ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΕΥΧΕΣ!!!

Καλησπέρα σε  όλους...αν έχει μείνει πλέον κανείς που να θυμάται την Pansofix. Έλειψα πολύ καιρό από το χώρο αυτό και αλήθεια μου έλειψε πολύ. Πρώτον γιατί όλο αυτό τον καιρό περιστρέφονταν υποψήφιες αναρτήσεις και δεύτερον γιατί αν και απούσα από τα γραπτά, όλο αυτό το διάστημα διάβαζα ότι γράφετε όλοι οι blogοφίλοι. Πέρασαν λίγο παραπάνω από 3 μήνες και ότι έχω ζήσει στο Λονδίνο μέχρι τώρα που ήρθα Ελλάδα για Χριστουγεννοδιακοπές δεν περιγράφεται. Θα προσπαθήσω να σας δώσω να καταλάβετε με την εξής φράση. Ό,τι έζησα, ως εμπειρίες, σε 3 μήνες ήταν ποσοτικά και ποιοτικά περίπου ό,τι είχα ζήσει τα προηγούμενα 25 χρόνια της ζωής μου. 

Ειλικρινά η ζωή στο εξωτερικό είναι πραγματικά αλλού. Που? Ακόμα το ψάχνω. Έχω ταξιδέψει και σε άλλες χώρες, για διακοπές βέβαια αλλά από την αρχή το Λονδίνο μου "δήλωσε" ότι εγώ και αυτό θα αποκτήσουμε περίεργη σχέση. Ειλικρινά είναι πολύ διαφορετικό σα νοοτροπία από άλλες χώρες και σίγουρα από την Ελλάδα. Αλλά και εγώ είμαι διαφορετική ζώντας σε αυτό. Ναι τρέχω, ναι δεν φτάνω, ναι είναι μοναξιά πολύ, ναι δεν αντέχεται ώρες ώρες, ναι κολλάει το ρολόι τα Σαββατοκύριακα και δεν ξεκολλάει, ναι, ναι ,ναι χίλια ναι. Όχι και πολύ χριστουγεννιάτικα όλα αυτά αλλά τώρα από τη ζέστη του σπιτιού μου στην Ελλάδα όσα έχω να πω παίρνουν νόημα. Τελοσπάντων δε σας πρήζω άλλο χριστουγεννιάτικα. Απλά εύχομαι Χρόνια Πολλά, Ευτυχισμένα, Τυχερά και με Νόημα (όπου και αν το βρίσκει ο καθένας μας).

Υ. Γ. 1: Ειλικρινά τι χαζομάρα που δεν έγραφα όλο αυτό τον καιρό. Κάνω format για τον ιό της χαζομάρας που με έπιασε, και reboot γιατί επανέρχομαι.

Υ. Γ. 2: Και ένα καλό από την Αγγλία. Γύρισα 11 κιλά αδυνατότερη οπότε τώρα επιδρομή σε όλες τις λιχουδιές της Ελλάδας που πολύ μου έλειψαν.

Μerry Christmas

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΜΕ ΙΤΑΛΙΚΗ ΚΑΡΜΠΟΝΑΡΑ ΕΚ ΛΟΝΔΙΝΟΥ!!!

Οι μέρες στο Λονδίνο κυλάνε αργά και ενίοτε βασανιστικά. Το Πανεπιστήμιο δεν παλεύεται.  Πολύ δύσκολο τρέχω και δε φτάνω απο την πρώτη μέρα. Φωνάζω βοήθεια. Κατά τα άλλα 1 Οκτώβρη σήμερα και το Λονδίνο βράζει...καύσωνας κανονικός.΄Ολα τα Αγγλάκια έχουν ξεχυθεί σε πλατείες και δρόμους με τα καλοκαιρινά και φυσάνε και ξεφυσάνε. Οι μπυραρίες έχουν πάρει φωτιά και τα υπάιθρια μαγαζάκια με αναψυκτικά κάνουν χρυσές δουλειές. Εγω έχω εφοδιαστεί με τα κατάλληλα σύνεργα κουζίνας και έχω αρχίσει τα γαστρονομικά ταξίδια. Πρώτος σταθμός η Βόρεια Ιταλία και συγκεκριμένα νοστιμότατη και δυναμωτική αυθεντική ιταλική καρμπονάρα.

ΥΛΙΚΑ:

• 1/2 πακέτο μακαρόνια
• μπέικον σε μικρά κομματάκια
  
• 2 αυγά
• κουταλιές της σούπας κρέμα γάλακτος
• αλάτι
• πιπέρι
• παρμεζάνα τριμμένη (όση επιθμείτε)
• 1 κουταλιά της σούπας λάδι για το μπέικον

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ:

Αρχικά βράζετε τα μακαρόνια και όσο βράζουν σε ένα τηγάνι βάζεται το λάδι και σοτάρετε το μππέικο. Παράλληλα σε ένα μπολ ρίχνετε τα αυγά, λίγο αλάτι, λίγο πιπέρι, λίγο τριμμένη παρμεζάνα, την κρέμα γάλακτος και τα ανακατεύετε με ένα πηρούνι. Μόλις τα μακαρόνια βράσουν, τα στραγγίζετε και αφού τα ξαναβάλετε στην κατσαρόλα ρίχνετε από πάνω το μπέικον και το περιεχόμενο του μπολ και τα ανακατεύετε όλα καλά με μια πηρούνα. Σε ένα πιάτο σερβίρετε και από πάνω προσθέτε λίγο ακόμα φρεσκοτριμμένο πιπέρι και παρμεζάνα.

Υ. Γ.: Και μια παρατήρηση. Βουλιάζει το Λονδίνο από τους Έλληνες. Όπου και να πας πατρίδα ακούς...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΙΣ ΕΟΡΤΑΖΟΥΣΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΜΕΝΑ. - ΠΡΩΤΗ ΛΟΝΔΡΕΖΟΑΝΑΡΤΗΣΗ!!!

Καλησπέρα bloogοφίλοι μου. Καλησπέρα από το μελαγχολικό και μουντό Λονδίνο. Η πρώτη ανάρτηση από εδώ και νιώθω κάπως μουδιασμένη. Η αλήθεια είναι οτι με το που ήρθα έτυχε να πέσει και η γιορτή μου και αναπόφευκτα οι συγκρίσεις με τα πάτρια εδάφη έδωσαν και πήραν. Γενικά σήμερα έχει πέσει αρκετή μελαγχολία. Αλλά δεν σκύβουμε το κεφάλι. Όταν τα πράγματα δε μας αρέσουν τα κάνουμε να φαίνονται όμορφα έστω και με τη βία. Κάθε αρχή και δύσκολη δε λένε?

Αναφορικά με τη γιορτή μου τίποτα το σπουδαίο δε συνέβη και ούτε και πρόκειται δηλαδή. Γι αυτό και θα σας κεράσω άφθονα γλυκά που κατα πάσα πιθανότητα θα είχα στην Ελλάδα αλλά εδω στο Λονδίνο δεν έχω προφτάσει να κατατοπιστώ και να εφοδιαστώ με τα απαραίτητα. Οπότε σας κερνάω...

Υ. Γ.1: Χρόνια πολλά στις εορτάζουσες. Εύχομαι ο,τι καλύτερο. Άντε και εις άλλα με υγεία!!! Και του χρόνου να είμαστε καλά.

Υ. Γ.2: Και λίγα λουλούδια που μόλις σήμερα αγόρασα λόγω της ημέρας.

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΑ ΩΔΗ ΜΕ ΜΟΥΣΑΚΑ!!!

Ήγγυκεν η ώρα. Φεύγω και τα συναισθήματα κοντεύουν να φτάσουν ήδη Λονδίνο. Τελοσπάντων δε θα με πιάσουν αυτά. Αγαπημένοι μου blogοφίλοι σας χαιρετώ από την Ελλάδα με μια super παραδοσιακή συνταγή. Μουσακάς λοιπόν ή αλλιώς Greek Mousaka!!! Δεν προφταίνω να γράψω πολλά. Οπότε ιδού η συνταγή και το αποτέλεσμα.




ΥΛΙΚΑ (για τον κιμά και τις μελιτζάνες):

• 6 μελιτζάνες φλάσκες
  

• 700 γραμ κιμά μοσχαρίσιο

• 1 μεγάλο κρεμμύδι τριμμένο στον τρίφτη

• 1 κρασοπότηρο λευκό κρασί

• ελαιόλαδο (για το ταψί και την κατσαρόλα)

• 1 κουτ σούπας πελτέ ντομάτας (διαλυμένο σε ένα κρασοπότηρο ζεστό νερό)

• αλάτι, πιπέρι

ΥΛΙΚΑ (για τη μπεσαμέλ):

• 3 κουτ σούπας φρέσκο βούτυρο

• 4 κουτ σούπας αλεύρι

• 2 νεροπότηρα γάλα

• 2 αβγά

• 1 πρέζα μοσχοκάρυδο

• 1 φλιτζάνι τσαγιού τυρί τριμμένο

• αλάτι, πιπέρι

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: 

Αρχικά αφαιρούμε τα κοτσάνια από τις μελιτζάνες και τις κόβουμε σε χοντρές φέτες, τις αλατίζουμε και τις βάζουμε σε λαμαρίνα καλά λαδωμένη, τις αλατίζουμε και ρίχνουμε και πιπέρι και τις βάζουμε στο φούρνο στους 180 βαθμούς μέχρι να ροδίσουν. Όσο ψήνονται οι μελιτζάνες θα προετοιμάσουμε τον κιμά. Σε μια κατσαρόλα ρίχνουμε λίγο λάδι και τον κιμά και τον τσιγαρίζουμε. Έπειτα ρίχνουμε το κρεμμύδι αλάτι, πιπέρι και 2 ξύλα κανέλας και τα τσιγαρίζουμε. Στη συνέχεια  σβήνουμε με το κρασί, περιμένουμε να εξατμιστεί το αλκοόλ και προσθέτουμε τη ντομάτα και το αφήνουμε να βράσει μέχρι να τραβήξει τα υγρά (δεν πρέπει να έχει ζουμί ο κιμάς). Όταν είναι έτοιμος τον αποσύρουμε από τη φωτιά και τον αφήνουμε να κρυώσει. 

Στη συνέχεια ετοιμάζουμε τη μπεσαμέλ και ζεσταίνουμε το φρέσκο βούτυρο μέσα σε μια κατσαρόλα, ρίχνουμε το αλεύρι και το καβουρδίζουμε μέχρι να σκουρύνει. Μετά ρίχνουμε το γάλα ζεσταμένο ανακατεύοντας συνέχεια για να μη κάνει γρομπαλάκια. Μόλις πήξει η μπεσαμέλ την αποσύρουμε από τη φωτιά και ρίχνουμε μέσα το μοσχοκάρυδο, ελάχιστο αλάτι και μπόλικο πιπέρι. Αδειάζουμε το τυρί για τρίψιμμο και ανακατεύουμε και ρίχνουμε τα αβγά και ανακατεύετε γρήγορα πάλι μέχρι να ενσωματωθούν τα υλικά.

Για να στήσουμε το μουσακά παίρνουμε ένα ταψί και στρώνουμε στον πάτο του μια στρώση από μελιτζάνες στριμωχτά να μη μείνουν κενά και αδειάζουμε τον μισό κιμά από πάνω και τον ισιώνουμε να πάει παντού. Μετά κάνουμε δεύτερη στρώση από μελιτζάνες και από πάνω στρώνουμε τον υπόλοιπο κιμά και τέλος περιχύνουμε με τη μπεσαμέλ, την οποία ισιώνουμε. Βάζουμε το ταψί στο φούρνο για 1 ώρα μέχρι να σχηματιστεί κρούστα για να σκουρύνει. 

Υ. Γ.1: Πριν σερβίρετε το μουσακά αφήστε να κρυώσει και να "κάτσει" λίγο, γιατί θα συναντήσετε δυσκολία στο σερβίρισμα. Υ. Γ.2: Τα λέμε πλέον από το Λονδίνο!!!

ΜΙΑ ΣΟΚΟΛΑΤΕΝΙΑ ΠΙΤΑ ΣΚΕΤΗ ΑΠΟΛΑΥΣΗ!!!

Είναι γεγονός ότι χάθηκα τον τελευταίο καιρό από τη blogογειτονιά αλλά εξήγηση υπάρχει. Εντός της επόμενης εβδομάδας μαζεύω τα μπογαλάκια μου και ανηφορίζω για μετοίκηση στο Λονδίνο, οπότε οι προετοιμασίες είναι πυρετώδεις και ο χαιρετισμός των αγαπημένων προσώπων δύσκολος. Τα συναισθήματα ανάμεικτα. Στεναχώρια, άγχος για το άγνωστο, ανυπομονησία για να πάνε όλα καλά... Αλλά αποφάσισα να μη τα σκέφτομαι και να κάνω κάτι για να γλυκάνω την κατάσταση και να "τη δω" σοκολατένια. Οπότε έφτιαξα για να κεράσω ένα υπεραγαπημένο γλυκό, σοκολατόπιτα. 

Έπεσε όμως περονόσπορος με το που το έφτιαξα, ούτε φωτογραφίες καλά καλά δεν πρόφτασα να βγάλω πάρα μόνο το κομμάτι μου και μία πανοραμική του ταψιού με τα εναπομείναντα κομμάτια αλλά είναι πολύ θολή και αποφάσισα να μη τη βάλω.

 ΥΛΙΚΑ:

• 120 gr σοκολάτα κουβερτούρα

• 110 gr βούτυρο

• 4 αυγά

• 150 gr ζάχαρη κρυσταλλική

• 60 gr αλεύρι

• 15 gr κακάο

• ξύσμα από 1 πορτοκάλι

• 1 φακελάκι νιφάδες (για πασπάλισμα στο τέλος)

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ:

Αρχικά λιώνουμε τη σοκολάτα με το βούτυρο σε μπεν μαρί και χτυπάμε τα αυγά με τη ζάχαρη μέχρι να ασπρίσουν και να αφρατέψουν. Στη συνέχεια,ρίχνουμε τα αυγά με τη ζάχαρη στη λιωμένη κουβερτούρα. Προσθέτουμε το αλεύρι με το κακάο κοσκινισμένα, τα ανακατεύουμε και προσθέτουμε το ξύσμα πορτοκαλιού. Γεμίζουμε ένα βουτυρωμένο και αλευρωμένο ταψί ή πήλινο πυρίμαχο σκεύος, διαμέτρου 20 εκ. και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 βαθμούς για 15-20 λεπτά. Στο τέλος, πασπαλίζουμε από πάνω με τις νιφάδες σοκολάτας.

Υ.Γ.: Αναφορικά με το blog, δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι, απλά θα μεταφερθεί η έδρα από την Αθήνα στο Λονδίνο.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ &... ΕΞΟΡΜΗΣΗ ΣΕ ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ!!!

Πολύ καιρό έχω να ασχοληθώ με το blog. Κοινώς χάθηκα λίγο λόγω καλοκαιριού αλλά και εκκρεμοτήτων που έχουν προκύψει. Οχι οτι έλειπα τόσο καιρό αλλά οσο καιρό ήμουν Αθήνα ήταν αδυνατο να κάτσω να γράψω.

Μια και πέρασε λοιπόν καιρός θα ξεκινήσω κάπως από το τέλος, λέγοντας πως το φετινό καλοκαίρι εξελίσσεται κάπως διαφορετικά...Πολλά πλάνα ματαιώθηκαν, άλλα αναβλήθηκαν, άλλα έγιναν όπως ακριβώς προγραμματίστηκαν και άλλα απλά προέκυψαν τελευταία στιγμή. Ίσως φταίει και η συγκυρία που τα βλέπω λίγο περίεργα, καθότι σε λίγο καιρό μετακομίζω στο Λονδίνο και με έχει πιάσει μια φοβία για αυτό το ρημάδι το άγνωστο.

Επιστρέφοντας όμως στο καλοκαίρι έχω να πω ότι αν και υπήρξαν δύσκολες στιγμές όταν ήρθε η στιγμή για χαλάρωση και διακοπές, όλα ήταν τέλεια. Το κεφάλι κενό από σκέψεις, ανησυχούσε μόνο για το σε ποια θάλασσα θα κολυμπήσουμε, που θα φάμε και γενικά τέτοια κομβικά ερωτήματα. Τα πλάνα περιείχαν το Νησί των νησιών, δηλαδή το Νησί μου (σ.σ. Κεφαλλονιά), και κάποιες άλλες μικρές αποδράσεις.

Μια από αυτές τις αποδράσεις ήταν το μέρος που σας έδειξα στην προηγούμενη ανάρτηση και φυσικά δεν είναι άλλο από το μοναδικό Καρπενήσι. Ναι ναι ξέρω...Βουνό καλοκαιριάτικα? Ναι λοιπόν βουνό καλοκαιριάτικα καθότι ο συγκεκριμένος προορισμός δεν είναι καθόλου τυχαίος μιας και στο Καρπενήσι βρίσκεται το μοναστήρι της Παναγίας της Προυσσιώτισσας στην οποία η μητέρα μου έχει τάμα. Έτσι λοιπόν κάθε Ιούλιο και με αφορμή το τάμα αυτό της μαμάς μου, στο Καρπενήσι Ευρυτανίας λαμβάνει χώρα η ετήσια οικογενειακή μας εκδρομή. Η εκδρομή αυτή περιλαμβάνει τη μητέρα μου, τα αδέρφια της, τα ξαδέρφια της και τις οικογένειες τους. Ο αριθμός δεν είναι πάντα ίδιος καθότι μέσα στα χρόνια οι μικροί έγιναν μεγάλοι και για κάνα δυο χρόνια μπορεί να απομακρύνθηκαν για λίγο, αλλά υπάρχει πάντα ένας βασικός πυρήνας των μεγάλων, τον οποίο εμπλουτίζουμε εμείς οι μικρότεροι κάθε χρόνο ανάλογα με τα σχέδια.

Προσωπικά πέρασα και εγώ τη φάση ότι είμαι πια μεγάλη για να ακολουθώ τους γονείς αλλά όλοι τα ίδια είπαμε και όλοι σχεδόν εκεί είμαστε ακόμα. Και αν το καλοσκεφτώ, το τι έχουμε περάσει όλα αυτά τα χρόνια αυτής της εκδρομής μόνο γέλιο, και γλυκιά ανάμνηση μου φέρνουν. Αποκλεισμοί στο φαράγγι Πάνταβρέχει και αναγκαστική διάσχιση του με τζιπ, ατέλειωτες πεζοπορίες που πάντα για αλλού ξεκινούσαν και αλλού οδηγούσαν, απίστευτες στιγμές ατελείωτου καψίματος εγκεφάλου σε ένα τοπίο που το πράσινο του ελάτου και το διάφανο του νερού εξαφανίζουν κάθε ψήγμα σκέψης και πόσα ακόμη που θυμάμαι...

Τελοσπάντων ας μιλήσω και λίγο για αυτόν τον υπέροχο προορισμό ο οποίος λανθασμένα λογίζεται μόνο χειμερινός και αυτό γιατί το καλοκαίρι το τοπίο είναι καταπράσινο, υπάρχουν παντού τρεχούμενα νερά και τέλος στο τελείωμα μιας ζεστής μέρας η ατελείωτη βραδινή δροσιά είναι πάντοτε ανεκτίμητη. Στο Καρπενήσι έχεις πολλές επιλογές.

Για την ακρίβεια είσαι όλο επιλογές. Ξεκινώντας από την πόλη του Καρπενησίου, γραφική και πέτρινη και συνεχίζοντας στα χωριά (πολλά από αυτά ιστορικά) κάπου στο ενδιάμεσο συνειδητοποιείς ότι βουνό το καλοκαίρι δεν είναι και τόσο κακή ιδέα. Και αυτό βγαίνει από το στόμα ανθρώπου που κυριολεκτικά λατρεύει τη θάλασσα. Πάλι ξέφυγα όμως. Επειδή έχω πολλά να σας προτείνω και αυτά μπερδεύονται με τις αναμνήσεις μου και το κουβάρι δεν ξετυλίγεται θα το κάνω μέσα από φωτογραφίες, οι οποίες είναι ενδεικτικές καθώς όπως προείπα υπάρχουν πολλά για να δείτε.

Το Μοναστήρι της Παναγίας της Προυσσιώτισσας

Το φοβερό σαλούν στο δρόμο για το Μικρό και το Μεγάλο χωριό. Καφές, ποτό και υπέροχα γλυκά και σνακ.

Και πάλι το φοβερό σαλούν στο δρόμο για το Μικρό και το Μεγάλο χωριό

Η γέφυρα πάνω από το διπόταμο

Το διπόταμο (η ένωση των ποταμών Κρικελιώτη και Καρπενησιώτη)

Στην πλατεία του χωριού Προυσσός κάτω από τον πλάτανο

Το προαύλιο από το ασύλληπτο παραδοσιακό αλλαντοποιείο μετά το Μικρό και Μεγάλο χωριό

Η ταβέρνα της κυρίας Ελένης στο χωριό Γαύρος με μενού, ό,τι βγάζει το μποστάνι

Το ιστορικό χωριό Κορυσχάδες (εκεί έγινε η πρώτη κυβέρνηση του βουνού)

Η πλατεία των Κορυσχάδων κάτω από τον πλάτανο

Υ. Γ.1: Μην παραλείψετε την επίσκεψη στο αλλαντοποιείο καθότι φτιάχνει το ωραιότερο προσούτο και βραστό και καπνιστό το οποίο μπορείτε να προμηθευτείτε σε ειδική συσκευασία αλλά και να δοκιμάσετε εκεί σε μια απολαυστική και οικονομική ποικιλία κάτω από το κιόσκι με παγωμένη μπυρίτσα. Εγώ αγόρασα βραστό και σας προτείνω να το φτιάξετε μια θρυλική ομελέτα με μπόλικο πιπέρι.

Υ. Γ.2: Μην ξεχάσετε ότι στο Μεγάλο και στο Μικρό χωριό πωλούνται υπέροχα παραδοσιακά γλυκά του κουταλιού και σε όλο το μήκος του δρόμου, μοναδικό μέλι ελάτου.

Υ. Γ.3: Αν θέλετε συνδυάστε το Καρπενήσι με διακοπές στη Ναύπακτο και στην Ορεινή Ναυπακτία. Η απόσταση δεν είναι καθόλου απαγορευτική και τα τοπία θα σας ανταμείψουν.

Υ. Γ. 4: Δόξα και τιμή στην κυρία Βιργινία από το χωριό Βουτύρο που όλα αυτά τα χρόνια μας φιλοξενεί στα καταλύματα της στον ξενώνα Villa Virginia και το πρωινό της εξακολουθεί να είναι μοναδικά απλό, γιατί είναι σπιτικό και γιατί περιλαμβάνει τις πιο περίεργες μαρμελάδες φτιαγμένες από τα ακούραστα χέρια της.

Υ. Γ. 5: Να προσθέσω και κάτι άσχετο. Συν του ότι φέτος στο Καρπενήσι είδα και την Αρειανάρα και κόντεψα να ξεχάσω το όνομα μου. A ρε Αρειανάρα μου χεις πάρει τα μυαλά!!!

ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΚΟΥΙΖ!!!

Επέστρεψα για λίγο αλλά δε βρήκα το κουράγιο να ανοίξω καν τον υπολογιστή αν και εν τέλει το έκανα αλλά για πολύ λίγο. Τελοσπάντων, έχω συλλέξει για σας πολύ όμορφες εικόνες και γεύσεις από εκεί που πήγα και ειλικρινά μόλις επιστρέψω και από αυτό το μικρό πεμπτοπαρασκευοσαββατοκυριακάτικο ταξιδάκι θα επανέλθω με ντοκουμέντα! Όπως είπα και στην προηγούμενη ανάρτηση για όσους φεύγετε καλό ταξίδι αλλά και σε όσους μένετε, να τα περάσετε όσο πιο φανταστικά μπορείτε. Κλείνω με μια εικόνα, η οποία ισούται με χίλιες λέξεις...

Λατρεμένος Μύρτος

Υ. Γ.: Και ένα κουίζ-πρόδρομο της επόμενης ανάρτησης...Οι παρακάτω φωτογραφίες μαντεύετε από ποιο μέρος της Ελλάδας είναι?

Εις το επανιδείν σε λίγες μέρες......

ΠΡΩΤΗ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΑΠΟΔΡΑΣΗ!!!

Τρέχω από χθες πανικόβλητη να μαζέψω τα πράγματα μου για την πρώτη καλοκαιρινή εξόρμηση...Δε θυμάμαι που έβαλα οτιδήποτε καλοκαιρινό από πέρσι και έχω κάνει ήδη τρεις επισκέψεις στα Jumbo για ανεφοδιασμό!!! Τη συγκεκριμένη στιγμή μεταξύ του πανικού σκέφτηκα πως δε μπορώ να φύγω έτσι χωρίς κανένα σημείο ζωής και χωρίς καλοκαιρινές ευχές σε όλους τους blogoφίλους.

Θα σας πω λεπτομέρειες με  την επιστροφή και εικόνες και απ' όλα. Για την ώρα εύχομαι σε όλους καλές βουτιές για όσους τυχερούς φύγουν και καλό κουράγιο σε όσους μένουν. Πολλά καλοκαιρινά φιλιά και τα λέμε πάλι σε λίγες μέρες!!!

Εφυγα.....!!!!! Γιούπιιιι!!!

ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΤΥΡΟΠΙΤΑ ΜΕ ΣΙΓΟΥΡΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!!!

Σήμερα το μενού περιλαμβάνει μια απολαυστική πίτα. Κλασική, παραδοσιακή και γευστική. Τυρόπιτα με σιμιγδάλι. Τη συνταγή της βρήκα από την εφημερίδα Έθνος και όποτε την έχω φτιάξει το αποτέλεσμα είναι εγγυημένο καθότι η συγκεκριμένη συνταγή είναι πανεύκολη.

ΥΛΙΚΑ:

• 1 πακέτο φύλλο χωριάτικο
• 500 γρ. φέτα θρυμματισμένη σε χοντρά κομμάτια
  
• 3 κουτ. σούπας σιμιγδάλι χοντρό
• 8 αβγά χτυπημένα
• 250 γρ. βούτυρο λιωμένο
• πιπέρι

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ:

Ανακατεύουμε σε μπολ το τυρί, τα αβγά, το σιμιγδάλι και το πιπέρι. Βουτυρώνουμε ένα ταψί και στρώνουμε κάτω το πρώτο φύλλο. Το βουτυρώνουμε και απλώνουμε λίγο από το μείγμα. Επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία φύλλο φύλλο μέχρι να τελειώσει η γέμιση. Χαράζουμε την πίτα, βουτυρώνουμε καλά την επιφάνεια, τη ραντίζουμε με νερό και την ψήνουμε στους 180°C σε προθερμασμένο φούρνο για μία ώρα.

ΕΝΑ ΡΟΔΑΚΙΝΟ ΜΙΝΙΟΝ ΑΛΛΑ ΜΕ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΓΕΥΣΗ ΚΑΙ ΩΔΗ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΟΥΒΛΑΚΙ!!!

Σήμερα το απογευματάκι έκανα μία απρογραμμάτιστη επίσκεψη στο μανάβη της γειτονιάς για κεράσια και βερίκοκα. Και μπροστά στα καφάσια με τα υπέροχα φρούτα και λαχανικά, παρατήρησα ένα φρούτο που οπτικά έδειχνε απίστευτα περίεργο. Κατάλαβα πως πρόκειται για ροδάκινα, αλλά ήταν mini size και χοντρουλά. Ρωτάω τον κύριο και μου λέει ότι είναι μία σπάνια ποικιλία από ροδάκινα, τα οποία είναι απίστευτα γευστικά. Αν και προσωπικά πρώτη φορά έβλεπα τέτοια ροδάκινα, με ενημέρωσαν πως αυτά καλλιεργούνται εδώ και 35 χρόνια και ότι υπάρχει ίδια ποικιλία και σε νεκταρίνια. Αποφάσισα λοιπόν να αγοράσω λίγα για δοκιμή αλλά την ώρα που τα διάλεγα μου φαίνονταν κάπως σκληρά, οπότε μου έπλυνε ένα ο μανάβης για να δοκιμάσω και ξετρελάθηκα. Ήταν τόσο γευστικά και πάνγλυκα που από τον ενθουσιασμό μου πήρα 2 κιλά. Εν ολίγοις και για να μη μακρηγορώ, αν τα βρείτε δοκιμάστε τα οπωσδήποτε. Είναι το κάτι άλλο και σε εργονομικό σχήμα!

Υ.Γ.: Προ ολίγων ημερών είδα στο μουσικό κανάλι mad ένα βιντεοκλίπ και πραγματικά κόντεψα να πέσω από την καρέκλα. Είναι το πιο cult και gourmet βίντεο που έχω δει!!! Με άλλα λόγια είναι μια ωδή στο greek souvlaki! Τιμή και δόξα στα παιδιά για το αβίαστο γέλιο που μου προκάλεσαν δεδομένων των δύσκολων ημερών!!!

ΓΙΑ ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΓΥΡΙΖΩ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΜΟΥ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ???

Υπό τη σκιά του επερχόμενου καταιγιστικού διημέρου και της απίστευτης φιλολογίας-παραφιλολογίας που ήδη το προϋπαντίζει, δεν νιώθω ότι έχω ιδιαίτερη διάθεση για τίποτα. Κοιτάζοντας μπροστά βλέπω ένα τόσο μακάβρια θολό τοπίο που με κάνει να νιώθω  ξανά τον παιδικό φόβο μου για το σκοτάδι που μέχρι προσφάτως νόμιζα πως έχω αφήσει πίσω. Αλλά είναι ακόμα εδώ και η μεγάλη διαφορά είναι ότι ο φόβος μου πλέον είναι σαφώς πιο γιγαντωμένος και πιο ζωντανός.

Δεν υπάρχουν λόγια για να ειπωθούν γιατί τα λόγια είναι φτωχά και γιατί επίσης την ώρα που γράφω αυτές τις σκέψεις, παράλληλα ακούω στο κανάλι ALTER μια κοινωνιολόγο να μιλά για έγκυες που περιμένουν σε ουρές για συσσίτια και παιδάκια με σοβαρά προβλήματα αβιταμίνωσης και τον Αναπληρωτή Υπουργό Οικονομικών να πετάει χαρταετό. Οπότε εδώ είναι που κολλάει και το ρητό "Φωνή βοώντος εν τη ερήμω". Και είναι και ο Πάγκαλος που λέει τα δικά του καθώς και όλη η παλιοπαρέα.

Υ.Γ.1: Αναρωτιέμαι!!! Πότε θα καταλάβει ο Πάγκαλος ότι όταν ανοίγει το στόμα του να μιλήσει, αυτά που λέει ακούγονται? Έχει κάνει τόσες δηλώσεις κατά καιρούς που κάθε φορά με κάνει αφενός να καραφλιάζω και αφετέρου με κάνει να διερωτώμαι γιατί δεν παύει η ασυλία και γιατί δεν επεμβαίνει αυτεπάγγελτα ο εισαγγελέας?

Υ.Γ.2: Παραθέτω μερικές από τις ολέθριες ατάκες, κάτι σαν ποτ πουρί για να θυμηθούμε όλοι μαζί:

• για τα Ίμια πατήστε εδώ.
• για το χρέος πατήστε εδώ.
• για τους δημόσιους υπαλλήλους πατήστε εδώ.
• για το μεσοπρόθεσμο πατήστε εδώ.

Υ.Γ.3: Α ρε Αϊνστάιν τι μεγάλη κουβέντα είπες:

"Δυο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, αλλά δεν είμαι σίγουρος για το πρώτο".

Υ.Γ.4: Δεν ξέρω τι να ευχηθώ απλά θα πω "Καλά μας κουράγια"!!!

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ CUPCAKES ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΜΒΟΛΙΜΗ ΑΝΑΜΝΗΣΗ-ΕΦΙΑΛΤΗΣ!!!

Αισίως φτάσαμε στο τελευταίο Σάββατο του Ιούνη. Καύσωνας και λιοπύρι και ακόμα κανένα μπάνιο στο ενεργητικό μου. Αν είχα εδώ τον ξάδερφό μου θα άκουγα σε επανάληψη τον εφιάλτη των παιδικών μου χρόνων που ακούει στο όνομα Δημήτρης και ο οποίος περίπου τέτοιες μέρες με έπρηζε με την εξής ατάκα: "Σόφη τελείωσε ο Ιούνης, πάει το καλοκαίρι!" Και φυσικά πόσο θέλει ο άνθρωπος για να πάθει κατάθλιψη ακούγοντας συνεχώς και αδιαλείπτως αυτή τη φράση.

Τέλοσπάντων αναμνήσεις, αναμνήσεις... Ας επιστρέψω στην κυρίως ανάρτηση όμως, η οποία έχει θέμα το παρθενικό μου ταξίδι στον πολύχρωμο και ζαχαρωτό κόσμο των cupcakes. Ναι λοιπόν αποπειράθηκα να δημιουργήσω τα δικά μου cupcakes γιατί βαρέθηκα να πηγαίνω στην Κηφισιά και να ξεροσταλιάζω μπροστά από τη βιτρίνα του Hamptons Cupcakes μη μπορώντας να αποφασίσω ποιο cupcake να αγοράσω.

Αλλά επειδή δεν είχα υπόψη μου καμία συνταγή, σέρφαρα στο internet και κατέληξα σε δύο συνταγές. Μία για cupcake βανίλιας από το site της εκπομπής chef στον αέρα και μία για cupcake σοκολάτας από το www.pastrychef.gr. Kαι μπορώ να πω πως το αποτέλεσμα με δικαίωσε. Βγήκαν εξαιρετικά και καταναλώθηκαν σχεδόν αστραπιαία.

ΥΛΙΚΑ (για τα cupcakes σοκολάτας):

• 1 1/2 κούπα(ες) αλεύρι για όλες τις χρήσεις
•  1/2 κούπα(ες) άγλυκο κακάο
• 2 κ.γλ. στιγμιαίος καφές (σκόνη)
• 1 κούπα(ες) ζάχαρη 
• 1 κ.γλ. baking powder
• 1/2 κ.γλ. σόδα 
• 1 πρέζα αλάτι
• 3/4 κούπα(ες) γάλα
• 1/2 κούπα(ες) λάδι
• 1/2 στικ βανίλια
• 2 κ.γλ. μηλόξυδο

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ:


Σε ένα μπολ ρίχνουμε το γάλα, το λάδι, τη βανίλια και το μηλόξυδο, ανακατεύοντας καλά κι ομογενοποιώντας. Στον κάδο του μίξερ χτυπάμε με το σύρμα πρόχειρα το αλεύρι καλά αλεσμένο, το κακάο, τον καφέ, τη ζάχαρη, το baking,τη σόδα και το αλάτι. Προσθέτουμε τμηματικά το μπολ με τα υγρά υλικά στα στέρεα, στον κάδο. Χτυπάμε μέχρι να ενωθούν τελείως όλα τα υλικά. Τοποθετούμε τις ειδικές θήκες ψησίματος σε φόρμες για muffin και τις γεμίζουμε με το μείγμα, μέχρι τη μέση ή και λίγο παραπάνω. Τέλος, ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180°C για 10'-12', μέχρι να ψηθούν και να στεγνώσουν τα κεκάκια και τα αφήνουμε να κρυώσουν.


ΥΛΙΚΑ (για τα cupcakes βανίλιας):

• 230 γρ. μαργαρίνη Βιτάμ, σε θερμοκρασία δωματίου
• 230 γρ. ζάχαρη
• 4 αβγά
• 230 γρ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
• 2 κ.γ. εσάνς βανίλιας (ή σκόνη βανίλια διαλυμένη σε νερό)
• 4 κ.σ. γάλα
• Ξύσμα πορτοκαλιού ή κουβερτούρα σε σταγόνες

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ:

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς. Τοποθετούμε τις χάρτινες θήκες στην ειδική φόρμα για ατομικά κέικ. Χτυπάμε τη μαργαρίνη με τη ζάχαρη στο μπολ του μίξερ μέχρι να γίνει αφράτο το μείγμα, και προσθέτουμε τα αβγά ένα-ένα.  Κοσκινίζουμε και προσθέτουμε το αλεύρι μέσα στο μείγμα. Συνεχίζουμε να χτυπάμε και ρίχνουμε τη βανίλια και το γάλα. Χτυπάμε μέχρι να ομογενοποιηθούν τα υλικά και το μείγμα μας είναι έτοιμο. Αν θέλουμε το χωρίζουμε στα τρία και φτιάχνουμε τρεις εκδοχές από cupcakes: με ξύσμα πορτοκαλιού, με σταγόνες κουβερτούρας και σκέτο. Προσεκτικά μοιράζουμε το μείγμα στις χάρτινες φόρμες, γεμίζοντας περίπου τα 2/3 της κάθε φόρμας.  Ψήνουμε στο φούρνο για περίπου 22 λεπτά μέχρι να αποκτήσουν χρυσαφί χρώμα.  Ελέγχουμε με οδοντογλυφίδα το κέντρο ενός κέικ για να δούμε αν είναι έτοιμο. Αν βγει καθαρή, τα βγάζουμε από το φούρνο και τα αφήνουμε να κρυώσουν. 

ΥΛΙΚΑ (για την επικάλυψη βανίλιας):

• 450 γρ. άχνη ζάχαρη
• 170 γρ.  Βιτάμ μαργαρίνη, σε θερμοκρασία δωματίου
• 2 κ.σ. γάλα
• ½  κ.γ. εσάνς βανίλιας (ή σκόνη βανίλια διαλυμένη σε νερό)

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ:

Εν τω μεταξύ ετοιμάζουμε την επικάλυψη βανίλιας. Χτυπάμε τη μαργαρίνη στο μίξερ μέχρι να αποκτήσει κρεμώδη υφή.  Προσθέτουμε τη ζάχαρη, το γάλα και τη βανίλια και τα χτυπάμε όλα μαζί μέχρι το μείγμα να γίνει ομοιογενές και κρεμώδες. Συνεχίζουμε να χτυπάμε, μέχρι η επικάλυψη να γίνει αφράτη και απαλή σε υφή. Γαρνίρουμε τα cupcakes όταν κρυώσουν.

Υ. Γ. 1: Μόνο 3 cupcakes διεσώθησαν και συνεπώς πόζαραν στο φωτογραφικό φακό. Τα υπόλοιπα είναι ήδη παρελθόν.

 

Υ. Γ. 2: Κατόπιν ωρίμου σκέψεως καταλήγω ότι τα λευκά cupcakes μου αρέσουν περισσότερο από τα σοκολατένια αν και σοκολατομανής.

Υ. Γ. 3: Τέλος για extra decor πασπάλισα από πάνω πολύχρωμη τρούφα!!!

Η ΠΙΟ "ΓΛΥΚΕΙΑ" ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ!!!

21η του Ιούνη σήμερα, θερινό ηλιοστάσιο. Τουτέστιν μπήκε και επίσημα το καλοκαιράκι. Μπάνια, ήλιος, θάλασσα, παγωτά, ωραία φαγάκια, ωραία παρέα και θετική σκέψη. Και όλα θα πάνε καλά. Προσωπικά, μετράω αντίστροφα το χρόνο για να πάω στο νησί μου. Ανυπομονώ και δεν κρατιέμαι. 

Ωστόσο ξέρω πως μπορεί να μην πάνε όλοι φέτος διακοπές όμως το εύχομαι ολόψυχα να το κατορθώσουν. Αλλά ακόμα και αν δεν γίνει αυτό πάντα υπάρχει τρόπος να περνάμε όμορφα, αρκεί να δουλέψει η φαντασία. Να ας πούμε για παράδειγμα εγώ μια χρονιά δεν πήγα διακοπές αλλά πέρασα μοναδικά. Διαμόρφωσα το μπαλκόνι μου έτσι που νόμιζες ότι θα κάνεις μπλουμ σε θάλασσα. Με λουλούδια, μουσικούλα, καφεδάκια, καλή παρέα, δροσερά φρούτα, κεράκια (το βράδυ) και πολύ καλή διάθεση κατόρθωσα να περάσω υπέροχα και εναλλακτικά. 

Με άλλα λόγια αυτοσχεδιάστε!!! Ούτως ή άλλως και ως γνωστόν, το μυαλό και η δημιουργική φαντασία, όταν υπάρχει διάθεση, κάνει θαύματα.

Βέβαια καθότι καλοκαίρι και καθότι σήμερα είναι η επίσημη πρώτη δε μπορεί ως γεγονός να περάσει στα ψιλά. Για το λόγο αυτό κερνάω λαχταριστό σουφλέ σοκολάτας με υπέροχο παγωτό βανίλιας και σιρόπι σοκολάτας.

Υ. Γ. : Άντε και καλές βουτιές!!!