Is Everybody In? Is Everybody In? The Ceremony Is About To Begin!!!

Κυριακή 22 Ιουλίου 2012

"ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ ΜΑΚΡΥΣ & ΣΙΩΠΗΛΟΣ"...ΦΙΛΟΣΟΦΩΝΤΑΣ ΕΠΤΑΝΗΣΙΑΚΑ....

Ξαναδιάβαζα τον Καλιγούλα του Αλμπέρ Καμύ αυτές τις μέρες και γυρνώντας τη σελίδα του βιβλίου βλέπω..."Δεν μπορώ να υποφέρω τον κόσμο έτσι όπως είναι. Χρειάζομαι λοιπόν το φεγγάρι ή την ευτυχία ή τέλος πάντων κάτι που να είναι μεν παράλογο αλλά που να μην ανήκει στον κόσμο τούτο".
Άλλη μία προαιώνια σκοτούρα που ροκανίζει το μυαλό πολλών από μας και καίει και άλλο ένα μέλος του σώματος εξίσου ζωτικής σημασίας...(αποσιωπητικά)...

Αυτή η προαιώνια σκοτούρα έχει ένα χαρακτηριστικό. Μάλλον όχι χαρακτηριστικό. Έχει ένα άχαρο συγγενολόι...και ένα αδερφάκι διόλου μονοσήμαντο μα πέρα ως πέρα ακατανόητο διότι άλλοτε είναι καλό και άλλοτε κακό. Το αδερφάκι της παραπάνω σκοτούρας είναι η λογική, η οποία κάποτε είναι καλώς εννοούμενη και κάποτε κακώς εννοούμενη καθότι είναι ένα από τα πράγματα που εμπίπτουν στο νόμο της διπλής όψης.

Επίσης αυτή η προαιώνια σκοτούρα είναι ένας δρόμος με δίχως αρχή και τέλος. Να όπως μαθαίναμε στο σχολείο στα μαθηματικά...τείνει στο + άπειρο και στο - άπειρο...με κανένα πεδίο ορισμού. Μαθηματικός άλυτος γρίφος δηλαδή...

Γι ' αυτόν τον περίεργο και ενίοτε ακατανόητο δρόμο έχουν γραφτεί αράδες και αράδες...μολύβια έχουν ακονισθεί και μελάνια στέρεψαν στα χέρια ειδικών και μη...Να για παράδειγμα, ο Οκτάβιο Πας έγραψε για αυτό το δρόμο και κατέληξε όπως και στα μαθηματικά σε άτοπο...

"Ειν’ ένας δρόμος μακρύς και σιωπηλός.
Βαδίζω στο σκοτάδι και παραπατώ και πέφτω
και σηκώνομαι και με πόδια τυφλά πατώ πέτρες βουβές και ξερά φύλλα
και κάποιος πίσω μου κάνει το ίδιο:
αν σταματήσω, σταματάει
Αν τρέξω, τρέχει. Στρέφομαι κανείς.
Τα πάντα σκοτεινά και δίχως έξοδο
και στρίβω και ξαναστρίβω σε γωνιές που πάντα βγάζουνε στο δρόμο
όπου κανένας δεν περιμένει, δε μ’ ακολουθεί
όπου εγώ ακολουθώ κάποιονε που παραπατά και που σηκώνεται και λέει βλέποντας- με: κανείς."

Και φτάνουμε στο δια ταύτα. Η σκοτούρα του παράλογου Καλιγούλα...μια πέρα για πέρα λογική σκοτούρα...έχει καταλήξει να είναι ένα αναπάντητο ερώτημα στα χείλια, στα χέρια και στη σκέψη πολλών...Είναι μια σκοτούρα που υπακούει σε πολλούς μαθηματικούς νόμους, εξ ου και λογική, ωστόσο η απάντηση παραμένει ένα άλυτο μυστήριο και μια παράλογη σκέψη...να κάτι σαν την τριχοτόμηση της γωνίας...

Υ. Γ.: Επειδή δε μου τη βάρεσε ξαφνικά...οι σκέψεις αυτές προέκυψαν ύστερα από μια υπερσυζήτηση με τον πολύ καλό φίλο, τον κύριο Δημήτρη από την Κεφαλονιά με τον οποίο με βάση την κοινή Κεφαλονιτοεπτανησιακή μας τρέλα, αναλύουμε κατά καιρούς πολλά τέτοια άλυτα μυστήρια, χωρίς ωστόσο καμία διάθεση να βρούμε τη λύση... Εξάλλου κάτι τέτοιο θα στερούσε τη μαγεία του μυστηρίου και την αίγλη του αγνώστου...

2 σχόλια:

  1. Σοφία μου αλήθεια τις χαίρομαι αυτές τις συζητήσεις και τις τηλεφωνικές και αυτές στο λογοτεχνικό κεφαλονιτικο στέκι. Εξάλλου σε περιμένουμε για τέτοιες κουβεντες. Γιατί αν και μικρή είσαι ενα διαβασμενο μυαλό με πολύ ορθη κριτική σκέψη.

    Πολλούς κεφαλονίτικους χαιρετισμούς
    Κύριος Δημήτρης από Κεφαλονιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγαπητή Πανσοφίξ,
    Ομολογώ ότι σπάνια μπαίνω σε νέο μπλογκ, σηκώνω το φρύσι και χαμογελάω...
    Βέβαια, η συνταγή σου (μία γερή δόση Αστερίξ με γαρνιτούρα Μόρρισον -νομίζω από το Absolutely live- και ράντισμα Camus) το πέτυχε άνετα.
    Χαμογελάω λοιπόν, and the ceremony is about to begin.
    (We)'re the lizard king(s). We can do everything.
    καλό υπόλοιπο κυριακής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή