ΠΑΛΙΟ VS ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ

-->

Στην εποχή που όλα αλλάζουν και εκμοντερνίζονται, δε θα μπορούσε να πράξει διαφορετικά και ο κινηματογράφος, ο οποίος συνδυάζει τέχνη και τεχνολογία. Ως εκ τούτου αποτελεί νούμερο ένα τομέα εκσυγχρονισμού και τελειότητας των μέσων. Είναι όμως αυτό επαρκές για μια μορφή τέχνης που έχει αναδείξει αριστουργήματα με τη χρήση μόνο της κάμερας, χωρίς κανένα εφέ και χωρίς καμία ιδιαίτερη τεχνολογία; Η ταπεινή μου άποψη είναι πως όχι! Η τεχνολογία μπορεί να συμβάλλει και να αναδείξει (και σε κάποιες περιπτώσεις το κάνει) την ακεραιότητα του έργου του κινηματογραφιστή, δε μπορεί όμως να τον υποσκελίσει σε βαθμό που να καταλήγει ο κινηματογραφιστής να υπηρετεί την τεχνολογία (και όχι την τέχνη του) και η τεχνολογία να κατευθύνει τη δραματουργία του.

Για να γίνω λίγο πιο σαφής, πρόσφατα παρακολούθησα μία ταινία που συγκαταλέγεται στα θρίλερ το "SAW VI" και ακόμη πιο πρόσφατα ξαναείδα μία άλλη ταινία που και αυτή είναι θρίλερ το "PSYCHO". Αναπόφευκτα έπεσα σε συγκρίσεις, καθώς η διαφορά τους για τα δικά μου γούστα υπήρξε σχεδόν ακαριαία μετά το τέλος και της δεύτερης ταινίας. Βλέποντας το πρώτο θρίλερ ένιωθα μια ακατανίκητη αηδία για τις μακάβριες σκηνές που εκτυλίσσονταν μπροστά μου, χωρίς όμως να μπορώ να νιώσω ούτε τρόμο ούτε φόβο, όπως θα έπρεπε να συμβαίνει αφού υποτίθεται οτι έβλεπα θρίλερ!

Όλες οι σκηνές χαρακτηρίζονταν από την ίδια μανία του σκηνοθέτη να μας δείξει όλους τους πιθανους και απεριγραπτους τρόπους που ένας άνθρωπος μπορεί να αυτοκατακρεουργηθει ή να τον κατακρεουργήσουν. Άφθονο αίμα, παντού και όλη την ώρα μαζί με άφθονη καλοδεχούμενη τεχνολογία. Στον αντίποδα, το δεύτερο θρίλερ είναι του σπεσιαλίστα του είδους, Χίτσκοκ, ο οποίος ξετυλίγει περίτεχνα την ιστορία του και χωρίς να έχει τη βοήθεια καμιάς ιδιαίτερης τεχνολογίας παρά μόνο το πηγαίο και αξεπέραστο ταλέντο του, καταφέρνει να σε συνεπάρει και να σου κινήσει το ενδιαφέρον για το τι θα επακολουθήσει, δημιουργώντας μια απόκοσμη και τρομακτική ατμόσφαιρα.

Εν ολίγοις, το επιμύθιο είναι ότι το ταλέντο υπερκαλύπτει την ευκολία και τη φαντασμαγορία της τεχνολογίας γιατί είναι αυθεντικό, όταν συνδυάζονται όμως (για να μην απαξιώσουμε και την τεχνολογία), το αποτέλεσμα δικαιώνει, τόσο το δημιουργό, όσο και το κοινό του!