Is Everybody In? Is Everybody In? The Ceremony Is About To Begin!!!

Δευτέρα 2 Απριλίου 2012

ΜΕ ΤΟΣΑ ΨΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΝΤΥΘΗΚΑΝ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ!!!

Σαν σήμερα το 1805 γεννήθηκε ένας μεγάλος παραμυθάς, ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Πολλά από τα παραμύθια του δύσκολα τα θεωρείς μυθοπλασία γιατί ένα περίτεχνο πέπλο ρεαλισμού τα κάνει τόσο υπαρκτά αλλά και τόσο επίκαιρα. Ένα από τα παραμύθια του που διατηρεί τόσο στενή επαφή όχι μόνο με την πραγματικότητα αλλά με τη σύγχρονη πραγματικότητα είναι "Τα Καινούρια Ρούχα του Αυτοκράτορα". Και η ιστορία ξεκινάει...

"Μια φορά και έναν καιρό, ζούσε σε μια μακρινή χώρα ένας βασιλιάς που το μόνο που σκεφτόταν ήταν τα ρούχα του. Σπαταλούσε τα χρήματα της χώρας για να αγοράζει ολοένα και περισσότερα ρούχα. Είχε μια φορεσιά για κάθε ώρα της μέρας  και οι ράφτες του παλατιού δούλευαν ασταμάτητα ράβοντας συνέχεια καινούργια ρούχα.Η φήμη του αυτοκράτορα και η αδυναμία του για τα ρούχα  έφτασαν στα αυτιά δυο απατεώνων που αποφάσισαν να τον ξεγελάσουν και εκμεταλλευτούν την ματαιοδοξία του. Μια μέρα λοιπόν εμφανίστηκαν στο παλάτι και ζήτησαν ακρόαση από τον βασιλιά.«Καλησπέρα σου αυτοκράτορα μου, είμαστε δυο ξακουστοί ράφτες !Υφαίνουμε τα πιο όμορφα ρούχα που έχει δει ποτέ άνθρωπος. Είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να υφάνουμε ένα ύφασμα που όμοιο του δεν έχεις ξαναδεί...Όχι μόνο είναι το πιο λεπτό και το πιο ανάλαφρο του κόσμου, μα είναι και μαγικό...είναι αόρατο για τους κουτούς και για αυτούς που είναι ανάξιοι για τη θέση τους». Χμ, σκέφτηκε ο αυτοκράτορας, αυτά τα ρούχα είναι ότι πρέπει  για μένα. Αν τα φοράω θα μπορέσω να ανακαλύψω ποιος είναι άξιος για τη θέση του και ποιος όχι, ποιος είναι σοφός και ποιος κουτός..» 

Πήγε λοιπόν μαζί με τον υπουργό και τον αρχιστράτηγο να δει το περίφημο ύφασμα..
«Υπέροχο, τι χρώμα!»
είπε ο αρχιστράτηγος!
«Θεσπέσιο, τι σχέδιο!»
είπε ο υπουργός.
Ο βασιλιάς  τρομοκρατήθηκε. Είναι δυνατόν; αναρωτήθηκε. Δεν βλέπω τίποτα απολύτως!
«Το ύφασμα είναι θαυμάσιο» είπε μονομιάς,καθώς φοβήθηκε πως οι άλλοι μπορεί να καταλάβαιναν ότι δεν έβλεπε τίποτα.

 
Έτσι έδωσε στους δυο ράφτες ένα πουγκί με χρυσαφί και τη διαταγή να αρχίσουν αμέσως να υφαίνουν το μαγικό ύφασμα. Κάθε μέρα που περνούσε ζητούσαν όλο και περισσότερα χρήματα από τον αυτοκράτορα δήθεν για να αγοράσουν χρυσές κλωστές και μετάξι..
Ο αυτοκράτορας που περίμενε πως και πως τα καινούργια του ρούχα δεν δίσταζε καθόλου και τους έδινε κάθε μέρα όλο και περισσότερο χρυσάφι.
Ο καιρός περνούσε και αυτοί όλη μέρα κι όλη νύχτα ήτανε στους δυο αργαλειούς που όμως έμοιαζαν αδειανοί.Όλοι στην πόλη ήξεραν πια για το μαγικό ύφασμα και ανυπομονούσαν να δουν τον βασιλιά με τα καινούργια του ρούχα. «Θα θελα να ξέρω πως τα πάνε αυτοί οι δύο με το μαγικό ύφασμα» σκέφτηκε ο βασιλιάς, αλλά έπειτα θυμήθηκε πως όποιοι ήταν ανάξιοι  για τις θέσεις τους δεν μπορούσαν να δουν το ύφασμα.
 
Θεώρησε λοιπόν πως ήταν καλύτερα να μην διακινδύνευε ο ίδιος τη φήμη του. Καλύτερα να στείλω τον υπουργό στη θέση μου. Έτσι ο υπουργός πήγε στο δωμάτιο όπου είδε τους δυο ραφτάδες να δουλεύουν  μπροστά από δυο άδειους αργαλειούς.
«Ω θεέ μου! Δεν βλέπω τίποτα. Είμαι λοιπόν βλάκας και ανάξιος για τη θέση μου;»
Ο υπουργός πλησίασε τους δυο κατεργάρηδες αλλά δεν μπορούσε να δει τίποτα ,γιατί δεν υπήρχε τίποτα να δει,όμως φοβήθηκε πως όλοι θα καταλάβαιναν πως ήταν βλάκας και άχρηστος. Έτσι  απάντησε.. "Ω μα τι όμορφο, είναι πραγματικά υπέροχο! Τι σχέδια, τι χρώματα! Είμαι σίγουρος ότι ο βασιλιάς θα μείνει πολύ ικανοποιημένος". Ο βασιλιάς έστειλε έπειτα τον αρχιστράτηγο του  για να επιθεωρήσει τη δουλεία των δυο ραφτάδων. Όμως κι αυτός όπως ο υπουργός δεν μπόρεσε να δει τίποτα.
 
Επειδή όμως δεν ήθελε να νομίζουν πως είναι ανόητος ή ανίκανος, δεν είπε τίποτα παρά μόνο προσποιήθηκε πως θαύμαζε το ύφασμα και στο βασιλιά είπε πως ήταν υπέροχο. Πήγε τέλος ο βασιλιάς μαζί με τον υπουργό και τον αρχιστράτηγο να δει το περίφημο ύφασμα. Ο βασιλιάς  τρομοκρατήθηκε. "Είναι δυνατόν;" αναρωτήθηκε "Δεν βλέπω τίποτα απολύτως!" «Το ύφασμα είναι θαυμάσιο» είπε μονομιάς,καθώς φοβήθηκε πως οι άλλοι μπορεί να καταλάβαιναν ότι δεν έβλεπε τίποτα. Οι δυο κατεργάρηδες πήραν αμέσως τα μέτρα του βασιλιά και υποσχέθηκαν να δουλεύουν νύχτα και μέρα χωρίς σταμάτημα μέχρι να τελειώσουν τη φορεσιά.
 
Έκοβαν τον αέρα με μεγάλα ψαλιδιά και έραβαν με βελόνες δίχως κλωστή...ώσπου
«Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα είναι έτοιμα!!»
Ο βασιλιάς μπήκε στο δωμάτιο συνοδευόμενος από τους αυλικούς του. Οι δυο κατεργάρηδες σήκωσαν τα χέρια στον αέρα σαν κάτι να κρατούσαν και του παρουσίασαν τα ρούχα.
«Αυτό είναι το παντελόνι, αυτό είναι το παλτό, και αυτός ο μανδύας σας μεγαλειότατε. Ανάλαφρα σαν πούπουλο, ούτε καν θα τα νιώθετε όταν τα φοράτε.
Θα ήθελε η μεγαλειότητα σας να δοκιμάσει τη καινούργια φορεσιά;»ρώτησε ο ένας και υποκλίθηκε.
«Θα μας επιτρέψετε να σας βοηθήσουμε να ντυθείτε, εδώ σ' αυτόν τον καθρέφτη.»
 
Ο αυτοκράτορας έβγαλε τα ρούχα του και οι δυο κατεργάρηδες άρχισαν να τον ντύνουν με τα αόρατα ρούχα. Προσποιήθηκαν ότι έστρωναν τα μανίκια και πώς κούμπωναν το σακάκι.«Μα τι ταιριαστά τα ρούχα! Τα χρώματα είναι υπέροχα!» Αναφώνησαν ο αρχιστράτηγος και ο υπουργός μαζί. Ο αυτοκράτορας κοιτούσε και ξανακοιτούσε τον καθρέφτη αλλά δεν έβλεπε τίποτα και φοβήθηκε μην τον περάσουν για χαζό.«Τα καινούργια μου ρούχα είναι θαυμάσια, τι όμορφα που μου ταιριάζουν, τι καλοραμμένα, και το ύφασμα ανάλαφρο σαν πούπουλο! Σας απονέμω το παράσημο του Αρχιράφτη και σας δίνω για αμοιβή δυο πουγγιά χρυσάφι ακόμα». Ο αυτοκράτορας φορώντας την καινούργια του φορεσιά ξεκίνησε για τη μεγάλη παρέλαση.
 
Ο κόσμος είχε μαζευτεί στους δρόμους και περίμενε να δει τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα και το μαγικό ύφασμα που ξεχώριζε τους έξυπνους από τους κουτούς.
Η παρέλαση άρχισε και όλοι όσοι την παρακολουθούσαν φώναζαν δυνατά,από φόβο μην τους περάσουν για κουτούς: «Τι κομψά που είναι τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα!! Τι ταιριαστά! Τι ωραίος μανδύας!»
Κανείς δεν τολμούσε να  ομολογήσει πως δεν έβλεπε τίποτα γιατί αυτό θα σήμαινε είτε ότι ήταν ανόητος είτε άχρηστος για τη θέση του.
Ένα παιδάκι τότε παρατηρεί "Μα δε φοράει τίποτα." Ένα μουρμουρητό απλώθηκε στην ομήγυρη που σύντομα συνοδεύτηκε από φωνές και γέλια. «Το παιδί έχει δίκιο! Ο αυτοκράτορας είναι γυμνός! Είναι γυμνός!»
Ο βασιλιάς κατάλαβε πως το πλήθος είχε δίκιο.  Οι δυο ραφτάδες τον είχαν ξεγελάσει. Δεν τόλμησε όμως να το παραδεχτεί.
Σήκωσε το κεφάλι ψηλά και συνέχισε την παρέλαση μέχρι που κατακόκκινος από ντροπή και θυμό έφτασε στο παλάτι."

Υ. Γ. 1: Ειλικρινά πόσο πιο επίκαιρο και αληθινό θα μπορούσε να είναι ένα παραμύθι...Οξύμωρο!!! Ζούμε όλοι αυτό που περιγράφει τόσο κυνικά μα τόσο γλαφυρά ο Όσκαρ Ουάιλντ στο ομώνυμο βιβλίο του "Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟΥΣ". 

Υ. Γ. 2: Παραφράζοντας λίγο τα λόγια ενός σοφού καλλιτέχνη: "Τα παιδιά και οι τρελοί κόβουν το Γόρδιο δεσμό που οι άνθρωποι ξοδεύουν μια ζωή για να λύσουν."

10 σχόλια:

  1. Α! Το αγαπημένο μου παραμύθι! Και τι όμορφα που μου το διηγήθηκες!
    Είναι τόσο αληθινό που με πονάει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Pansofix, καλησπέρα. Είναι η παρακμή του ψεύδους ή η παρακμή της ψεύτικης αλήθειας; Ένα παιδάκι ή ένας έφηβος, μπορεί να λύσει το γόρδιο δεσμό της απορίας μας, αλλά κινδυνεύει να πάρει αποβολή από κάποιον ανόητο δάσκαλο- καθηγητή, που η δουλειά του είναι να του μαθαίνει την αξία της αλήθειας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
    Με το καλό να γυρίσεις στην πατρίδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. καλό μήνα και καλή βδομάδα αγαπημένη μου , πόσο επίκαιρο και πόσο αληθινό το παραμύθι έφτασε λες η στιγμή να ανοίξουμε τα αυτιά και να κλέισουμε τα μάτια μας σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πόσο δίκιο!Επίκαιρο, συμβολικό και τόσο αλήθινο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ενα παραμύθι που με είχε εντυπωσιάσει πολύ όταν ήμουν μικρή και που είναι όπως λες, τόσο επίκαιρο!
    Φιλιά, καλή βδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλημέρα Σοφάκι!
    Η αλήθεια είναι ότι όταν είχα πρωτοδιαβάσει το συγκεκριμένο παραμύθι δεν είχα καταλάβει το πραγματικό του νόημα... Είναι εντυπωσιακό το πόσο επίκαιρο εξακολουθεί να είναι!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πολύ ωραίο παραμύθι και δυστηχώς τόσο αληθινό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σου έχω ένα βραβειάκι! Αν έχεις καιρό το παραλαμβάνεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή