Ειδική μέρα σήμερα...για την ακρίβεια ειδικό βράδυ...Πρωταγωνιστής αυτής της βραδιάς, το δεύτερο γεμάτο φεγγάρι του μήνα. Το ζουμερό, ολοστρόγγυλο και μπλε αυγουστιάτικο φεγγάρι...Ειλικρινά το περιμένω εδώ και μέρες...πάντα μου άρεσε να το βλέπω να κάνει αυτό το τοξοειδές ταξίδι από την ανατολή στη δύση...Έτσι και σήμερα θα το απολαύσω...μόνο που θα ταξιδέψω για το Σαββατοκύριακο σε αναζήτηση πιο ειδυλλιακού τοπίου...και θα επανέλθω με λεπτομέρειες...
Ως τότε...η μοναδικά ατμοσφαιρική Ella Fitzgerald έντυσε με τη φωνή της ένα τραγούδι υπέροχο για το μπλε φεγγάρι που όποτε το ακούω ταξιδεύω και ξεχνάω αυτά που πρέπει αλλά θυμάμαι και όσα πρέπει...
εν τέλει κατέληξα ότι όλα είναι όμορφα αρκεί να το θέλουμε ή τουλάχιστον να θέλουμε να προσπαθήσουμε να τα δούμε όμορφα...ακόμα και αν είναι λίγο "γκρίζα", "συννεφιασμένα" και "μουντά"...και αυτά γοητευτικά είναι με τον τρόπο τους...
Στη ζωή, η καθημερινότητα τείνει μέρα με τη μέρα να γίνει ένα λεωφορείο του τρόμου που περνά από μπροστά σου σα σίφουνας και εσύ είτε μένεις άλαλος μπροστά στην ταχύτητά του, είτε βρίσκεσαι συνειδητά ή ασυνείδητα κρεμασμένος κυριολεκτικά από πίσω του προσπαθώντας να ανέβεις, θεωρώντας ωστόσο ψευδώς πολλές φορές πως κάτι τέτοιο θα ήταν βολικό.
"Pansofix"
Υ. Γ.: Το πρώτο μου απόφθεγμα...μπορεί και η πρώτη μου αποφθεγματική βλακεία...ποιος ξέρει...
Τελικά όταν όντως ηρεμούμε έρχονται τα καλύτερα και ενίοτε τα πιο αισιόδοξα. Το διαπίστωσα το φετινό καλοκαίρι και από την καλή και από την ανάποδη. Και από την πλευρά της μη ηρεμίας αλλά και από την πλευρά της γαλήνιας σκέψης που σου προσφέρει μια βαθιά ανάσα και η επακολόλουθη διαπίστωση πως με ηρεμία...όλα καλά θα πάνε. Και έτσι και έγινε λοιπόν.
Το καλοκαίρι ήταν φανταστικό. Οι μέρες στην Κεφαλλονιά πέρασαν σα νεράκι. Με μισή καρδιά έφυγα αλλά με γεμάτη καρδιά από απίστευτες στιγμές. Το φετινό ημερολόγιο παραλίας ήταν...ήταν...ένα πολύ ενδιαφέρον και σχεδόν μαγικό ταξίδι και τώρα που γύρισα θα ενσωματωθεί στο γενικότερο ημερολόγιο του καλοκαιριού που υπήρξε ίσως το πιο περίεργο, ιδιαίτερο, γεμάτο και ενδιαφέρον καλοκαίρι των τελευταίων πολλών χρόνων...Μέσα σε αυτό το καλοκαίρι είδα, άκουσα, έζησα πολλά και επανεκτίμησα αρκετά...κάνοντας για τρίτη φορά σε διάστημα 2 περίπου χρόνων στροφή 180 μοίρες...με κατεύθυνση όλα αυτά που αποτελούν τις φετινές καλοκαιρινές εμπειρίες.
Υ. Γ.1: Πως γίνεται κάθε φορά στην Κεφαλλονιά να πηγαίνω και να γυρνάω άλλος άνθρωπος....για μένα αυτό το νησί τείνει να αποδειχθεί μαγικό...
Υ. Γ.2: Παραμύθια...κάποιοι θέλουν να μας πείσουν ότι δεν υπάρχουν..σε πείσμα τους και επειδή κάποιους από μας, μας μάθανε να πιστεύουμε σε τέτοια μαγικά κατασκευάσματα...τα παραμύθια υπάρχουν!!!
"Έρχεται
κάποια στιγμή στη ζωή σου που συνειδητοποιείς ποιος έχει σημασία, ποιος
δεν είχε ποτέ, ποιος δεν θα έχει ξανά και ποιος θα έχει για πάντα. Γι' αυτό
μη στεναχωριέσαι για ανθρώπους από το παρελθόν σου, υπήρχε λόγος που δεν
κατάφεραν να είναι μαζί σου στο μέλλον σου."
Με αυτή τη σκέψη θα κλείσω σήμερα το laptop για το υπόλοιπο των διακοπών, αφού τόσες μέρες ήταν αναγκαίο να το κρατήσω ανοιχτό λόγω ανοιχτών εργασιών με Αθήνα. Σήμερα όμως διευθετήθηκαν όλες οι λεπτομέρειες και επομένως ο υπολογιστής κλείνει...ωσότου αυτό το ευτυχές και αναπάντεχα ιδιαίτερο ταξίδι στην αγαπημένη μου Κεφαλλονιά λάβει τέλος...και τα κεφάλια μπουν και πάλι μέσα...
Ωστόσο τα ηλιοβασιλέματα και τα βράδια στην παραλία είναι ακόμη μπροστά...και μαζί με τα προηγούμενα δημιουργούν ένα εκπληκτικό ημερολόγιο παραλίας για το γενέθλιο έτος 2012...που ως τώρα αποδεικνύεται ιδιαίτερο και θεωρητικά προμηνύεται ενδιαφέρον...
Y. Γ.: ... αποσιωπητικά...το έχω ξαναπεί...μεγάλο σημείο στίξης...λέει πολλά και επιτρέπει να εννοηθούν περισσότερα...
Κι αυτή δεν έχει τέλος η παρτίδα. (Μ. Αναγνωστάκης - Το Σκάκι)
Μύρτος 04/08/2012...μια Αθηναϊκή παρέα με συντροφιά ένα υπέροχο ελλειπτικό φεγγάρι 2 ημερών...πέρασε ένα αξέχαστο βράδυ σε μια παραλία που η μαγεία υπάρχει σε αφθονία...αλλά και η παρέα ήταν μοναδική...
Y .Γ.1: Ειλικρινά κάντε ένα κόπο και ακούστε το τραγούδι...είναι πολύ ωραίο...
Υ. Γ.2: Μια σοφή ψυχή, χθες, μου ψιθύρισε ένα μεγάλο μυστικό...και μαζί με τη δροσούλα και την αύρα της θάλασσας του Μύρτου μου γαργάλισαν το αυτί...."Σοφάκι όταν ηρεμούμε έρχονται τα καλύτερα..."...μπορεί και να έχει δίκιο...οψόμεθα...
