ΕΧΩ ΡΕΝΤΑ ΣΗΜΕΡΑ! - ΓΙΑΤΙ ΧΑΣΜΟΥΡΗΘΗΚΕΣ?

Προσφάτως, παρακολούθησα μία θεατρική παράσταση για την οποία είχα ενδοιασμούς για το αν και πόσο θα μου άρεσε και πρωτίστως για το αν αρχικά ήθελα να βγάλω εισιτήριο. Η παράσταση αυτή είναι «Η χαρτοπαίχτρα» του Δημήτρη Ψαθά που ανεβαίνει στο θέατρο Πόρτα από ένα (κατά τη γνώμη μου) όχι και τόσο συμβατικό καστ ηθοποιών. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο, που ενσάρκωσε η αμίμητη Ρένα Βλαχοπούλου, έχει αναλάβει ο αμφιλεγόμενος showman, ηθοποιός… Τάκης Ζαχαράτος, στο ρόλο του συζύγου που κάποτε απολαύσαμε τον πληθωρικό Λάμπρο Κωνσταντάρα, τώρα επί σκηνής θα συναντήσουμε τον Γιάννη Μποσταντζόγλου.

Η γλωσσού οικιακή βοηθός Μαριγώ, που απογειώθηκε ως ρόλος από τη μεγάλη ηθοποιό Σαπφώ Νοταρά, παίρνει σάρκα και οστά από την ομολογουμένως “φωνακλού” Τζέση Παπουτσή και ο επιπόλαιος γιος της οικογένειας, Λάκης που στο σινεμά ενσάρκωσε ο μεγάλος Κώστας Βουτσάς, εδώ ενσαρκώνεται από ένα νέο ηθοποιό, το Δημήτρη Λιακόπουλο. Ο δε “μπούλης” μέλλων σύζυγος της κόρης της οικογένειας, ο Γιαννάκης αποδίδεται από τον ηθοποιό Χρήστο Συριώτη. Τέλος, η σκηνοθεσία ανήκει στον Βασίλη Μυριανθόπουλο (γνωστός και από τη σκηνοθεσία του σίριαλ 50-50) και η μουσική επένδυση είναι η γέφυρα που ενώνει την ταινία του 1964 με την φετινή θεατρική παράσταση και ανήκει στο Μίμη Πλέσσα.

Έχοντας λοιπόν στο μυαλό μου μία ταινία που πλαισιώθηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου από ιερά τέρατα της υποκριτικής, μου φαινόταν δύσκολο και κάπως ριψοκίνδυνο να ανέβει στο θέατρο διότι και μόνο η σύγκριση θα μπορούσε να καταδικάσει το αποτέλεσμα. Χωρίς να θέλω να προσβάλω κανένα ηθοποιό, στο μυαλό μου είχα πως όλοι όσοι έπαιξαν στην ταινία ήταν μοναδικοί στις ερμηνείες τους αλλά και ως ηθοποιοί γενικά και κάτι τέτοιο για μένα δε θα μπορούσε να επαναληφθεί από κανέναν!Ωστόσο, αποφάσισα να πάω στο θέατρο (που σημειωτέον ήταν γεμάτο) και αφού τελείωσε η παράσταση προσπαθούσα να καταλάβω αν τελικά μου άρεσε. Αυτό που εν τέλει μου έμεινε είναι μία πολύ αξιοπρεπής προσπάθεια του Τάκη Ζαχαράτου να μιμηθεί ένα μύθο της υποκριτικής βάζοντας όμως και το δικό του προσωπικό στοιχείο καταφέρνοντας και να αποτίσει φόρο τιμής στην ερμηνεία της μεγάλης ηθοποιού, αλλά και να σεβαστεί τη μοναδικότητά της ώστε να μην κάνει μια κακή ξεπατικοτούρα. Οι υπόλοιποι ηθοποιοί ήταν αρκετά καλοί χωρίς όμως να μπορούν να συγκριθούν με τίποτα με τους προκατόχους τους στους αντίστοιχους ρόλους. Η αποκάλυψη της παράστασης ήταν ο γλυκός, χαζούλης Γιαννάκης (μέλλων γαμπρός της οικογένειας), ο ηθοποιός Χρήστος Συριώτης, ο οποίος έδωσε ρέστα και ξεσήκωσε την πλατεία κοντράροντας στα ίσα την αντίστοιχη ερμηνεία του Γιώργου Βρασιβανόπουλου στην ταινία.

Κλείνοντας, έχω να πω ότι όταν η παράσταση τελείωσε, τα ευχαριστήρια λόγια του πρωταγωνιστή Τάκη Ζαχαράτου ήταν τόσο θερμά που σε έκαναν να μη σταματάς να χειροκροτάς. Αυτό για μένα, το να ευχαριστείς με θέρμη το κοινό σου, είναι ένδειξη θεατρικής παιδείας και ήθους! Εύχομαι να πάτε και να το απολαύσετε!