Η ΜΕΡΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΕΦΕΡΕ ΣΚΕΨΕΙΣ...

Έχοντας επιστρέψει από Κεφαλονιά και σκεπτόμενη το περασμένο τριήμερο, διαπίστώνω οτι το μυαλό μου είναι ακόμα εκεί. Αν και γνωρίζω οτι για την ώρα δε μπορώ να τα παρατήσω όλα και να πάω κάπου ήρεμα, η ιδέα στο μυαλό μου ζεσταίνει πως θα ήθελα κάποτε να ζήσω όπως ζω εκεί.

Απλά, κοντά στη φύση...στο βουνό και στη θάλασσα. Και για όλα τα υπόλοιπα που με ενδιαφέρουν...όπως σινεμά, θέατρο, μουσική...να πετάγομαι για αθηναϊκές και όχι μόνο βόλτες.

Το σκεφτόμουν την Παρασκευή το βράδυ, ξημερώματα προς Σάββατο, στο μπαλκόνι μου στην Κεφαλονιά οτι...ιδανικά πλέον ξέρω πως θα ήθελα να ζω "όταν μεγαλώσω" (για να θυμηθώ και τη σχολική ατάκα)...

Θα ήθελα να ζω κάπου ήρεμα και ήσυχα, κάπου που να έχει θάλασσα αλλά και βουνό και πολλά λουλούδια..και κάθε τόσο "που ξυπναει" ο ανήσυχος εαυτός μου να βάζω στο σάκο βιβλία, φωτογραφική, ένα mp3 (με μεγάλη χωριτικότητα)...και λίγα ρούχα και να γίνομαι κατά διαστήματα πολίτης του κόσμου...και έτσι να περνάνε τα χρόνια και να ζω πραγματικά...

Βέβαια κάπου εδώ είναι πιθανό να ακουστεί από κάπου κάποια φωνή που να λέει...σαν κάπως πολλά να θές...Ωστόσο, αν με ρώταγε κάποιος αν πιστεύω οτι υπάρχει έστω και η απειροελάχιστη πιθανότητα να το ζήσω...θα απαντούσα χρησιμοποιόντας μια παλιά ανάρτηση (εδώ) και συγκεκριμένα, μνημονεύοντας τα λόγια του Bernard Shaw:  

"Μερικοί άνθρωποι σκέφτονται τα πράγματα όπως είναι και ρωτάνε «γιατί». Εγώ τα ονειρεύομαι όπως θα ήθελα να είναι και σκέφτομαι γιατί όχι".

Και αυτή η φράση είναι αλήθεια μαγική. Κρύβει ένα μεγάλο μυστικό και μια ουσιαστική αλήθεια...οτι δηλαδή τα πράγματα πολλές φορές χρειάζεται να τα βοηθήσουμε και να τα κάνουμε και με το μυαλό μας όμορφα, να τα πλάθουμε ή καλύτερα να τα υφαίνουμε ονειρευόμενοι πως όλα είναι πιθανά...ακόμη και τα πιο απίθανα. Και αυτή η αλήθεια που είναι και μυστικό είναι τόσο δυνατή..έχει τη δύναμη να σφίγγει το χέρι όσων την πιστεύουν και να τους βοηθά να πουν "γιατί όχι?"

Παράλληλα και κατά την προσφιλή μου συνήθεια...υπάρχει φυσικά ένα βιβλίο που μιλάει για αυτή την απλότητα και την ηρεμία στον τρόπο ζωής. Το βιβλίο αυτό είναι του Ερμάν Έσσε (γερμανοελβετός μυθιστοριογράφος και ποιητής) και έχει τίτλο «Πήτερ Κάμεντσιντ»:

«Ήθελα να σας θυμίσω ότι δεν είμαστε θεοί, που μόνοι και αβοήθητοι δημιουργήσαμε την ύπαρξή μας αλλά παιδιά και συστατικά μέρη της γης, του κοσμικού σύμπαντος. Ήθελα να σας θυμίσω ότι μαζί με τα τραγούδια των ποιητών και τα όνειρα της νύχτας μας, ποτάμια, θάλασσες, ταξιδιάρικα σύννεφα και καταιγίδες, γίνονται σύμβολα, φωλιές μιας νοσταλγίας που ζυγιάζει ανάμεσα γης και ουρανού τα φτερά της και που μόνος σκοπός της είναι η θριαμβευτική επιβεβαίωση της αθανασίας κάθε ζωντανού πλάσματος. Οροσειρές, θάλασσες και πράσινα νησιά, σε όλα ήθελα να δώσω δυνατή ελκυστική φωνή, να σας μιλήσουν και να σας αναγκάσω έτσι να δείτε πόσο πολύπλευρη, παλλόμενη είναι η ζωή που ανθίζει και ξεχύνεται παντού, έξω από τις πολιτείες και τα σπίτια σας.»

Υ. Γ.: Ένα είναι βέβαιο. Τα βιβλία είναι μεγάλη ανάσα. Κρυβούν πολλά μυστικά και πολλές απαντήσεις. Πολλές φορές μέχρι και απαντήσεις σε ερωτήματα που δεν έχουν ακόμη τεθεί...