καλοκαιρία της 1,5 βδομάδας. Κυριολεκτικά από τη ζέστη λιώνουμε σαν τα κεριά. Ειλικρινά δεν ξέρω και δεν καίγομαι και να μάθω πως θα τα βγάλουν πέρα στους Ολυμπιακούς αν ο καιρός είναι τόσο ζεστός. 

Το μετρό είναι σαν τους φούρνους της κολάσεως. Μπαίνεις στεγνός και βγαίνεις βρεγμένος από τη ζέστη και την αποπνικτική ατμόσφαιρα. Ωστόσο, τα Αγγλάκια όπως σας προείπα έχουν ξεσαλώσει. Ξεφαντώνουν στα πάρκα...όχι με τους Beatles αλλά με μπύρες (πόσο πρωτότυπο γι αυτούς) και κάτω από αντίσκηνα. Στα πάρκα δε χωράς να περάσεις. Διασχίζεις πατούσες, κεφάλια και δάχτυλα που χαροπαλεύουν από μια λάθος κίνηση. Ακόμα και το πρωί που υποτίθεται δουλεύουν...κλέβουν χρόνο και καταλαμβάνουν τα πάρκα. 

Το δε Σαββατοκύριακο μιλάμε για χαλασμό. Και όχι μόνο αυτό, αλλά έχει αλλάξει και η συμπεριφορά τους. Δεν είναι οι ίδιοι Άγγλοι. Που είναι αυτοί οι κρύοι, μη μου άπτου λόρδοι των προηγούμενων ημερών που ενοχλούνται από τα πάντα? Τώρα οι άντρες έχουν βγει με τα μαγιό στα πάρκα, οι γυναίκες με τα σουτιέν και παντού περιφέρονται μωράκια με τα βρακιά τους. Κόρνες στους δρόμους. Υπηρεσίες με απόντες υπαλλήλους. Και πολλά ακόμα. 

Άρα το συμπέρασμα είναι ότι αν οι Άγγλοι είχαν καλοκαιρία πιο συχνά δε θα ήταν αυτοί οι δήθεν καθωσπρέπει που θέλουν επίμονα να περάσουν ότι είναι, με την κριτική για όλους και για όλα στην πρώτη γραμμή.

 

 

Επίσης σήμερα σε ένα διάλειμμα πήγα και εγώ στο παρκάκι εκεί κοντά με το βιβλίο μου (Σατόρι στο Παρίσι - Κέρουακ) και τη μουσική μου και είπα να πάρω και ένα καφέ παγωμένο. Βέβαια εδώ κάτι τέτοιο δεν υφίσταται, οπότε αυτό που αντίκρισαν τα μάτια μου ήταν ένα δημιούργημα αγγλικό, συνεπώς αντιλαμβάνεστε τη μοναδικότητα του αποτελέσματος... 5/6 γάλα και 1/6 νερό και μια επίγευση από καφέ κάπου εκεί να αχνοφαίνεται.

Υ. Γ.1: Μην ξεχάσω να αναφέρω ότι εδώ και δύο μέρες το Λονδίνο βουλιάζει από τουρίστες καθότι το Σαββατοκύριακο είναι και ο εορτασμός για τα 60 χρόνια βασιλείας της "βασιλεμένης" Ελισάβετ. Ο αδαμάντινος ιωβιλαίος (κατά τον αγγλικόν κόσμον "diamond jubilee")...και τα σημαιάκια πάνε και έρχονται...μέχρι και αργία ανακήρυξαν τη Δευτέρα και την Τρίτη. Τι να σας πω...ζούμε μεγάλες στιγμές...(εδώ γελάμε...).

Υ. Γ.2: Κανονικά και σύμφωνα με τη διάθεση της ανάρτησης, εγώ λογικό θα ήταν να βάλω ένα ανοιξιάτικο, ίσως κάπως ηλιόλουστο τραγούδι. Έλα όμως που σήμερα στο καφέ του πάρκου που ήμουν αχνοακουγόταν το παρακάτω τραγούδι που αναγνώρισα και το οποίο είχα να ακούσω από το σχολείο. Δεν είναι εύθυμο αλλά είναι πολύ μελωδικό και ατμοσφαιρικό.