ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΤΑΞΙΔΕΨΕΙ...

Χθες το βράδυ ελαφρώς κουρασμένη από το ημερήσιο ταξίδι στο Καρπενήσι, αλλά γεμάτη από εικόνες από ένα υπέροχο μέρος,  είπα να χαλαρώσω βλέποντας μια ταινία. Είχα σκοπό να δω μια γαλλική ταινία, ωστόσο έμεινα με τη θέληση διότι η ταινία κόλλησε.

Οπότε λέω τι βλέπουμε τώρα? Χαζεύοντας τις ταινίες στη βιβλιοθήκη μου, το μάτι μου έπεσε σε μία που έχω δει αμέτρητες φορές αλλά πάντα με την ίδια λαχτάρα. Την Πολίτικη Κουζίνα. Αυτή την ταινία, την είχα δει τρεις φορές στο σινεμά και άπειρες στο σπίτι..κάτι μαγικό συμβαίνει μαζί της. Σε κάνει να νομίζεις πως θα μπεις στην οθόνη και θα βρεθείς μέσα στο σκηνικό. Θα μυρίσεις και θα αισθανθείς τα αρώματα μιας πόλης ζωντανής, ανθρώπινης μυσταγωγικής...γήινης...αρωματισμένης...ατμοσφαιρικής. Μεγάλο όνειρο να πάω στην Κωνσταντινούπολη και να τη ζήσω πραγματικά. Θα το κάνω όμως!

Βλέποντας την ταινία, ένιωθα το άρωμα της κανέλας και του αστεροειδή γλυκάνισου να με τυλίγει. Κάτι στο μαγικό άρωμα αυτών των μπαχαρικών και στην ονειρική ατμόσφαιρα αυτής της ταινίας, που μιλά για την αγάπη, με κάνουν κάθε φορά να την βλέπω με αγνή λαχτάρα.

Όπως προανέφερα, η ταινία αυτή είναι μια ταινία για την ανώτερη έννοια της αγάπης, απαλλαγμένη από κάθε δολιότητα. Για την αγάπη κάθε μορφής. Για την αγάπη που νιώθουμε για ιδιαίτερα άτομα της οικογένειας μας, για την αγάπη που νιώθουμε για τις αναμνήσεις μας, για την αγάπη για τις χαμένες πατρίδες, για την αγάπη που νιώθουμε για αντικείμενα που κάποτε έπαιξαν (ή ακόμα παίζουν) ρόλο στο σκηνικό και στο σενάριο της ζωής μας, για την αγάπη που μας δημιουργούν αρώματα που κάποτε συνδέσαμε με στιγμές ευτυχίας, για την αγάπη προς ένα άλλο άνθρωπο είτε αυτός υπήρξε, είτε όχι ακόμα...(εξάλλου η αγάπη έχει τη μαγική ιδιότητα και το μεγάλο προσόν της εγκαρτέρησης).

Μόλις η ταινία τέλειωσε, έβαλα το cd της Ευανθίας Ρεμπούτσικα για την ταινία να παίζει και κοιμήθηκα...

Y. Γ.: Μια πολύ αγαπημένη φράση αλλά και γενικά σκηνή της ταινίας είναι στο τέλος σχεδόν, στο σταθμό του τρένου. Η φράση..."Μην κοιτάξεις πίσω Σαϊμέ. Στους σταθμούς των τρένων αν κοιτάξουμε πίσω...αυτή η εικόνα παραμένει ως υπόσχεση".