ΚΟΠΕΓΧΑΓΗ - ΤΙ ΜΕΛΛΕΙ ΓΕΝΕΣΘΑΙ?

Η σύνοδος κορυφής των Ηνωμένων Εθνών στην Κοπεγχάγη για την κλιματική αλλαγή έχει τελείωσεi επίσημα, με μία συμφωνία που πολλές χώρες κρίνουν πολύ μικρότερη των προσδοκιών τους και της άμεσης δράσης που απαιτείται για την αντιμετώπιση της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Η μη δεσμευτική συμφωνία μεταξύ των ΗΠΑ και κρατών, των οποίων η στάση θεωρείται ουσιαστική ως προς το ζήτημα της μόλυνσης του περιβάλλοντος, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας και της Βραζιλίας, αναγνωρίζει σε επιστημονική βάση το όριο αύξησης της πλανητικής θερμοκρασίας έως τους 2 βαθμούς κελσίου, αλλά δεν επιβάλλει δεσμεύσεις για μείωση των εκπομπών του θερμοκηπίου προκειμένου να επιτευχθεί ο εν λόγω στόχος.

Αμερικανοί αξιωματούχοι έσπευσαν να ανακηρύξουν τη συμφωνία ως «ουσιαστική», αλλά ακόμη και Μπάρακ Ομπάμα έκρινε ότι «δεν είναι αρκετή».
«Έχουμε διανύσει πολύ δρόμο, αλλά έχουμε πολύ περισσότερο μπροστά μας».

Εναπόκειται στα εθνικά κοινοβούλια να υιοθετήσουν τη συμφωνία και μόνο έπειτα από αυτό, τα συμβαλλόμενα μέρη θα θεωρούνται υποχρεωμένα να λάβουν μέτρα για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, αλλά και να ξεκινήσουν την προετοιμασία για να συνδράμουν στην προσαρμογή των φτωχότερων κρατών στα νέα δεδομένα. Στόχος της συμφωνίας αποτελεί η υπογραφή ενός πλήρους νομικού κειμένου που θα πρέπει να έχει υπογραφεί εντός ενός έτους.

Ο βρετανός πρωθυπουργός, Γκόρντον Μπράουν, δήλωσε ότι η συμφωνία αποτελεί ένα «σημαντικό πρώτο βήμα» και απέφυγε να τη χαρακτηρίσει «ιστορική». «Γνωρίζω καλά ότι αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε το συντομότερο δυνατό είναι μια νομικά δεσμευτική συμφωνία».

Η συμφωνία επετεύχθη μεταξύ των κρατών της Κίνας, τη Νότιας Αφρικής, την Ινδίας, της Βραζιλίας και των ΗΠΑ, όμως απογοήτευσε πολλές αφρικανικές και άλλες ευάλωτες στις καιρικές συνθήκες χώρες, που ήλπιζαν σε δραστικότερα μέτρα και υψηλότερα όρια μείωσης των εκπομπών, ώστε η παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας να περιοριστεί τουλάχιστον σε 1.5 βαθμό κελσίου, κατά τη διάρκεια αυτού του αιώνα. Όπως αναμενόταν, όλες οι αναφορές στο όριο του 1.5C που είχαν συμπεριληφθεί σε διάφορα σχέδια της συμφωνίας αφαιρέθηκαν την τελευταία στιγμή, αλλά αυτό που αποτελεί μεγαλύτερη έκπληξη είναι η άρνηση να τεθεί το έτος 2050 ως χρονικό όριο για τη μείωση των παγκόσμιων εκπομπών CO2 κατά 80%, όπως είχε αρχικά προταθεί.

Εξάλλου, έως και το βράδυ της Παρασκευής δεν ήταν σαφές κατά πόσο η συμφωνία επρόκειτο να εγκριθεί από όλες τις 192 χώρες της Ολομέλειας. Οι συνομιλίες πλησίασαν στο χείλος της κατάρρευσης με τον πρωθυπουργό της Δανίας, Lars Løkke Rasmussen, να απειλεί να αποχωρήσει από τη συνεδρίαση εωσότου, νωρίς το πρωί του Σαββάτου, ο εκπρόσωπος της Μ. Βρεατανίας, Ed Miliband, να παρέμβει καταλυτικά προκειμένου η συμφωνία να αναγνωριστεί επίσημα από τον ΟΗΕ.

Πάντως, θεωρείται σημαντικό γεγονός ότι η παρούσα συμφωνία δεν αμφισβήτησε το πρωτόκολλο του Κιότο, καθώς κατά τη διάρκεια της Συνόδου η προσπάθεια κατάργησης του υπήρξε έντονη και είχε ως αποτέλεσμα να χαθεί πολύτιμος χρόνος αλλά και να συμβάλλει στην αδυναμία της καταληκτικής Συμφωνίας.

Στα θετικά της συμπεριλαμβάνεται ο στόχος για παροχή $30 δις. ετησίως, από το επόμενο έτος έως το 2012, στις φτωχές χώρες προκειμένου να προσαρμοστούν στην κλιματική αλλαγή και $100 δις. ετησίως έως το 2020, αν και δε δόθηκαν λεπτομέρειες από πού θα προέλθουν. Οι εκπρόσωποι των κρατών θα πρέπει τώρα να εξεργαστούν αναλυτικά και να συγκεκριμενοποιήσουν τους επιμέρους στόχους που αφορούν θέματα όπως η προστασία των δάση, η χρήση της τεχνολογίας αλλά και τα οικονομικά κονδύλια που θα πρέπει να διατεθούν, όμως χωρίς ισχυρή ηγεσία θεωρείται πιθανό ότι η διαδικασία θα ολοκληρωθεί σε αρκετά χρόνια.

Υ.Γ. : Το κείμενο ειναι του Στράτου Μωραΐτη απο την ιστοσελίδα http://www.news247.gr/